BTROC เรื่องราวที่เราไม่เคยรู้ . . . ‘วันพิเศษของซามโหว’เรื่องและภาพโดย : O-yohyo
ในวันที่อากาศสดใสหลังจากที่ซามโหวเดินไปส่งชุดปักลายดอกไม้ให้พวกสนม
ก็เดินผ่านสวนได้เห็นดอกไม้สวยงามแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
ด้วยความที่เป็นคนขี้สงสัย (แววออกแต่เด็ก) จึงเดินเข้าไปดูและหยิบขึ้นมาดม
ทันใดนั้นก็เกิดควันลอยฟุ้งรอบๆ ตัวของซามโหว
พอลืมตาขึ้นมาทุกๆ อย่างรอบตัวก็ใหญ่ขึ้นอย่างน่าประหลาด
ต้นไม้สูงเสียดฟ้า ต้นหญ้าสูงท่วมหัว ซามโหวกลับมามองตัวเองเทียบกับสิ่งที่อยู่รอบตัว
แย่แล้ว!! ซามโหวตัวเล็กลง ทำยังไงดีเนี่ย ซามโหวรู้สึกกังวลใจมากแต่ก็ฮึดสู้
ยังไงก็ต้องกลับไปหากัมหลิ่งให้ได้แล้วจะได้ช่วยกันคิดหาวิธีแก้ไข
ซามโหวเดินผ่านต้นหญ้าที่ตอนนี้สูงท่วมหัว ได้เห็นแมลงตัวโต
พวกมดยักษ์กำลังขนเสบียง ช่างน่าเพลิดเพลิน
เวลาผ่านไป 1 ชั่วโมง 2 ชั่วโมง 3 ชั่วโมง แต่ซามโหวก็ยังไม่เห็นทางออก
ครืด . . เสียงดังมาจากท้องของซามโหว หิวเหลือเกิน เดินทางแสนเหนื่อย หิวก็หิว
ซามโหวจึงตัดสินใจพักและฟังเสียงรอบตัวเพื่อให้ลืมความหิวไปได้บ้าง
นั่นเสียงใบไม้เสียดสีกัน เสียงลมพัดผ่านต้นหญ้า เสียงแซกๆ
เอ๊ . . ทำไมเสียงแปลกๆ เหมือนอะไรสักอย่างแหวกหญ้ามา
จะใช่พวกงูรึเปล่านะ ซามโหวเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจ
เสียงนั้นดังขึ้นเรื่อยๆ แล้วก็มีเงาดำๆ โผล่ออกมา . .
. . . . .
. . .
กรี๊ด!!!! . . . ซามโหวหวีดร้องสุดเสียง
. . .
. . . . .
ทุกอย่างพลันเงียบกริบ . . ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ซามโหวค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาดู แล้วก็ได้เห็นเต่ายักษ์
เจ้าเต่ามองซามโหวอย่างคุ้นเคย “เจ้าใช่ถ่องหลิดจี๋ของท่านอ๋องรึเปล่า” ซามโหวเอ่ยถาม
เจ้าเต่าพยักหน้าตอบ ซามโหวดีใจมากที่ได้เจอถ่องหลิดจี๋
ถ้าไปกับถ่องหลิดจี๋ต้องได้เจอท่านอ๋องแน่ๆ
“ถ่องหลิดจี๋อยู่หนาย ถ่องหลิดจี๋” เสียงท่านอ๋องนี่หน่า ดีจังเลยจะได้กลับแล้ว
“อยู่นี่เอง วันหลังอย่าหนีมาอีกนะ กลับกันเถอะ” ท่านอ๋องเอื้อมมือมาจับถ่องหลิดจี๋แล้วก็เดินจากไป
ทำยังไงดีท่านอ๋องมองไม่เห็นซามโหว “ท่านอ๋อง ท่านอ๋อง ซามโหวอยู่ตรงนี้”
ไม่ว่าจะตะโกนดังแค่ไหน แต่ท่านอ๋องก็ไม่ได้ยินและเดินไปไกลขึ้นเรื่อยๆ จนลับตา
ซามโหวเหม่อมองอยู่นาน ในที่สุดก็ตัดสินใจเดินต่อไปเพื่อให้ถึงจุดหมาย “ยังไงข้าก็จะไม่ยอมแพ้”
ซามโหวเดินต่อไปไม่ย่อท้อ ทันใดนั้นก็มีลมพายุพัดมา
ซามโหวจึงต้องหากิ่งไม้ยึดตัวเองไว้ไม่ให้ปลิวไปตามลม
แต่ลมก็แรงขึ้นทุกที พัดฝุ่นมาจนมองไม่เห็นหนทาง
ซามโหวหลับตาแล้วก็รู้สึกว่ามีดอกไม้ปลิวมาโดนหน้าของตนเอง
ซามโหวได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกไม้ น่าชื่นใจยิ่งนัก
เมื่อซามโหวลืมตาขึ้นมาโลกทุกอย่างก็กลับมาเหมือนเดิม
เว้นแต่สายลมที่ยังคงพัดมาอ่อนๆ ใบไม้ที่ปลิวไสว ลมจากที่ใดกันนะที่ช่วยซามโหวไว้ได้
ลองสดับฟังสรรพสิ่งรอบกาย พลันแว่วเสียงกระบี่ปะทะกับลม เมื่อมองไปข้างหน้า
เทพบุตรกำลังร่ายกระบี่อย่างสง่างาม ซามโหวได้แต่ยืนตะลึงดุจต้องมนต์ . . . . .
Sun Dec 06, 2009 6:16 pm
