| | The Hero and The King / กระบี่สะท้านฟ้า ราชาสะท้านแผ่นดิน |  |
|
|
|
| ผู้ตั้ง | ข้อความ |
|---|
lingu
ศิษย์พี่ชาเรี่ยน 4 กระบี่ไร้น้ำตา
จำนวนข้อความ : 6491
Registration date : 12/09/2008
| เรื่อง: Re: The Hero and The King / กระบี่สะท้านฟ้า ราชาสะท้านแผ่นดิน  Mon Oct 27, 2008 2:08 pm | |
| | |
|
| | |
lingu
ศิษย์พี่ชาเรี่ยน 4 กระบี่ไร้น้ำตา
จำนวนข้อความ : 6491
Registration date : 12/09/2008
| | เรื่อง: Re: The Hero and The King / กระบี่สะท้านฟ้า ราชาสะท้านแผ่นดิน Mon Oct 27, 2008 2:11 pm | |
| - O-yohyo พิมพ์ว่า:
- หลินกุจ๋า ... เอ่อ ประโยคของท่านลุงชีที่ว่า
"สายตาของ หนญ จะมองผิดได้ไง" ประโยคนี้คุ้นๆ อยู่นา
ถ้าจำไม่ผิด เป็นตอนที่ หนญ พูดประกันกู้ซีเจาใช่ป่ะ
เลยทำให้หวั่นๆ เพี้ยง แต๋มอย่าให้เส่เยี่ยเปลี่ยนใจนะ
ไม่อยากให้เป็นเหมือนกู้ซีเจา อยากให้เส่เยี่ยรักมั่นกับหัวหน้าใหญ่เท่านั้น - lingu พิมพ์ว่า:
- อ้าววว ประโยคนี้ไปพ้องกับในละครเหรอเนี่ย หลินกุไม่จำขนาดนั้นหรอก
o-yo จำแม่นเหรอเนี่ย ยังไงเรื่องนี้ก็ไม่มีซีเจา พ่อยอดชู้หรอก ก๊ากๆๆ
เมื่อกี้เอาภาพทังเช่าแอบถ่ายรูปเอ๋อฉุนไปแปะแล้วนะคะ 555 ทังเช่าโรคจิตนิดๆนะเนี่ย แอบถ่ายภาพแฟนด้วย เหอะๆ :q3: - O-yohyo พิมพ์ว่า:
- ก็ไม่เชิงจำแม่นหรอกค่ะหลินกุ
คือรู้สึกว่าประโยคประมาณเนี้ยแหล่ะ
แบบตอนนั้นดูแล้วเจ็บใจแทนหัวหน้าใหญ่ไง เลยพอจำได้
55 ดีแล้วที่เรื่องนี้ไม่มีกู้ซีเจา ไม่งั้นเดี๋ยวมาแบ่งซีนหมด
ถ้ามาจริงจะให้คังซื่อสั่งประหารซะเลย :q21: - Timmy พิมพ์ว่า:
- รูปน่ารักจังเลยค่ะ เอามาจิ้นระหว่างรอตอนใหม่ ชอบโคมหมุนค่ะ สวยดีจังเลย
โคมนี้อยู่ในศึกรักจอมราชันย์นะค่ะ เดี๋ยวคงได้เห็นของจริง ได้แผ่นมาแล้วค่า - tomtam พิมพ์ว่า:
- บรรยายกันได้สนุกจัง ภาพอาเส่ที่โย่เอามาแปะ นี่มาจากเรื่องอะไรบ้างคะ เล่าให้ฟังย่อๆ ก็ได้นะ น่าสนุกดี ไว้จะหามาดู ช่วงนี้กำลังอับจน ไม่มีหนังพี่ชายดูเลยสักเรื่องเลย มีเพื่อนที่รู้จักกันจะเอาโน่นเอานี่มาให้ดู แต๋มปฏิเสธแทบไม่ทัน (ว่าฉันไม่ดูหนังคนอื่น นอกจากจางจื้อหลิน) ลองถามเขาว่ามีหนังที่อาเส่เล่นไหม เขาก็มีนะ แต่ดันให้คนอื่นยืมไปอยู่ ไม่รู้เหมือนกันว่าเรื่องอะไร เพื่อนเจ้ากรรมหวังดีบอกว่า งั้นเอากระบี่เย้ยยุทธจักรที่หยวนหย่งอี้เล่นไปดูก่อนไหม อ๊ากกกกกกกกกก ๆ :q11:
| |
|
| | |
lingu
ศิษย์พี่ชาเรี่ยน 4 กระบี่ไร้น้ำตา
จำนวนข้อความ : 6491
Registration date : 12/09/2008
| | เรื่อง: Re: The Hero and The King / กระบี่สะท้านฟ้า ราชาสะท้านแผ่นดิน Mon Oct 27, 2008 2:12 pm | |
| - O-yohyo พิมพ์ว่า:
- อ้าวแต๋ม ... ทำไมไม่ดูละครอาซ้อใหญ่สุดๆ ล่ะคะ
หนับหนุนกิจการครอบครัว เพื่อพี่ชายไงล่ะ
อิอิ ว่าแต่แต๋ม ตอนไป ตจว o-yo เห็นหนังแผ่นเรื่อง คัง คัง ชิก
ที่อาซ้อใหญ่สุดๆ เล่นกับเฮียโจวซิงฉือด้วยล่ะ
ตอนแรกจะซื้อมาดู แต่เพื่อนดันเรียก สรุป ไม่มีบุญจะดูหนังอาซ้อเหมือนกัน :q12:
ภาพละครอาเส่ที่เอามาแปะเหรอคะ
เส่เยี่ยยุคซ่ง มาจากเรื่องเทพมารสะท้านภพ
เรื่องนี้จะออกแนวการเมือง ดูแล้วหงุดหงิดใจเหลือเกิน
ก็นะ นั่งลุ้นมาทั้งเรื่อง พระเอกนางเอกมัวแต่สบตากัน
ไม่ยอมกอดไม่ยอมจับมือกันซะที คนดูเซ็งเลยอ่ะ
ถ้าเป็นคนที่ชอบแนวปรัชญา ก็แนะนำให้หามาดู
ถ้าชอบแนวหวาน กุ๊กกิ๊ก ก็จะบอกว่าเรื่องนี้ดูแล้วน่าเบื่อ
แต่ o-yo ชอบมุมกล้อง ฉาก และคอสตูมเรื่องนี้นะ สวยดี
บทต่อสู้ วรยุทธ์ อันนี้มีให้ลุ้นพอประมาณ แต่จะเน้นการเมืองเป็นหลักค่ะ
เส่เยี่ยยุคชิง มาจากเรื่อง ศึกรักจอมราชันย์
บทเชือดเฉือนมันส์มากๆ ค่ะ ถ้าจะดูความหล่อของพระเอก
55 แต๋มอย่าหวังดีกว่านะ แต่ว่าบทเค้าก็เน้นที่ตัวละครหญิงอยู่แล้วล่ะ
ดูแล้วคุ้มแน่นอนค่ะ
เรื่องศึกรักน่ะ มันส์ แต่ก็กดดันและเครียดเอาการ
เพราะเป็นแนวที่เชือดเฉือนน่าดู ถ้าแต๋มคิดจะดูแนะนำว่า
หลังดูจบ ให้หาละครตลกมาดูต่อ เป็นการปรับอารมณ์
นึกถึงแนวตลก ละครอาเส่ที่ตลกก็เรื่อง นางฟ้ามหาประลัย
เรื่องนี้น่ะ ต้นกำเนิดบ้านอาเส่เลยนะ ก็สาวคนที่เป็นรูปโลโก้ของ o-yo ไงคะ
แต่ถ้าแต๋มไม่ชอบแนวสากล ก็แนะนำ ปมปริศนาพยานมรณะ ภาค 2
เป็นเรื่องราวประมาณยุคซ่งล่ะมั้ง ออกแนว สืบจากศพ ค่ะ
พระเอกไม่หล่อ แต่มากความสามารถ ดูแล้วตลกและลุ้นดีนะ
ทับทิม ... ดูศึกรัก อย่าลืมเตรียมไม้เรียวไว้กำกับเอ่อฉุนด้วยนะ
ถ้าดื้อ ถ้าซน ตีได้เลย รักวัวให้ผูก รักเอ่อฉุนให้ตีค่ะ | |
|
| | |
lingu
ศิษย์พี่ชาเรี่ยน 4 กระบี่ไร้น้ำตา
จำนวนข้อความ : 6491
Registration date : 12/09/2008
| | เรื่อง: Re: The Hero and The King / กระบี่สะท้านฟ้า ราชาสะท้านแผ่นดิน Mon Oct 27, 2008 2:14 pm | |
| - tomtam พิมพ์ว่า:
- ความเดิมจากตอนที่แล้ว เส่เยี่ยยังอยู่กับจิวแปะทงที่โรงเตี๊ยม ส่วนกงซุนเช่อ อ้อมหมิงเจิ้ง และลู่เสี่ยวฟงตกอยู่ภายใต้วงล้อมของอ๋าวเทียนลี่กับพวกทหาร
“อะไรนะในอาวุธลับมีพิษงั้นเหรอ” หงเผาหันไปมองหน้าลู่เสี่ยวฟงที่ไม่ยอมบอกความจริงกับนาง
“ฮ่าๆๆ ใช่แล้ว มันคือพิษอ๋าวจื่อเอี้ยนที่พ่อข้าคิดค้นขึ้น ในแผ่นดินนี้ไม่มีใครมียาถอนนอกจากพ่อข้า น่าเสียดายที่คนโดนยาพิษไม่ใช่เจ้า” อ๋าวเทียนลี่กล่าวด้วยน้ำเสียงอันเย้ยหยัน หงเผากัดริมฝีปากแน่นด้วยความแค้น แน่นอนว่านางไม่คิดที่จะหนีอยู่แล้ว แต่จะให้ถูกจับนางก็ไม่ยอมเช่นกัน
“อ้อมหมิงเจิ้ง อย่ายอมแพ้ อย่ายอมแพ้” หญิงสาวพูดกับตัวเองในใจ ตอนนี้นางอึดอัดใจเหลือเกินที่ช่วยพี่น้องไม่ได้
“ดี งั้นข้าขอสู้ตาย หากวันนี้พี่น้องข้ารอดไปไม่ได้ ข้าก็จะไม่ขออยู่” หงเผาตัดสินใจสู้สุดชีวิต นางยกกระบี่ขึ้นมาอย่างแน่วแน่ ก่อนที่จะพุ่งไปยังทุกชีวิตที่อยู่ตรงหน้า
ทันใดนั้นก็เกิดพายุทรายขึ้นอย่างไม่คาดคิด พวกทหารพากันปิดตาหลบทราย ทำให้ชุลมุนไปทั่ว หงเผาพยายามจะควานหาลู่เสี่ยวฟงแต่ก็ไม่พบ จนอยู่ๆ นางก็รู้สึกว่ามีคนเข้ามาดึงตัวนางออกไป พอพายุเริ่มสลบลง หญิงสาวค่อยๆ ลืมตาขึ้นจนพบร่างชายตรงหน้า
“หัวหน้าใหญ่!!!”
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
ตอนที่ 10 ถุงผ้าสีแดง
“ไม่เป็นไรนะ” ชีเส้าเฟยหันมาถามหญิงสาว นางพยักหน้าให้เขา ด้วยสีหน้าไม่สู้ดีเท่าไหร่นัก
“หัวหน้าใหญ่ พวกมันจับพี่รองกับลู่เสี่ยวฟงไป” หญิงสาวตอบน้ำเสียงสั่น
“ข้ารู้แล้ว เจ้ารออยู่นี่นะ ข้าจะไปจัดการกับพวกมันเอง” ชายหนุ่มจับที่ไหล่ทั้งสองข้างของหญิงสาวก่อนทำท่าจะเดินจากไป
“ช้าก่อนหัวหน้าใหญ่” หญิงสาวรั้งแขนของเขาไว้
“ข้าไปด้วย” ใจจริงชีเส้าเฟยก็อยากให้นางคอยอยู่ที่นี่มากกว่า
“หากหัวหน้าใหญ่ไม่ให้ข้าไปด้วย ถือว่าดูถูกน้ำใจข้า” เมื่อเห็นอ้อมหมิงเจิ้งยืนกรานเช่นนั้น ชีเส้าเฟยจึงไม่ขัดขวาง ทั้งคู่มุ่งหน้าไปหากองทัพของอ๋าวเทียนลี่ด้วยกัน ตอนนี้พวกมันกำลังพยายามบุกฝ่าพายุทรายออกมาจึงไม่ได้สังเกตเห็นชีเส้าเฟยที่ใช้วิชาตัวเบาฝ่าวงล้อมเข้ามา
“อ้า...” เสียงทหารที่ยืนอยู่ด้านซ้ายโดนซัดจนกระเด็นล้มไปข้างหน้า
“เอื้ออออ....” เสียงทหารที่อยู่ด้านขวาถูกคมของกระบี่นี่สุ่ยหานเข้าที่ท่อนแขน
“อ้า... เอื้ออออ...” ตามด้วยเสียงของทหารที่ร้องสลับกันไปมาทั้งซ้ายและขวา เพราะถูกชีเส้าเฟยโจมตีอย่างรวดเร็วจนไม่มีผู้ใดมองเห็นได้ทัน
“คุ้มครองคุณชายอ๋าว” ท่ามกลางความชุลมุนนั้นหันจุ้นยังไม่ลืมที่จะเอาหน้า เขาเข้าไปยืนชิดกับอ๋าวเทียนลี่แล้วสั่งให้ทหารตั้งวงล้อมเพื่อป้องกันตนเอง ท่ามกลางพายุทรายที่โหมกระหน่ำทหารที่ยืนคุ้มกันอยู่ต่างมีท่าทีลนลานเนื่องจากไม่สามารถมองเห็นคู่ต่อสู้ได้ ชั่วครู่หนึ่งก็มีเสียงทหารสองคนร้องขึ้นพร้อมกัน พอทุกคนหันไปมอง ก็เห็นมีร่างหนึ่งเข้ามาโฉบเอาตัวกงซุนเช่อออกไปอย่างรวดเร็ว “ฟลุบ” ทหารสองคนที่เมื่อครู่นี้คุมตัวกงซุนเช่ออยู่ล้มลงไปกองกับพื้น พวกทหารที่เหลือต่างก็พากันขวัญหนีดีฝ่อ เกิดตกใจจนชุลมุนไปหมด
“หันจุ้นทำอะไรสักอย่างสิ ไอ้หมอนี่มันเป็นใครกัน” อ๋าวเทียนลี่เหลือบตามองซ้ายขวา เมื่อมองไม่เห็นศัตรูก็เริ่มตื่นกลัว
“รึว่าจะเป็น...” หันจุ้นทำท่าคิด
“ใคร... ใคร...” พวกทหารต่างพากันลุ้นรอหันจุ้นเอ่ยชื่อชายผู้นี้ออกมา
“เทพมังกร”
“ชี”
“เส้า”
“เฟย” พอหันจุ้นพูดจบ ชีเส้าเฟยก็ยืนถือกระบี่ปรากฏตัวอยู่เบื้องหน้าทุกคน พวกทหารต่างพากันอกสั่นขวัญแขน มือสั่นจนอาวุธที่ถืออยู่ชนกันเอง
“หัวหน้าใหญ่” ลู่เสี่ยวฟงเองพอเห็นชีเส้าเฟยก็ดีใจ แต่ใบหน้าของเขาตอนนี้ดูซีดเผือดเนื่องจากพิษเริ่มออกอาการ
“หงเผา คุณชายลู่ถูกพิษงั้นหรือ” ชีเส้าเฟยหันไปถามอ้อมหมิงเจิ้งที่ยืนอยู่ด้านข้าง
“ใช่แล้วหัวหน้าใหญ่ อ๋าวเทียนลี่บอกว่าเป็นพิษอ๋าวจื่อเอี้ยนที่พ่อมันคิดขึ้น”
“เลวมาก กล้าใช้วิธีสกปรกเช่นนี้ทำร้ายพี่น้องข้า” ชีเส้าเฟยโกรธจนตาแดงกร่ำ มือของเขากำกระบี่เอาไว้แน่น
“หงเผาเจ้าพยายามชิงตัวคุณชายลู่มาให้ได้นะ ส่วนข้าจะไปจัดการกับเจ้าคนโฉดนั่นเอง ลุยยยย!!!” ว่าแล้วทั้งคู่ก็ไม่รอช้าเปิดศึกบุกโจมตีพวกทหารอย่างไม่คิดชีวิต เดินเข้ามาหนึ่งก็ล้มไปหนึ่ง เดินเข้ามาสองก็ล้มไปสอง ทุกก้าวที่ชีเส้าเฟยเหยียบย่าง พวกทหารก็ค่อยๆ ล้มลงไปทีละคนสองคน เมื่ออ้อมหมิงเจิ้งเห็นจังหวะเหมาะจึงใช้วิชาตัวเบาเหาะเข้าไปโฉบตัวลู่เสี่ยวฟงออกมาได้สำเร็จ ฝ่ายหันจุ้นกับพวกทหารที่เหลืออยู่ก็ชุลมุนกับการป้องกันอ๋าวเทียนลี่ที่ตอนนี้กลัวจนสั่นไปทั้งตัว
“เจ้าอย่าเข้ามานะ ไม่งั้นพ่อของข้าไม่ไว้ชีวิตเจ้าแน่” อ๋าวเทียนลี่ร้องเสียงหลงเมื่อเห็นว่าทหารรอบๆ ตนเหลือเพียงไม่กี่คนเท่านั้น ชีเส้าเฟยไม่สนใจคำพูดขู่ เขาบุกไปกระชากตัวอ๋าวเทียนลี่ออกมาได้อย่างง่ายดาย ส่วนหันจุ้นรู้ว่าฝีมือตัวเองสู้ชีเส้าเฟยไม่ได้ จึงผลักทหารที่ยืนอยู่ข้างหน้าตนไปรับคมกระบี่แทน ฝ่ายชีเส้าเฟยที่จับตัวอ๋าวเทียนลี่ได้แล้วก็ไม่รอช้า เขารีบลากตัวอ๋าวเทียนลี่ฝ่าออกมาจากวงล้อมทันที
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑ | |
|
| | |
lingu
ศิษย์พี่ชาเรี่ยน 4 กระบี่ไร้น้ำตา
จำนวนข้อความ : 6491
Registration date : 12/09/2008
| | เรื่อง: Re: The Hero and The King / กระบี่สะท้านฟ้า ราชาสะท้านแผ่นดิน Mon Oct 27, 2008 2:16 pm | |
| - tomtam พิมพ์ว่า:
- ณ กระโจมหัวหน้าใหญ่ ค่ายเหลียนอิ๋น
“โครมมมม” เสียงอ๋าวเทียนลี่ถูกลูกถีบของอ้อมหมิงเจิ้งล้มไปฟาดเก้าอี้
“หงเผาใจเย็นๆ” ชีเส้าเฟยรีบเข้ามาห้าม
“คนชั่ว เจ้ารีบมอบยาถอนพิษมาเดี๋ยวนี้นะ”
“ก็ข้าบอกแล้วว่าข้าไม่มีจริงๆ”
“ไม่มีได้ยังไง เมื่อครู่นี้เจ้ายังปากดีอยู่เลย บอกว่าพ่อของเจ้าเป็นคนปรุงยาพิษนี่ขึ้น ถ้าหากเจ้าไม่มี แล้วใครจะมี ห๊ะ”
“ก็ตอนที่ข้าขโมยมา ก็เอามาแต่ยาพิษ ยาถอนข้าไม่ได้เอามาด้วยนี่หน่า พิษนี้จริงๆ เป็นพิษอะไรข้าก็ยังไม่รู้เลย เมื่อกี๊ข้าแค่พูดสงเดชไปเท่านั้น แต่ตอนนี้ข้าพูดความจริงแล้วนะ เจ้าปล่อยข้าไปเถอะ” อ๋าวเทียนลี่รีบคลานเข้ามาเกาะขาชีเส้าเฟย
“นี่เจ้า!!!” หงเผาได้ยินเช่นนั้นก็โกรธจนเลือดขึ้นหน้า
“ลูกอสรพิษยังไงก็เป็นอสรพิษวันยังค่ำ วันนี้ถ้าไม่ได้ฆ่าเจ้า ข้าไม่หายแค้นแน่” หงเผาง้างกระบี่เตรียมที่จะลงมือ จังหวะนั้นเองที่กงซุนเช่อเดินออกมาพอดี ทำให้ทั้งสองหยุดชะงัก แล้ววิ่งเข้าไปหากงซุนเช่อ
“เป็นอย่างไรบ้างพี่รอง” ชีเส้าเฟยและอ้อมหมิงเจิ้งรีบสอบถามถึงอาการของลู่เสี่ยวฟง
“เฮ้อ” กงซุนเช่อได้แต่ถอนหายใจยาวแล้วส่ายหัว ไม่มีคำตอบใดๆ จากเขา เมื่อเห็นเช่นนั้นหงเผาจึงรีบวิ่งเข้าไปดูอาการของลู่เสี่ยวฟง
ชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียง ค่อยๆ ลืมตาขึ้นดูคนที่เดินเข้ามา
“ท่านเป็นอย่างไรบ้าง” อ้อมหมิงเจิ้งถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง
“อย่าห่วงเลย ข้าเจ็บน้อยกว่าตอนที่โดนเจ้าซัดกล่องดวงใจเสียอีก” ลู่เสี่ยวฟงตอบอย่างมีอารมณ์ขันแล้วยิ้มให้กับหญิงสาว
“ยังจะปากดีอีก ถ้าไม่เพราะช่วยข้า เจ้าคงไม่เป็นแบบนี้หรอก” อ้อมหมิงเจิ้งพูดด้วยความรู้สึกผิด เพราะคนที่ควรจะโดนอาวุธลับน่าจะเป็นนางมากกว่า
“แล้วเจ้าซาบซึ้งหรือเปล่าหล่ะ” ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้น ฝ่ายหญิงสาวก็ยิ้มรับแทนคำตอบ
“ดี งั้นต่อไปถ้าข้าหาเมียไม่ได้ เจ้าก็ต้องอยู่ดูแลข้าไปชั่วชีวิตนะ คอยป้อนข้าวให้ข้า อาบน้ำให้ข้า เช็ดตัวให้ข้า และก็แต่งตัวให้ข้าด้วย” ลู่เสี่ยวฟงทำหน้าตาทะเล้นใส่หญิงสาว
“บ้าหรือไง ใครจะอาบน้ำให้เจ้ากัน” หญิงสาวโวยวาย นางรู้ว่าลู่เสี่ยวฟงเป็นคนขี้เล่น แม้ยามที่หน้าสิ่วหน้าขวานเช่นนี้ก็ยังมีอารมณ์ขัน
“เอาหล่ะ เจ้าพักผ่อนเถอะ ข้าจะออกไปคุยกับหัวหน้าใหญ่นะ” ว่าแล้วหงเผาก็ยกผ้าห่มมาคลุมให้คนที่นอนอยู่ แล้วอยู่ๆ ลู่เสี่ยวฟงก็ชี้ไปที่แก้มของตนเอง
“ไปเป็นไรไป เจ็บตรงนั้นงั้นเหรอ” อ้อมหมิงเจิ้งทำหน้างง ส่วนลู่เสี่ยวฟงก็ยังไม่เลิกชี้ไปที่แก้มของตน พร้อมกับทำแก้มป่องๆ ด้วย
“อะไรของเจ้า เป็นอะไรก็บอกมาซิ”
“นี่ ไม่หอมแก้มให้กำลังใจข้าหน่อยเหรอ ข้าอุตส่าห์เสี่ยงตายช่วยเจ้านะ” คนพูดทำหน้าทะเล้น
“ประสาทททท” หงเผาตีไปที่ไหล่ของเขาเบาๆ ลู่เสี่ยวฟงทำท่าเจ็บนิดนึงแล้วก็หัวเราะที่สามารถแกล้งหญิงสาวได้ ดูเหมือนการได้แหย่หัวหน้าสามของค่ายเหลียนอิ๋นจะกลายเป็นกิจวัตรของลู่เสี่ยวฟงไปซะแล้ว หากวันไหนไม่ได้แกล้งนาง เขาคงจะนอนไม่หลับเลยทีเดียว
อ้อมหมิงเจิ้งเดินออกมาหาชีเส้าเฟยและกงซุนเช่อที่กำลังหารือกันอยู่
“ตอนนี้ที่สำคัญที่สุดคือช่วยหัวหน้าสี่ให้ได้ก่อน” ชีเส้าเฟยพูดแล้วก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ ใบหน้าเขาเหมือนมีแผนบางอย่างอยู่ในใจ
“หัวหน้าใหญ่ ท่านคิดจะทำอย่างไร” อ้อมหมิงเจิ้งเดินเข้ามาถามพอดี ชีเส้าเฟยนิ่งไปพักหนึ่งก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงเรียบ
“ไปเมืองหลวง”
“ไปเมืองหลวง!!!” ทั้งกงซุนเช่อและอ้อมหมิงเจิ้งต่างก็ร้องออกมาด้วยความตกใจ
“อย่าบอกนะว่าท่านคิดจะไปเอายาถอนพิษกับอ๋าวป้าย” อ้อมหมิงเจิ้งรีบเดินเข้ามาถามชีเส้าเฟย
“ในเมื่อพิษมาจากที่นั่น ยาถอนพิษก็อยู่ที่นั่น แล้วยังต้องคิดอะไรมากอีก” ชายหนุ่มอธิบาย
“ไม่ได้ แบบนี้เสี่ยงเกินไป ถ้าไปเมืองหลวงก็เท่ากับว่าพวกเราเดินเข้าแดนประหารไปแล้วครึ่งหนึ่ง ข้าไม่เห็นด้วย” อ้อมหมิงเจิ้งรีบคัดค้าน | |
|
| | |
lingu
ศิษย์พี่ชาเรี่ยน 4 กระบี่ไร้น้ำตา
จำนวนข้อความ : 6491
Registration date : 12/09/2008
| | เรื่อง: Re: The Hero and The King / กระบี่สะท้านฟ้า ราชาสะท้านแผ่นดิน Mon Oct 27, 2008 2:16 pm | |
| - tomtam พิมพ์ว่า:
- “งั้นเจ้าบอกมาสิ ว่ามีวิธีอื่นที่ดีกว่านี้ไหม” ชีเส้าเฟยย้อนถามหญิงสาวด้วยสีหน้าเครียด
“แต่ที่หัวหน้าสามพูดก็มีเหตุผลนะ ท่านไปเมืองหลวงตอนนี้ก็ไม่ประโยชน์อะไรหรอก” กงซุนเช่อเดินเข้ามาสมทบกับอ้อมหมิงเจิ้งอีกคน จากนั้นเขาก็อธิบายต่อไปว่า
“ตอนนี้อาการของลู่เสี่ยวฟงไม่สู้ดีนัก หากท่านเดินทางไปกลับเมืองหลวงก็ต้องใช้เวลาอย่างน้อย 14 วัน ถึงตอนนั้นต่อให้ได้ยาถอนพิษมา ก็อาจจะสายเกินไปเสียแล้ว” เมื่อสิ้นคำพูดของกงซุนเช่อ ทั้งสามก็เงียบสนิท แต่ละคนต่างพากันคิดวิธีที่จะสามารถช่วยชีวิตลู่เสี่ยวฟงให้ได้
“หรือพวกเราหมดหนทางแล้วจริงๆ” อ้อมหมิงเจิ้งพูดกับตัวเองเบาๆ
“จะว่าไปแล้ว มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ข้าสงสัย แต่ว่า... ข้าไม่แน่ใจ...” กงซุนเช่อพูดขึ้นมา ตัดกับบบรยากาศความเงียบภายในห้อง ทำให้ทั้งชีเส้าเฟยและอ้อมหมิงเจิ้งหันมามองด้วยแววตาแห่งความหวังในทันที
“ท่านสงสัยเรื่องอะไรพี่รอง”
“เฮ้ออออ...” กงซุนเช่อมองหน้าชีเส้าเฟยแล้วก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่
“หรือว่าเรื่องนี้เกี่ยวพันถึงข้า”
“อืม” กงซุนเช่อพยักหน้ารับ แต่แววตาของเขาดูมีความกังวลอยู่มาก เหมือนกับไม่อยากเสนอให้ใช้วิธีนี้เลย
“พี่รอง ตอนนี้ไม่มีเวลาคิดมากแล้ว หากมีหนทางใดที่พอจะช่วยหัวหน้าสี่ได้ ข้าก็ยินดี” ชีเส้าเฟยรบเร้ากงซุนเช่อให้รีบบอกวิธีด้วยความร้อนใจ
“พี่รองท่านพูดมาเถอะ” อ้อมหมิงเจิ้งก็ช่วยพูดด้วยอีกคน ตอนนี้คงไม่มีใครเป็นห่วงลู่เสี่ยวฟงมากไปกว่านางอีกแล้ว
“เมื่อครู่นี้ท่านบอกว่า อ๋าวเทียนลี่ขโมยพิษมาจากในจวนเสนาใช่หรือไม่” กงซุนเช่อเริ่มเปิดประเด็น
“ใช่” ทั้งชีเส้าเฟยและอ้อมหมิงตอบขึ้นมาพร้อมกัน
“เขาเองก็ไม่รู้ใช่ไหมว่าพิษที่ตนขโมยมาคือพิษอะไร” กงซุนเช่อซักต่อ
“อื้ม” ชีเส้าเฟยและอ้อมหมิงเจิ้งพยักหน้ารับ
“ดูจากอาการก็เป็นไปได้ว่าอาจจะเป็นพิษที่ใช้ในการทหาร”
“พิษที่ใช้ในการทหารงั้นเหรอ?” ทั้งสองถามขึ้นมาพร้อมกัน
“ถูกต้องแล้ว หากเป็นพิษที่ใช้ในการทหาร เราก็ไม่จำเป็นต้องเดินทางไปถึงเมืองหลวงเพื่อหายาถอนหรอก เพียงแต่ว่า...” พอพูดถึงตรงนี้กงซุนเช่อก็ดูอ้ำอึ้งที่จะอธิบายต่อไป
“เพียงแต่ว่า ค่ายทหารที่อยู่ใกล้ที่สุด คือ ค่ายทหารของแม่ทัพหลินเซียง ท่านจึงไม่อยากให้ข้าต้องลำบากใจใช่ไหมพี่รอง” เมื่อชีเส้าเฟยเริ่มเดาเหตุการณ์ออก เขาจึงอธิบายเรื่องราวต่อจนจบ
“แต่นี่เป็นเพียงการคาดเดาเท่านั้น ข้าเองก็ยังไม่มั่นใจ บางทีเราอาจจะไปเสียเที่ยวก็ได้” กงซุนเช่อพยายามชี้แจงเหตุผลต่อ
“แต่ข้าอยากจะลองเสี่ยงดู” ชีเส้าเฟยยืนกราน
“หัวหน้าใหญ่ ท่านคิดดีแล้วนะ” กงซุนเช่อถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง
“อืม” ชีเส้าเฟยพยักหน้า แววตาของเขาดูมีความกังวลอยู่ไม่น้อย 14 ปีเต็มแล้วที่เขาจากที่นั่นมา ป่านนี้ไม่รู้ว่าทุกคนเป็นอย่างไรบ้าง แม่ทัพหลินเซียงจะหายโกรธเขาหรือยัง ความรู้สึกในวันที่เขาถูกเนรเทศออกมายังคงชัดเจนเหมือนกับว่าเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้ แต่หากหนทางนี้จะสามารถช่วยลู่เสี่ยวฟงได้ เขาก็ยินดีจะลองเสี่ยงดู
ชีเส้าเฟย กงซุนเช่อและอ้อมหมิงเจิ้งเตรียมการเพื่อออกเดินทางไปยังค่ายแม่ทัพหลินเซียง พวกเขาพาลู่เสี่ยวฟงที่กำลังซมเพราะพิษบาดแผลไปด้วย โดยวางแผนไว้ว่าหากไม่สามารถหายาถอนพิษได้ จะเดินทางต่อไปที่เมืองหลวงโดยทันที อ้อมหมิงเจิ้งไม่ลืมที่จะลากเอาอ๋าวเทียนลี่ไปด้วย เผื่อเอาไว้ใช้เป็นตัวประกันในยามฉุกเฉิน ชีเส้าเฟยสั่งให้พี่น้องที่เหลืออยู่กระจายตัวกันไปตามหมู่บ้าน ทิ้งค่ายเหลียนอิ๋นไว้เป็นเมืองร้าง หากพวกคนของทางการย้อนกลับมาเล่นงาน จะได้ไม่มีใครต้องเดือดร้อน
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
ณ ค่ายแม่ทัพหลินเซียง
“ข้าไม่แต่ง ตีข้าให้ตาย ข้าก็ไม่แต่ง!!!” เสียงหญิงสาวโวยวาย พอพูดจบก็ทำท่าจะเดินหนีออกไป
“หยุดนะ หลินกุเหนียง พ่อบอกให้หยุด!!!” คนเป็นพ่อทุบโต๊ะเสียงดังและลุกขึ้นยืนสั่นด้วยความโกรธ
“พี่หลินชงช่วยข้าด้วย” เมื่อเห็นว่าผู้เป็นบิดาโกรธ หญิงสาวก็เดินไปหลบหลังพี่ชายและขอร้องให้เขาช่วย
“ไม่มีใครช่วยเจ้าได้ทั้งนั้น นี่คือรับสั่งขององค์ไทเฮา รู้ไหมว่าตัวเองโชคดีมากแค่ไหนที่มีโอกาสได้เข้าชิงตำแหน่งฮองเฮา”
“แต่ข้าไม่อยากเป็นนี่”
“ไม่อยากเป็น ก็ต้องเป็น มะรืนนี้วังหลวงจะส่งคนมารับเจ้าเข้าวังแล้ว” คนเป็นพ่อดุเสียงดัง
“ไม่นะท่านพ่อ ข้าไม่ไป” นางยืนกรานไม่ยอม
“เจ้าไม่ไป หรือจะให้พ่อไปหรือไง” หญิงสาวได้ยินเช่นนั้นก็ทำหน้าบูดบึ้ง แล้วอยู่ๆ ก็นึกแผนอะไรบางอย่างออก จึงเดินไปลากคนใช้คนหนึ่งเข้ามาในห้อง
“เอางี้สิท่านพ่อ ท่านก็ส่งหย่งอี้ไปแทนข้านะ บอกไทเฮาว่านางเป็นลูกบุณธรรมของท่าน นางสวยกว่าข้าตั้งเยอะ ฮ่องเต้เห็นต้องพอพระทัยแน่ๆ” หญิงสาวเสนอ ส่วนสาวใช้ก็ได้แต่ทำหน้างงๆ
“เหลวไหล!!! แต่งตั้งฮองเฮานะ ไม่ใช่เล่นขายของ จะมาโยนให้คนโน้นคนนี้ได้ยังไงกัน หากเจ้ายังไม่เลิกพูดจาเหลวไหลอีกหล่ะก็ อย่าหาว่าพ่อใจร้ายนะ” ตอนนี้คนเป็นพ่อเริ่มจะหมดความอดแล้ว
“ทำไม ท่านพ่อจะตีข้าให้ตายงั้นเหรอ ก็ดี ถ้าตีข้าตายแล้ว ข้าจะได้ไม่ต้องแต่งกับฮ่องเต้ปัญญาอ่อนนั่น” หญิงสาวพูดจบแล้วก็เดินสะบัดออกไปทันที
“นี่เจ้า” คนเป็นพ่อที่ดูเหมือนไม่ค่อยแข็งแรงโกรธจนเซล้มลงไป
“ท่านแม่ทัพ / ท่านพ่อ” ทหารคนสนิทและบุตรชายพากันเข้ามาประคองแม่ทัพหลินเซียงให้นั่งลงบนเก้าอี้
“พ่อไม่เป็นไร เจ้าตามไปดูน้องเถอะ” แม่ทัพโบกมือว่าเขาไม่เป็นไร แล้วก็สั่งให้หลินชงตามไปดูบุตรสาว | |
|
| | |
lingu
ศิษย์พี่ชาเรี่ยน 4 กระบี่ไร้น้ำตา
จำนวนข้อความ : 6491
Registration date : 12/09/2008
| | เรื่อง: Re: The Hero and The King / กระบี่สะท้านฟ้า ราชาสะท้านแผ่นดิน Mon Oct 27, 2008 2:19 pm | |
| - tomtam พิมพ์ว่า:
- หญิงสาวมานั่งหน้าตาบูดบึ้งอยู่ที่ริมน้ำ พอคว้าก้อนหินได้ ก็เขวี้ยงลงบ่อด้วยความโกรธ หลินชงเห็นเช่นนั้นก็เดินมานั่งข้างๆ หญิงสาว
“ตามมาทำไม เมื่อกี๊ไม่เห็นช่วยข้าพูดเลย” หญิงสาวพูดจาตัดพ้อ
“พูดไปแล้วจะมีประโยชน์อะไร ไทเฮาทรงมีราชโองการแล้ว มะรืนนี้วังหลวงก็จะส่งคนมารับเจ้าแล้วด้วย เว้นแต่เจ้าหายตัวไปตอนนี้เท่านั้นแหละ ถึงจะไม่ต้องแต่ง” ชายหนุ่มอธิบาย
“พี่หลินชง แต่ข้าไม่อยากแต่งกับฮ่องเต้จริงๆ นะ” หญิงสาวได้ยินเช่นนั้นก็หันมาเกาะแขนและทำหน้าอ้อนๆ ใส่พี่ชาย
“นี่กุกุ ข้าไม่เข้าใจเลย ทำไมเจ้าต้องไม่ชอบฮ่องเต้ด้วย จะว่าไปแล้วเขาก็เป็นคนดีนะ”
“เป็นคนดีเหรอ พี่ชงท่านลองเดินไปในตลาดตอนนี้สิ มีใครชอบเขาบ้าง ฮ่องเต้ปัญญาอ่อนปล่อยให้ขุนนางโฉดบงการแบบเนี้ย ข้าไม่แต่งด้วยหรอก”
“แต่ข้าว่าที่เจ้าไม่ชอบเขา เพราะว่า เขาจ้องเล่นงานชายในดวงใจของเจ้าซะมากกว่าหล่ะม๊าง” หลินชงทำท่ารู้ทันน้องสาวตัวเอง
“พี่หลินชง ท่านพูดอะไร ชายในดวงใจอะไรกัน” หลินกุเหนียงหันหน้าไปทางอื่นแล้วทำเป็นไม่รู้เรื่อง
“หรือว่าไม่จริง พอเจ้าโตเป็นสาวก็มีลูกชายบ้านโน้นบ้านนี้มาทาบทามไม่ได้ขาดสาย แต่ข้าไม่เคยเห็นเจ้าเหลียวมองคนไหนเลย หรือว่าเจ้าจะรอเขา...”
“ใครว่าหล่ะ เป็นเพราะว่าพี่ชายของข้าเพรียบพร้อมที่สุดต่างหาก ข้าถึงไม่เหลียวมองใคร หากมีใครที่คุณสมบัติทัดเทียมกับพี่ชายของข้าหล่ะก็ ข้าจะต้องแต่งกับเขาอย่างแน่นอน” หญิงสาวรีบเฉไฉไปเรื่องอื่น
“นี่ อย่าหาว่าพี่พูดแทงใจเจ้าเลยนะ ต่อให้เจ้าไม่ได้เป็นฮองเฮา เจ้ากับเขาก็ไม่มีวันเป็นไปได้หรอก เจ้าก็รู้ว่ายังไงท่านพ่อก็ไม่มีทางยอม” หลินชงหันมาพูดกับน้องสาวด้วยสีหน้าจริงจัง
“ข้ารู้น่า ชั่วชีวิตนี้ข้าไม่แต่งกับใครก็ได้ แต่ให้ข้าแต่งกับฮ่องเต้คนนี้ ถึงตายข้าก็ไม่ยอม” พอวกกลับมาเรื่องเดิม ก็ทำให้หญิงสาวอารมณ์เสียขึ้นมาอีก ชายหนุ่มจึงได้แต่ส่ายหัวในความดื้อรั้นของน้องสาวตนเอง
“เอาหล่ะ นี่ก็เย็นมากแล้ว มีอะไรกลับไปคุยกันที่บ้านเถอะ เดี๋ยวคนที่ค่ายจะเป็นห่วง” หลินชงพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืน
“ข้าขอนั่งอยู่นี่คนเดียวสักพักได้ไหม” หญิงสาวนั่งนิ่ง ทอดสายตาไปไกล
“ตามใจ อย่ากลับมืดนักหล่ะ” คนเป็นพี่ชายเห็นน้องสาวกำลังสับสน จึงไม่อยากขัดใจ ปล่อยให้นางได้คิดอะไรสักพัก กลับไปบ้านก็คงจะอารมณ์ดีขึ้นเอง
“อื้ม” นางพยักหน้ารับเบาๆ | |
|
| | |
lingu
ศิษย์พี่ชาเรี่ยน 4 กระบี่ไร้น้ำตา
จำนวนข้อความ : 6491
Registration date : 12/09/2008
| | เรื่อง: Re: The Hero and The King / กระบี่สะท้านฟ้า ราชาสะท้านแผ่นดิน Mon Oct 27, 2008 2:21 pm | |
| - tomtam พิมพ์ว่า:
- เมื่อหลินชงเดินจากไป หญิงสาวก็หยิบห่อผ้าเล็กๆ ขึ้นมาดู มันเป็นห่อผ้าที่บิดาของนางได้มอบไว้ให้ นางมองไปที่ห่อผ้านั้นแล้วก็มีน้ำตาคลอๆ
“ท่านพ่อ ทำไมท่านต้องบังคับข้าด้วย ข้าไม่อยากแต่งกับเขา” ว่าแล้วนางก็โยนห่อผ้านั้นลงน้ำไป แต่อยู่ๆ ก็นึกขึ้นมาได้ว่า
“ตายแล้ว ในนั้นมีก้อนหินโชคดีที่พี่เส้าเฟยเคยมอบไว้ให้นี่หน่า” หลินกุเหนียงเดินวนไปมาอยู่ริมสระน้ำ แล้วในที่สุดก็ตัดสินใจกระโดดลงไปเพื่อเก็บห่อผ้านั้นขึ้นมา แต่ยังไม่ทันที่ร่างของนางจะสัมผัสถึงพื้นน้ำ ทันใดนั้นก็มีชายหนุ่ม (หน้าตาดี) โฉบเข้ามาคว้าร่างของนางเอาไว้ หญิงสาวจึงร้องออกมาด้วยความตกใจ
“แม่นาง เจ้าอย่าคิดสั้นนะ” เมื่อคว้าตัวหญิงสาวได้ ชายแปลกหน้าก็ไม่ยอมวางนางลง
“จะบ้าเหรอ ใครคิดสั้น ปล่อยข้าลงเดี๋ยวนี้” หญิงสาวโวยวาย
“ไม่ปล่อย ขืนข้าปล่อย เดี๋ยวเจ้าก็โดดลงไปอีก” ชายหนุ่มทำหน้าไม่เชื่อ
“ก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้คิดสั้น ปล่อยข้านะ” หญิงสาวพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมแขนของเขา
“ปล่อยก็ได้ แต่เจ้าต้องสัญญาก่อนว่าจะไม่โดดลงไปอีก” ชายหนุ่มยื่นข้อเสนอ
“ก็ปล่อยข้าก่อนสิ”
“ไม่ได้ สัญญามาก่อน”
“ปล่อยนะ”
“สัญญามาสิ”
“ทำไมข้าต้องสัญญาด้วย ก็ของข้าตกลงไป ข้าจะลงไปเก็บ มันเรื่องอะไรของท่านเล่า” หญิงสาวเริ่มหมดความอดทน ยิ่งนางฝืนดิ้นรนมากเท่าไหร่ ชายหนุ่มก็ยิ่งจับนางไว้แน่นยิ่งขึ้น
“หา นี่เจ้าจะลงไปเก็บของงั้นเหรอ”
“ก็ใช่หน่ะสิ ทีนี้ปล่อยข้าได้หรือยัง” หญิงสาวมองเขาแบบค้อนๆ
“ไม่ได้ เจ้าหลอกข้าใช่ไหม พอข้าปล่อย เจ้าก็จะกระโดดลงไปอีก” ทีแรกชายหนุ่มทำท่าจะเชื่อแล้ว แต่พอคิดดูอีกที นี่อาจจะเป็นอุบายของนางก็ได้
“โอ๊ยบ้าไปกันใหญ่แล้ว ถ้าเจ้าไม่ปล่อยข้า ข้าจะร้องแล้วนะ” หญิงสาวทั้งดิ้นทั้งสะบัดอย่างสุดแรง เมื่อเห็นว่าไม่สำเร็จก็ร้องโวยวายเสียงดัง
“อยากร้องก็เชิญเลย”
“โอ๊ยยยยย ช่วยด้วยๆ มีคนร้ายๆ เขาจะขืนใจข้า โจรปล้นสวาทจะขืนใจข้า ช่วยด้วยๆ” ชายหนุ่มได้ยินเช่นนั้นก็ตกใจ รีบวางหญิงสาวลงแทบไม่ทัน เกรงว่าชาวบ้านแถวนั้นจะแห่กันมาเพราะเข้าใจผิด
“เฮ๊ยยยย แม่นางข้าช่วยเจ้า ทำไมต้องใส่ความข้าเช่นนี้ด้วย”
“ก็ใครให้เจ้าเสนอหน้ามายุ่งเรื่องคนอื่นเล่า” หญิงสาวยิ้มเยาะอย่างมีชัยที่สามารถเอาชนะชายแปลกหน้าได้
“ข้าหวังดี เห็นเจ้าอายุยังน้อย ไม่อยากให้เอาชีวิตไปทิ้งในแม่น้ำนี่” ชายหนุ่มหน้าเข้มตอบเสียงดุ
“ก็ข้าบอกแล้วไง ว่าไม่ได้ฆ่าตัวตาย...”
“แย่แล้ว ถุงผ้าหล่ะ...” ขณะที่กำลังยืนเถียงกันอยู่ หลินกุเหนียงก็นึกขึ้นมาได้ว่า ถุงผ้ายังอยู่ในแม่น้ำ
“ถุงผ้าอะไรหรือแม่นาง” ชายหนุ่มเดินเข้ามาถาม
“ถุงผ้าที่พ่อข้าให้ไว้ ตกลงไปเมื่อกี๊” หลินกุเหนียงก็ชี้ไปที่แม่น้ำ
“นี่เจ้าไม่หลอกข้างั้นหรือ”
“ก็ไม่ได้หลอกนะสิ คอยดูนะ ถ้าถุงผ้าของข้าหายไปหล่ะก็ ข้าจะเอาเรื่องท่านให้ถึงที่สุดเลย” หญิงสาวหันมาทำหน้ามุ่ยใส่ชายหนุ่ม แล้วก็ทำท่าจะกระโดดลงไปอีก
“เดี๋ยวววว นี่เจ้าจะลงไปจริงๆ เหรอ” ชายหนุ่มคว้าแขนของนางไว้
“ก็จริงหน่ะสิ”
“ในเมื่อข้าเป็นต้นเหตุ งั้นข้าจะลงไปเก็บให้เจ้าเอง” ชายหนุ่มไม่รอช้า เขามองหน้าหญิงสาว แล้วก็กระโดดลงน้ำไปทันที หลินกุเหนียงได้แต่ยืนอึ้ง นางเองก็ตกใจไม่น้อย ที่เห็นชายหนุ่มผู้นี้มอบไมตรีให้นาง
“นี่แม่นาง เจ้าทำตกไปตรงไหนหล่ะ” ชายหนุ่มที่ลอยตัวอยู่ในน้ำตะโกนขึ้นมาถาม
“แม่นาง ได้ยินที่ข้าถามหรือเปล่า ของเจ้าตกไปตรงไหน” เมื่อเห็นหญิงสาวยืนนิ่ง ชายหนุ่มก็ตะโกนขึ้นมาถามอีกครั้ง
“อ้อ... ตรงนั้นแหละ...” หญิงสาวทำมือชี้ไปตรงด้านหน้าของชายหนุ่ม
“ตรงนี้ใช่ไหม” ว่าแล้วชายหนุ่มก็ดำน้ำหายไปครู่หนึ่ง หลินกุเหนียงเห็นเขาดำหายลงไปนาน ก็ชะเง้อมองด้วยความเป็นห่วง
“ได้แล้ว ใช่อันนี้ไหม” ชายหนุ่มโผล่ขึ้นมาจากน้ำแล้วชูถุงผ้าสีแดงขึ้น
“อื้อ” หญิงสาวพยักหน้ารับ ชายหนุ่มจึงใช้วิชาตัวเบากระโดดขึ้นมาจากน้ำ
“อ่ะนี่ของแม่นาง ข้าคืนให้” ชายหนุ่มที่ตอนนี้ร่างกายเปียกปอนไปหมดยื่นถุงผ้าคืนให้นาง
“ขอบคุณนะ ท่าน... เอ่อ...” หญิงสาวเว้นช่วงให้ชายหนุ่มแนะนำตัวเองนิดนึง แต่ดูเหมือนว่า เขาจะไม่อยากเปิดเผยตัวสักเท่าไหร่
“เมื่อกี๊ข้าต้องขอโทษด้วยนะ ที่เข้าใจแม่นางผิดไป ข้าเห็นเจ้าร้องไห้ เดินวนไปวนมาอยู่ริมน้ำ แล้วก็กระโดดลงไป เลยนึกว่าเจ้า...”
“นึกว่าข้าจะฆ่าตัวตายงั้นเหรอ” หลินกุเหนียงหัวเราะ ชายหนุ่มได้แต่ยิ้มอายๆ ในความเปิ่นของตน
“งั้น ข้าขอตัวก่อนนะ ข้ามีธุระต้องไปทำ” ชายหนุ่มกล่าวลาแก้เขิน ว่าแล้วก็เดินไปที่ม้าสีน้ำตาลซึ่งยืนอยู่ใกล้ๆ
“ท่านจอมยุทธ ขอบคุณนะคะที่ช่วยเหลือ” หลินกุเหนียงตะโกนไล่หลังเขาไป
“อืม หวังว่าเจอกันคราวหน้า เจ้าคงไม่มาเดินแถวริมน้ำอีกนะ” เขากล่าวอย่างอารมณ์ดี แล้วก็ควบม้าจากไป หญิงสาวยืนยิ้มกับตัวเองอยู่ครู่หนึ่ง แต่พอก้มลงมองห่อผ้า ก็มีสีหน้าที่เศร้าสลดลงไปอีก
“ไม่ว่ายังไง ข้าก็จะไม่แต่ง”... | |
|
| | |
lingu
ศิษย์พี่ชาเรี่ยน 4 กระบี่ไร้น้ำตา
จำนวนข้อความ : 6491
Registration date : 12/09/2008
| | เรื่อง: Re: The Hero and The King / กระบี่สะท้านฟ้า ราชาสะท้านแผ่นดิน Mon Oct 27, 2008 2:29 pm | |
| - tomtam พิมพ์ว่า:
- หวัดดีปีใหม่ค่ะ เอาไปสั้นๆ แค่นี้ก่อนนะ ตอนอื่นเขียนไม่ทันแล้ว เดี๋ยวต้องออกไปธุระ รบกวนเพื่อนๆ ช่วยเช๊คคำผิดให้ด้วยนะคะ เพราะเพิ่งเปลี่ยน harddisk เครื่องเลยไม่มี microsoft word
นางเอกออกตอนหน้านะคะ ตอนนี้ขอกระจายบทให้ตัวอิจฉา (ลูกท่านแม่ทัพ :q5: ) แจ้งเกิดไปก่อน 555 - lingu พิมพ์ว่า:
- คุณชายลู่ยังเจ้าชู้กรุ้มกริ่มเหมือนเดิมทั้งที่กำลังถูกพิษ น่าตีเจงๆ :q2:
ความเท่ห์อยู่ที่ทั่นเส้าเฟยเสมอ โหย ตอนมาช่วยหงเผา เท่ห์มากค่ะ มองเห็นภาพเลยอ่ะแต๋ม อยากให้ทั่นเส้าเฟยพบเส่เยี่ยไวๆ จัง ป่านนี้เส่เยี่ยคิดถึงแย่แล้ว
ลุ้นๆ ชายหนุ่มตอนท้ายที่มาช่วยลูกแม่ทัพ คือใครหนอออออ ใช่พี่เฟยเอ๋อป่าวอ่ะ โหย...ทิ้งไว้ให้คิดเนี่ย น่าจะถามชื่อน้า โธ่ ต้องรอตอนต่อไป
คำผิดไม่ค่อยเจออ่ะแต๋ม ไว้รอน้องเจี๊ยบมาดูอีกทีนะคะ เพราะเป็นเจ้าแม่บรู๊ฟละเอียด อิอิ :q3: - Andaman พิมพ์ว่า:
- แวะมาอ่านตั้งแต่เที่ยงแล้วจ้า พอจะพิมพ์ comment เท่านั้น ปรากฏว่าเนตตัดซะงั้น เซ็งเลย ก็เลยแวะมาให้ความเห็นช้าไปหน่อย
รอบนี้สั้นจัง ยังอ่านไม่จุใจเลยอ่ะ แต๋ม แต่ก็ยังดี ยังดีกว่าไม่มีอ่าน :q5:
คุณชายลู่ตอนนี้เค้าเรียกว่า จะตาย ยังมิวายทำทะเล้นนนน แต่อ้อมว่า แต๋มถอดบุคลิคของอ้อมหมิงเจิ้นออกมาไม่เหมือนนะ ถ้าตัวจริงเสียงจริง เจอลู่เสี่ยวฟ่งท้าทายให้หอมแก้มแบบนี้ (อ้อมหมิงเจิ้น)ตัวจริงคงกระโจนเข้าหาแน่ๆ เรียกว่างานนี้คนที่ท้าทายอาจจะเสียเปรียบ
ฟิคของแต๋ม จริงๆแล้วชีเส้าเฟยคือพระเอกช่ายป่ะ แต่ทำไมอ้อมชอบคิดว่าลู่เสี่ยวฟ่งคือพระเอกน่ะ แหะๆ - tomtam พิมพ์ว่า:
- ฟิคของแต๋ม จริงๆแล้วชีเส้าเฟยคือพระเอกช่ายป่ะ แต่ทำไมอ้อมชอบคิดว่าลู่เสี่ยวฟ่งคือพระเอกน่ะ แหะๆ
ประโยคอื่นก็พอเข้าใจนะว่าเป็นมุข แต่ประโยคนี้อ้อมมุขเปล่าเนี้ย อะไร..ชีเส้าเฟยออกจะเท่ห์ คนเขียนเองเวลาพิมพ์ก็จิ้นหน้าท่านหัวหน้าใหญ่ไปด้วย พิษหันเซียงจื้อหลินกำเริบเป็นการส่วนตัวเลย ส่วนบทลู่เสี่ยวฟงน้อยออก เพราะแต๋มยังไม่เคยดู จะเป็นพระเอกได้ไงอ่ะ แต่ถ้าอ้อมคิดว่าตัวเองเป็นหงเผา ก็ไม่แปลก อันนี้เข้าใจ :q3:
หลินกุผู้ชายขี่ม้าคนนั้น เดาบุคลิกก็ไม่น่ายากนะว่าเป็นใคร
เอ่อตอนแต่งฟิคเนี้ย แต๋มมีปัญหาอย่างหนึ่งคือ ตั้งใจว่าจะให้มันเดินเร็วๆ แบบฉึบฉับไปเลย แต่พอแต่งออกมาจริงๆ ทำไมรู้สึกว่ามันอืดอาดยังไงชอบกล อยากถามว่าทุกคนรู้สึกไหม เพราะทีแรกเส่เยี่ยก็จะต้องออกในตอนนี้แหละ แต่แต่งยังไงก็ไม่จบสักที เลยต้องแปะไปคราวหน้าเลย :q20: | |
|
| | |
lingu
ศิษย์พี่ชาเรี่ยน 4 กระบี่ไร้น้ำตา
จำนวนข้อความ : 6491
Registration date : 12/09/2008
| | เรื่อง: Re: The Hero and The King / กระบี่สะท้านฟ้า ราชาสะท้านแผ่นดิน Mon Oct 27, 2008 2:30 pm | |
| | |
|
| | |
lingu
ศิษย์พี่ชาเรี่ยน 4 กระบี่ไร้น้ำตา
จำนวนข้อความ : 6491
Registration date : 12/09/2008
| | เรื่อง: Re: The Hero and The King / กระบี่สะท้านฟ้า ราชาสะท้านแผ่นดิน Mon Oct 27, 2008 2:32 pm | |
| - JeAByee พิมพ์ว่า:
- พี่แต๋ม มีที่ผิดอยู่นะ แต่เล็กนิดเดียวเอง คนอื่นก็เลยไม่เห็นกัน ตรงที่อ๋าวเทียนลี่ บอกกะหงเผาว่า ข้าก็พูดส่งเดชไปอย่างนั้นเอง "ส่งเดช" พี่แต๋มลืมเติมไม้เอกค่ะ
ส่วนอีกที่ อันนี้พิมพ์ไม่ผิด แต่ออกแนวสับสนเล็กน้อย เป็นตอนที่หลินกุเหนียงคุยกะพี่หลินชงที่ริมแม่น้ำไง “ข้ารู้น่า ชั่วชีวิตนี้ข้าไม่แต่งกับใครก็ได้ แต่ให้ข้าแต่งกับฮ่องเต้คนนี้ ถึงตายข้าก็ไม่ยอม” มันน่าจะเป็น "ข้ารู้น่า ชั่วชีวิตนี้ให้ข้าแต่งกับใครก็ได้ แต่ให้ข้าแต่งกับฮ่องเต้คนนี้ ถึงตายข้าก็ไม่ยอม” มากกว่านะคะ
เอ..หรือว่าจะเป็นมุกของพี่แต๋มน้า...
รอลุ้นต่อไปว่า..คนที่มาช่วยหลินกุเหนียงเป็นใคร แล้วหัวหน้าใหญ่จะช่วยลู่เสี่ยวฟงได้หรือไม่ แล้วเมื่อไรจะถึงตอนของฮ่องเต้ซะที :q22: - Timmy พิมพ์ว่า:
- มาอ่านแล้วค่า เห็นแต๋มบอกว่าให้ช่วยกันดูคำผิด อืม..อันนี้ไม่ผิดนะจ๊ะ แต่ว่า...
“ไปเป็นไรไป เจ็บตรงนั้นงั้นเหรอ” มันมีไปซ้ำไปอ่ะค่ะ น่าจะแค่ "เป็นไรไป" ใช่ไหม
งือๆอาการของพี่ลูลู่ยังน่าเป็นห่วงอยู่เลยเพราะยังไม่ได้ยาถอนพิษ แต่ว่าพี่ลูลู่ยังทะเล้นได้อยู่นะเนี่ย
เจ็บขนาดนี้ยังมีกะใจมาล้อหัวหน้าสาม นับถือๆล่ะค่ะ ความขี้เล่นนี่ยกให้เลย
แต่เรื่องความเท่ห์ยกให้ท่านหัวหน้าใหญ่ค่ะ นอกเรื่องติ๊ด ได้หัวหน้าใหญ่มากอดแล้ว
ยังไม่ได้ดูเลยค่ะ กะว่าหยุดปีใหม่จะดูสักหน่อย แต่ไม่มีกะใจเป็นเพราะอะไรพี่หลินคงทราบดี
เอาไว้อีกสักพักแล้วกันนะค่ะ ตอนนี้ค้างไว้หลายเรื่องเหลือเกิน อ่ะ..วกกลับมาต่อๆ
แม่นางหลินกุเหนียงผู้โชคดีจะได้ไปเข้าชิงตำแหน่งฮองเฮา ตอนนี้ท่านผู้อ่านชักอยากรู้แล้วว่า
จอมยุทธที่มาช่วยแม่นางนั้นคือใครกัน แล้วถ้าแม่นางได้ประสบพบหน้าฮ่องเต้
แม่นางจะถอนคำพูดที่ว่า "ไม่อยากแต่ง" รึเปล่าเจ้าค่ะ :q5: - tomtam พิมพ์ว่า:
- สรุปว่าพิมพ์ไม่ผิด แต่อย่างนี้เขาเรียกว่าพิมพ์มั่วนี่หน่า แหะๆๆ น่าอายจริงๆ ส่วนประโยคที่ว่า "ข้ารู้น่า ชั่วชีวิตนี้ข้าไม่แต่งกับใครก็ได้ แต่ให้ข้าแต่งกับฮ่องเต้คนนี้ ถึงตายข้าก็ไม่ยอม" อันนี้หมายความอย่างนั้นจริงๆ นะคะ แต่แต๋มอาจจะใช้คำบุพบทไม่เหมาะสม เพราะความหมายก็คือ นางรู้ดีว่า ยังไงก็ไม่ได้แอ้มท่านหัวหน้าใหญ่แน่นอน แต่ถึงกระนั้นนางก็ไม่ยอมแต่งกับฮ่องเต้องค์นี้แน่ๆ ดังนั้นชั่วชีวิตนี้ ขออยู่คนเดียวดีกว่า ประมาณนี้... ทีแรกอ่านประโยคนี้เองก็งงเหมือนกันค่ะ ลบออกไปแล้วด้วย แต่ไม่รู้จะแก้ยังไงก็เลยทิ้งมันไว้อย่างนั้น เจี๊ยบละเอียดมากๆ
เอ่อขอสารภาพว่าเป็นคนที่มีปัญหากับการเรียงประโยค การพิมพ์/เขียน ทั้งไทยและอังกฤษ จะต้องผิดเสมอ แม่กระทั่งตอนสอบ IELTS อาจารย์เคยเรียกไปถามเลยว่าเราเป็นอะไรหรือเปล่า เพราะมักจะเขียนคำง่ายๆ ผิดในเรียงความ เช่น the เป็น she หรือว่า they เป็น their (เหมือนว่าจะเป็นโรคหนึ่งทาจิตวิทยาด้วยนะ แต่ไม่เคยไปตรวจหรอก) ดังนั้นโดยปกติเวลาจะโพสข้อความในบอร์ด แต๋มจะเอามาแปะใน word เพื่อเช๊คไวยกรณ์ก่อน แต่ตอนนี้เครื่องไม่ได้ลง ms word แล้ว ก็เลยเป็นแบบนี้อ่ะค่ะ ต้องขอโทษเพื่อนๆ รวมไปถึงเวลาที่พิมพ์ผิดในบอร์ดด้วยนะคะ เคยมีบางทีเหมือนกัน ต้องเขียนรายงานส่งอาจารย์ ในนั้นมีคำว่า กระแสก็ค่อยๆ จางหายไป แล้วแต๋มเขียนไปว่า กระแสก็ค่อยๆ จางจื้อหลิน อาจารย์ยังแซวอยู่เลยว่าคืออะไร (หมกหมุ่นนะเนี้ย)
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
นั่นสิเจี๊ยบ เมื่อไหร่จะถึงตอนฮ่องเต้เนี้ย ไม่รู้ทำไม ยิ่งเขียน ยิ่งยืด อยากให้ฮ่องเต้กะเส่เยี่ยออกเร็วๆ เหมือนกัน แต่เขียนเท่าไหร่ก็ไม่ถึงสักที สงสัยตอนหน้าต้องจับประหารทั้งค่ายเหลียนอิ๋นซะแล้ว พี่ๆ ขโมยซีนเหลือเกิน
ทุกวันนี้เวลาได้ไป B2S แต๋มจะต้องเดินไปหา Moon River เรื่อยเลย ลืมไปว่ามันยังไม่ออกนี่หน่า แล้วเล่ม 3-4 จะทะยอยออกไหมคะ หรือออกทีเดียวพร้อมกันหมดเลย
ทำไมทับทิมไม่ได้ดู Ni Shui Han หล่ะ ท่านชีเส้าซังเท่ห์มากๆ อย่าพลาดนะคะ | |
|
| | |
lingu
ศิษย์พี่ชาเรี่ยน 4 กระบี่ไร้น้ำตา
จำนวนข้อความ : 6491
Registration date : 12/09/2008
| | เรื่อง: Re: The Hero and The King / กระบี่สะท้านฟ้า ราชาสะท้านแผ่นดิน Mon Oct 27, 2008 2:34 pm | |
| | |
|
| | |
lingu
ศิษย์พี่ชาเรี่ยน 4 กระบี่ไร้น้ำตา
จำนวนข้อความ : 6491
Registration date : 12/09/2008
| |
| | |
lingu
ศิษย์พี่ชาเรี่ยน 4 กระบี่ไร้น้ำตา
จำนวนข้อความ : 6491
Registration date : 12/09/2008
| | เรื่อง: Re: The Hero and The King / กระบี่สะท้านฟ้า ราชาสะท้านแผ่นดิน Mon Oct 27, 2008 2:38 pm | |
| - O-yohyo พิมพ์ว่า:
- ชื่อเพลง to be no.1 เหมือนเพลงของฟ้าหญิงใหญ่เลย
ที่ชอบน่ะ ไม่ได้เกี่ยวกับเนื้อเพลงหรอกเพราะไงก็ฟังไม่รู้เรื่อง
แต่รู้สึกว่าอารมณ์ของดนตรี เข้ากับชื่อฟิคของแต๋มดีจัง
ทำนองเพลง เมโลดี้ มีพลัง ฟังดูยิ่งใหญ่ รู้สึกฮึกเหิมดีค่ะ
นายน้อยเอ่อฉุน เธอมีทั้งด้านร้ายและดี เปรียบเหมือนสีเทาค่ะ
ใครที่ดีมาเธอก็จะดีและให้ความจริงใจด้วย คบเป็นเพื่อนด้วยความจริงใจ
เธอก็จะเป็นได้ทั้งเพื่อนแท้ เพื่อนที่ตายแทนกันได้
แต่ถ้าร้ายหรือไม่ซื่อกับนายน้อยเอ่อฉุนหรือคนของเธอล่ะก็
ชาตินี้อย่าหวังจะได้อยู่อย่างสงบสุขเลยค่ะ
จริงๆ ก็ไม่ได้ขัดกับแนวของฟิคแต๋มนะ แต่เผอิญภาพที่เลือกมา
มันเป็นฉากอารมณ์เศร้า ที่เกิดจากความผิดหวัง ความอิจฉาริษยา
ความน้อยเนื้อต่ำใจ บวกความเคียดแค้นและอารมณ์ประชดเล็กๆ
ก็เลยดูแวปแรกแล้วไม่น่าจะเข้ากับเส่เยี่ยเท่าไหร่
คือนึกว่าเป็นเส่เยี่ยตอนที่เข้าวัง แบบนึกว่าแต๋มจะให้จิ้นปิงเยี่ยเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่อาเส่น่ะค่ะ
แต่พอดูตอนจบ MV เห็นมีชื่ออาเส่ปิงเยี่ยด้วย ก็เลยคิดอีกที อาจจะเข้ากันก็ได้นะ
เพราะปิงเยี่ยเค้าโดนบังคับให้แต่งงานไปใช่ป่ะ ก็คงจะน้อยใจอยู่บ้างแหล่ะ
ถ้าต้องการสื่ออารมณ์นั้นล่ะก็ พอได้ค่ะ | |
|
| | |
lingu
ศิษย์พี่ชาเรี่ยน 4 กระบี่ไร้น้ำตา
จำนวนข้อความ : 6491
Registration date : 12/09/2008
| | เรื่อง: Re: The Hero and The King / กระบี่สะท้านฟ้า ราชาสะท้านแผ่นดิน Mon Oct 27, 2008 2:39 pm | |
| - tomtam พิมพ์ว่า:
- ตอนที่ 11 สำนักบู๊ตึ๊ง
เช้าวันต่อมา ชายหนุ่มรูปร่างสูงบุคลิกสง่างามในชุดขาวก็เดินออกมาพร้อมกับชายชราคนหนึง ทั้งคู่คุยกันอย่างสนิมสนม บนป้ายหน้าทางเข้าสำนักเขียนเอาไว้ว่า สำนักบู๊ตึ๊ง
“อี้หังเจ้ามาแค่แป๊บเดียวก็จะกลับแล้วหรือ” ชายชราในชุดขาวกล่าว
“ครับอาจารย์ ข้ามีภาระกิจต้องไปจัดการ ไม่อย่างนั้นหล่ะก็ ข้าจะต้องอยู่สนทนากับท่านอาจารย์นานกว่านี้แน่”
“อืม คงเป็นเรื่องการแต่งตั้งฮองเฮาสินะ”
“ครับ ข้าต้องไปดูแลขบวนเกี้ยวของบุตรสาวแม่ทัพหลินเซียง ป่านนี้พวกทหารคนอื่นๆ คงใกล้ถึงค่ายกันแล้ว”
“อืม งั้นเจ้าก็รีบเดินทางเถอะ” ระหว่างที่เจ้าสำนักกำลังกล่าวลาศิษย์สุดหล่ออยู่ ก็มีเสียงคนทะเลาะกันโวยวายมาจากด้านหน้าสำนัก ทำให้ศิษย์และอาจารย์ต้องรีบวิ่งไปดูว่าเกิดเรี่องอะไรขึ้น พอมาถึงยังจุดเกิดเหตุก็พบว่า ถูโต้ ศิษย์ลำดับที่สองของสำนักบู๊ตึ๊งกำลังเถียงกับหญิงสาวนางหนึ่งอยู่
“นี่แม่นาง ทำไมเจ้าดื้อแบบนี้นะ ข้าบอกว่าไม่ได้ก็ไม่ได้สิ”
“ทำไมไม่ได้ สำนักเจ้าไม่ได้เขียนไว้สักหน่อยว่าห้ามผู้หญิงเข้า ถ้าข้าอยากเข้า เจ้าจะทำไม ห๊ะ” หญิงสาวพูดจายียวนใส่ชายหนุ่มตรงหน้าอย่างไร้ความกลัว
“นี่เจ้า!!!” ถูโต้โกรธมากที่ถูกพูดจายั่วโมโห จังหวะนั้นจั๋วอี้หังก็เดินเข้าห้ามมาพอดี
“เจ้าอีกแล้วเหรอ!!!” เมื่อจั๋วอี้พบว่าคนที่มาก่อเรื่องเป็นคนเดียวกับหญิงสาวที่เขาเพิ่งจะพบเมื่อวาน ก็อุทานออกมาด้วยความตกใจ
“ท่านอีกแล้วเหรอ!!!” หลินกุเหนียงชี้หน้าชายหนุ่มแล้วก็ตกใจเช่นกัน
“ศิษย์พี่ นี่ท่านรู้จักกับนางด้วยเหรอ” ถูโต้เลิกคิ้วถามด้วยความสงสัย
“เอ่อ คือ มันเป็นเรื่องบังเอิญหน่ะ เอ่อ ว่าแต่ พวกเจ้ากำลังเถียงอะไรกันอยู่” จั๋วอี้หังถามขึ้น
“ก็แม่นางคนนี้ มาก่อกวนที่สำนักเรา...” ยังไม่ทันที่ถูโต้จะพูดจบประโยค หลินกุเหนียงก็โวยวายแทรกขึ้นมา
“นี่เจ้าหน้าติงต๊อง ว่าไงนะ ใครมาก่อกวนเจ้ามิทราบ ข้ามาดีๆ เจ้านั่นแหละที่พูดจาไม่รู้เรื่อง” ถูโต้ได้ยินเช่นนั้นก็ทำท่าจะเถียงหญิงสาวกลับ
“เอาหล่ะๆ สองคนพอได้แล้ว ตกลงข้าจะรู้เรื่องไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้น” จั๋วอี้หังรีบขัดจังหวะ ก่อนที่ทั้งสองจะทะเลาะกันใหญ่โต
“ก็นางหน่ะสิ บอกว่าจะมาสมัครเป็นศิษย์สำนักเรา” ถูโต้อธิบาย
“หา...” ทั้งเจ้าสำนักและศิษย์ที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ร้องออกมาด้วยความตกใจ
“เอ่อ แม่นางเจ้าเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า สำนักบู๊ตึ๊งเป็นสำนักฝ่ายธรรมะ เรารับแต่ศิษย์ผู้ชายนะ” อี้หังอธิบาย
“อ๋อ พูดแบบนี้หมายความว่าไง ท่านจะหาว่าผู้หญิงเป็นพวกฝ่ายมารหรือไง” หญิงสาวถามกลับด้วยความไม่พอใจ
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะแม่นาง เพียงแต่สำนักเรามีการฝึกวิชาที่เข้มงวด วิถีปฏิบัติก็ไม่เหมาะกับสตรีเท่าไหร่” อี้หังรีบอธิบาย
“นั่นสิ ข้าว่าเจ้าไปสำนักอื่นดีกว่าไหม อย่างง้อไบ๊หรือไม่ก็หัวซาน ที่นี่ไม่เหมาะกับเจ้าหรอก ไปๆ” ถูโต้เสริม
“ทำไม ก็ข้าอยากเข้าสำนักนี้นี่ ทำไมต้องแบ่งแยกกันด้วย ไม่รู้หล่ะ ถ้าพวกเจ้าไม่มีเหตุผลที่ดีกว่านี้ ข้าจะไม่ยอมเลิกราแน่” หญิงสาวพูดสรุปอย่างเอาแต่ใจตัวเอง
“ก็ศิษย์พี่ข้าบอกอยู่นี่ไงว่ามันฝึกหนัก ฝึกหนัก เข้าใจไหม ลำพังผู้หญิงอ้อนแอ้นอย่างเจ้าฝึกไม่ได้หรอกหน่า” ถูโต้ตอบด้วยความรำคาญ
“นี่หน้าติงต๊อง เจ้าว่าใครอ้อนแอ้น มาลองกันสักตั้งหน่อยไหม” หลินกุเหนียงชี้ไปที่หน้าชายหนุ่ม
“ได้เลย อย่านึกว่าเจ้าเป็นผู้หญิงแล้วข้าจะไม่กล้านะ” ถูโต้เองก็ไม่ยอมเช่นกัน
“ก็ดี ข้าก็อยากรู้เหมือนกันว่าศิษย์บู๊ตึ๊งที่เขาร่ำลือกันหนักหนา จะเก่งกาจสักแค่ไหน”
“ถูโต้ ไม่เอาน่า” จั๋วอี้หังเห็นสถานการณ์ไม่ดี จึงรีบเข้าไปห้าม
“ศิษย์พี่ ท่านไม่ได้ยินเหรอ นางพูดจาดูถูกพวกเราอยู่นะ”
“ถ้าเจ้าพลั้งมือทำร้ายนางไป จะทำไง” ชายหนุ่มกล่าว
“เหอะ หน้าตาปัญญาอ่อนแบบนี้ มีปัญญาทำร้ายข้าได้เหรอ” หลินกุเหนียงพูดจายั่วยุ จงใจทำให้ฝ่ายตรงข้ามโกรธมากขึ้น
“หืย... ศิษย์พี่... ข้าทนไม่ไหวแล้ว เอาเป็นว่าข้าสัญญาว่าจะไม่ทำให้นางบาดเจ็บก็แล้วกัน ขอแค่สั่งสอนสักเล็กน้อยเถิด” ว่าแล้วถูโต้ก็ง้างมือเข้าไปประลองกับหลินกุเหนียง ทั้งสองประลองฝ่ามือกันอยู่สองสามกระบวนท่า คนที่ฝีมือเหนือว่าอย่างเห็นได้ชัดก็คือหลินกุเหนียง ซึ่งก็แน่นอนอยู่แล้ว เพราะนางเป็นบุตรสาวคนเดียวของแม่ทัพหลินเซียง เติบโตมาท่ามกลางค่ายทหารและบรรดาครูฝึกมากมาย ฝีมือของนางจึงยากที่จะหาใครเทียบเหมือนกัน บวกกับความคล่องแคล่วว่องไงเข้าไปอีก ทำให้ถูโต้ศิษย์รองของสำนักบู๊ตึ๊งล้มกลิ้งอย่างไม่เป็นท่า | |
|
| | |
lingu
ศิษย์พี่ชาเรี่ยน 4 กระบี่ไร้น้ำตา
จำนวนข้อความ : 6491
Registration date : 12/09/2008
| | เรื่อง: Re: The Hero and The King / กระบี่สะท้านฟ้า ราชาสะท้านแผ่นดิน Mon Oct 27, 2008 2:40 pm | |
| - tomtam พิมพ์ว่า:
- ฝ่ายอาจารย์ที่ยืนอยู่ตรงนั้นเห็นท่าไม่ดีจึงส่งสัญญาณให้จั๋วอี้หังเข้าไปช่วยศิษย์น้องออกมา ทว่าหลินกุเหนียงเข้าใจผิด คิดว่าอี้หังจะเข้ามาร่วมประลองด้วย นางจึงซัดฝ่ามือใส่เขา อี้หังตกใจเล็กน้อย แต่ก็หลบฝ่ามือนั้นได้อย่างสบายๆ หลินกุเหนียงเห็นว่าฝีมือของชายหนุ่มหน้าดีคนนี้ไม่ธรรมดา จึงอยากจะเปิดหูเปิดตาสักหน่อย นางจึงเริ่มสาดเพลงมัดใส่ชายหนุ่มเป็นชุด ฝ่ายจั๋วอี้หังไม่อยากประมือกับนาง จึงค่อยๆ ถอยล่นมาเรื่อยๆ ทำให้หญิงสาวยิ่งได้ใจและรุกชายหนุ่มเข้าไปอีก เมื่ออี้หังหลังมาชนกับต้นไม้เข้า เขาจึงถอยอีกต่อไปไม่ได้ หลินกุเหนียงเห็นเช่นนั้นจึงซัดฝ่ามือเข้าที่กลางอกของชายหนุ่ม จั๋วอี้หังไม่กล้าออกฝ่ามือโต้กลับเพราะเกรงว่าจะทำร้ายนาง เขาจึงรับฝ่ามือของหญิงสาวเข้าไปเต็มๆ
แต่เพราะพลังวัตรอันแข็งแกร่งของเขาทำให้หญิงสาวกลับเป็นฝ่ายกระเด็นออกไป ก่อนที่ร่างบางนั้นจะหล่นลงกระทบกับพื้น จั๋วอี้หังก็โฉบเข้าไปคว้าตัวหญิงสาวไว้ ทำให้ทั้งสองได้สัมผัสร่างกันอย่างใกล้ชิดอีกครั้ง
คราวนี้หลินกุเหนียงมีโอกาสได้สังเกตใบหน้าของจั๋วอี้หังอย่างชัดเจน ที่จริงเขาก็จัดเป็นชายหนุ่มที่หน้าตาดีคนหนึ่งเลยทีเดียว ใบหน้าที่คมคาย คิ้วที่โก่งได้รูป จมูกที่โด่งเป็นสัน อีกทั้งแววตาที่ดูมุ่งมั่นและแน่วแน่ หากพี่เส้าเฟยของนางยังอยู่คงจะมีลักษณะที่ไม่ต่างจากชายผู้นี้มากนัก หญิงสาวคิดในใจ
ทันทีที่เท้าของทั้งคู่แตะลงสู่พื้น หลินกุเหนียงก็รีบผละตัวออกจากชายหนุ่มทันที ใบหน้าของนางแดงระเรื่อ ทั้งเขินทั้งอายที่รู้ว่าตนเองไม่สามารถต่อกรกับจั๋วอี้หังได้ จั๋วอี้หังเห็นหญิงสาวมีสีหน้าผิดปรกติ จึงเดินเข้าไปถามไถ่อาการด้วยความเป็นห่วง
“แม่นาง ข้าทำเจ้าบาดเจ็บหรือเปล่า” ชายหนุ่มถาม พอหลินกุเหนียงหันไปสบตาเขา นางก็ตกใจรีบหันหลบทันที
“ไม่.. ไม่เป็นไร.. ท่านไปดูศิษย์น้องท่านเถอะ” หญิงสาวตอบตะกุกตะกัก ที่จริงนางเกรงว่าเขาจะสังเกตุเห็นความเขินอายบนใบหน้าของนาง
“ถูโต้ เจ้าเป็นอะไรไหม” ชายหนุ่มจึงเดินกลับไปสอบถามอาการของศิษย์ผู้น้องบ้าง
“เหอะ ยังจะห่วงน้องคนนี้อีกเหรอ ข้าว่าท่านไปดูนางในดวงใจของท่านดีกว่ามั๊ง” ถูโต้ทำหน้างอนๆ ใส่ศิษย์พี่
“นางในดวงใจ” จั๋วอี้หังทำหน้างง
“นางในดวงใจอะไร ถูโต้เจ้าพูดเรื่องอะไร” จั๋วอี้หังถามต่อ
“ก็นางหน่ะสิ เมื่อกี๊เห็นท่านจ้องตากับนางซะหวานซึ้ง นึกว่าข้าดูไม่ออกเหรอ ท่านหลงเสน่ห์นางเข้าแล้วใช่ไหมหล่ะศิษย์พี่” พูดจบชายหนุ่มก็ทำปากเบ้ด้วยความน้อยใจ
“ถูโต้เจ้าอย่าพูดไร้สาระสิ แม่นางจะเสียหายได้นะ อีกอย่างข้าไม่เคยคิดเรื่องความรัก เจ้าก็รู้”
“ทำไมศิษย์พี่ เป็นองครักษ์มีความรักไม่ได้หรือไง ฮ่องเต้คงไม่ประหารท่านหรอกมั๊ง”
พอหลินกุเหนียงได้ยินบทสนทนาของทั้งคู่ก็ตกใจ นี่ชายหนุ่มคนนี้เป็นองรักษ์อย่างนั้นเหรอ ทำไมช่างบังเอิญอย่างนี้นะ ทำไมคนดีๆ อย่างเขาถึงต้องไปเกี่ยวข้องกับฮ่องเต้ปัญญาอ่อนนั่นด้วย
“อี้หัง เจ้ายังไม่รีบไปอีกเหรอ สายป่านนี้แล้ว เดี๋ยวท่านแม่ทัพหลินจะรอนะ” เสียงอาจารย์กล่าวเตือนขึ้นมา
“จริงด้วย” เมื่อนึกขึ้นได้ อี้หังก็ทำท่าจะออกเดินทางต่อ
ฝ่ายหลินกุเหนียงเมื่อได้ยินคำพูดของเจ้าสำนักก็ตกใจ ชายหนุ่มคนนี้ไม่เพียงเป็นองครักษ์ หนำซ้ำเขากำลังจะเดินทางไปพบบิดาของนางด้วย หรือว่า... เขาคือคนที่ฮ่องเต้ส่งมารับตัวนาง ไม่อยากเชื่อเลยว่าเรื่องมันจะบังเอิญขนาดนี้
ขณะที่จั๋วอี้หังที่กำลังจะออกเดินทาง เขาเห็นหญิงสาวยืนเหมือนคิดอะไรอยู่ในใจ จึงเดินเข้าไปถามด้วยความห่วงใย
“แม่นาง ข้าคงต้องขอตัวก่อนแล้ว ตกลงเจ้ายังจะเป็นศิษย์ที่นี่อยู่หรือเปล่า”
“แม่นาง...” เมื่อเห็นหญิงสาวยืนนิ่ง ชายหนุ่มก็เรียกนางอีกครั้ง
“หา ท่านว่าอะไรนะ”
“ข้าถามว่าเจ้าจะเอาอย่างไร ยังอยากจะเป็นศิษย์บู๊ตึ๊งอยู่หรือเปล่า” ชายหนุ่มถามพร้อมกับยิ้มอย่างอ่อนโยนให้หญิงสาว
“ข้าเหรอ เอ่อ.. ไม่.. ไม่เแล้ว” หลินกุเหนียงรีบส่ายหน้า
“แน่ใจนะ ว่าจะไม่มาก่อกวนสำนักข้าอีก” ชายหนุ่มยิ้ม
“นี่ท่าน เห็นข้าเป็นพวกชอบหาเรื่องหรือไง”
“ฮ่าๆ ข้าล้อเล่นหน่ะ ข้ากำลังจะลงเขา เจ้าจะไปด้วยกันไหม”
“ไปค่ายแม่ทัพเหรอ เอ่อ อย่าดีกว่า แต่ก็ขอบคุณนะ”
“งั้นข้าไปก่อนนะ เจ้ารักษาตัวด้วย อย่าทำอะไรแผลงๆ อีกหล่ะ” ชายหนุ่มกล่าวอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะเดินจากไป ทิ้งให้หญิงสาวยืนครุ่นคิดถึงเรื่องราวของตนเอง การที่นางหนีออกมาจากค่ายเช่นนี้ ที่บ้านคงจะเดือดร้อนอยู่ไม่น้อย ท่านพ่อจะเป็นอย่างไร พี่หลินชงจะเป็นอย่างไร นี่นางเห็นแก่ตัวเกินไปหรือเปล่าที่ทำให้คนอื่นต้องมาเดือดร้อนไปด้วย
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑ | |
|
| | |
lingu
ศิษย์พี่ชาเรี่ยน 4 กระบี่ไร้น้ำตา
จำนวนข้อความ : 6491
Registration date : 12/09/2008
| | เรื่อง: Re: The Hero and The King / กระบี่สะท้านฟ้า ราชาสะท้านแผ่นดิน Mon Oct 27, 2008 2:41 pm | |
| - tomtam พิมพ์ว่า:
- ณ ร้านเหล้าฉีถิง
ซุนเส่เยี่ยนั่งหน้าเศร้าไร้ชีวิตชีวาอยู่หน้าโต๊ะที่เต็มไปด้วยอาหาร
“เฮ้อออออ... นี่ข้าขอร้องหล่ะนะ เจ้าเลิกทำหน้าอมทุกข์แบบนี้ซะทีจะได้ไหม” จิวแปะทงพูดไปบ่นไป พลางก็เดินวนไปมารอบโต๊ะ
“เฮ้ออออย... ดูสิ พูดด้วยก็ไม่พูดด้วย” จิวแปะทงชะโงกหน้าไปใกล้ๆ หญิงสาวแล้วก็เกาหัวหยึกๆ
“ข้าวปลาก็ไม่กิน เจ้าเป็นเซียนหรือไง ไม่หิวบ้างเลยรึ” พูดจบจิวแปะทงก็ทำหน้าบู้ ก่อนจะนึกอะไรแผลงๆ ขึ้นมาได้ เขาหยิบปีกไก่น้ำแดงอันโตขึ้นมาชิ้นหนึ่งพร้อมกับส่ายไปส่ายมาข้างหน้าหญิงสาว
“นักพรตจิว หากท่านเบื่อ ก็ออกไปเล่นข้างนอกเถิด ข้าขออยู่คนเดียวเงียบๆ ได้ไหม” หญิงสาวกล่าวสีหน้าเรียบ ทำให้จิวแปะทงทำหน้าจ๋อยเหมือนคนถูกดุ
“ข้าก็อยากไปอยู่หรอก แต่รับปากเจ้าศิษย์หลานเอาไว้ ถ้าเจ้าเป็นไร เขาต้องงอนไม่เล่นกับข้าแน่ๆ” ชายชราทำปากบุ้ยพร้อมกับวางปีกไก่ชิ้นนั้นคืนไปในจานตามเดิม
“ข้าโตแล้ว ดูแลตัวเองได้ ท่านไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ข้าสัญญาว่าจะไม่ไปไหน”
“แน่ใจนะ” จิวแปะทงทำตาหรี่
“อืม” เส่เยี่ยพยักหน้า
“นี่ๆ ข้าบอกไว้ก่อนนะ ว่าเรื่องนี้เจ้าเป็นต้นคิดเองนา ข้าไม่ได้มีส่วนรู้เห็นเลยนะ”
“ตกลง ข้าจะไม่บอกท่านลุงหรอกค่ะ” จิวแปะทงได้ยินเช่นนั้นก็ตบมือดังป๊าบ ดีใจที่จะได้ไปเที่ยวเล่นข้างนอก ไม่ต้องหมกตัวอยู่แต่ในห้องอีกต่อไป จากนั้นเขาก็แทบจะกระโดดออกไปจากห้อง แต่เดินไปได้ไม่เกินสามเก้า เจ้าตัวก็เดินถอยหลังกลับเข้ามาอีก
“นี่ เจ้าห้ามไปไหนนะ รู้มั๊ย” ชายชราเข้ามาย้ำอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ
“ข้าทราบแล้วค่ะ” เมื่อได้ยินหญิงสาวรับปากอย่างหนักแน่น จิวแปะทงก็วิ่งร่าออกไปจากห้องทันที
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
ด้านชีเส้าเฟยที่รีบออกเดินทางจนมาถึงบริเวณหน้าค่ายแม่ทัพหลินเซียง ก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อพบกับขบวนทหารของต้าซ่ง
“นี่พวกมันรู้ตัวหรือเปล่า ถึงได้ส่งทหารมาดักรออยู่ที่นี่” ชีเส้าเฟยเอ่ยถามขึ้น สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกังวล
“เอ๊ะหัวหน้าใหญ่ ดูนั่นสิ พวกมันใส่ชุดสีแดงกันหมดเลย” อ้อมหมิงเจิ้งชี้ให้ชีเส้าเฟยดู
“จริงด้วย ข้างหน้าเหมือนมีวงมโหรีด้วย ดูท่าคงไม่ได้มาจับพวกเราแล้ว”
“อืม ถ้าหากเดาไม่ผิด คงเป็นขบวนองครักษ์ที่มารับตัวบุตรสาวแม่ทัพหลินเซียงไปงานคัดเลือกฮองเฮาแน่ๆ” กงซุนเช่อเป็นผู้รอบรู้กว้างขวาง เรื่องนี้จึงไม่อาจพ้นสายตาเขาไปได้
“ได้ยินว่า...ลูกสาวของแม่ทัพหลินคนนี้งดงามไม่น้อย... น่าเสียดาย... ที่ต้องตกไปเป็นของฮ่องเต้โฉด...” ลู่เสี่ยวฟงที่นอนป่วยไม่วายส่งเสียงเข้ามาร่วมสนทนาด้วย
“ฮึ ป่วยขนาดนี้ ยังจะมีจิตใจไปคิดเรื่องสาวๆ อีก” หงเผาหันไปทำหน้าดุใส่ชายหนุ่มที่ตอนนี้แม้แต่เรี่ยวแรงจะยืนก็แทบไม่มีอยู่แล้ว
“พี่รอง งั้นเอายังไงดี” ชีเส้าเฟยหันไปปรึกษากงซุนเช่อ
“คงต้องรอให้พวกเขาไปเสียก่อน”
“แต่ข้าไม่อยากรอแล้ว คุณชายลู่อาการดูไม่ดีเลย” ชีเส้าเฟยหันไปมองสีหน้าลู่เสี่ยวฟงด้วยความกังวล
“หัวหน้าใหญ่ ทหารที่มากับขบวนนี้ มีแต่องครักษ์ฝีมือชั้นยอดทั้งนั้น ขืนพวกเราเข้าไปตอนนี้ ก็มีแต่ตายอย่างเดียว”
“ข้าก็ไม่คิดจะฝ่าเข้าไปหรอก ทำเช่นนั้นท่านแม่ทัพจะพลอยเดือดร้อนไปด้วย”
“ไม่เห็นยาก ให้ข้าเข้าไปเอง” หงเผาเสนอ ว่าแล้วนางก็ไม่รอช้า ทำท่าจะลุกออกไปจากที่กำบัง
“ช้าก่อน” ชีเส้าเฟยดึงแขนของนางไว้
“พวกเขาไม่รู้จักเจ้า ขืนเจ้าพรวดพราดเข้าไปจะเป็นอันตรายได้ ให้ข้าไปเองดีกว่านะ ทุกคนรออยู่ที่นี่แหละดีแล้ว” ชีเส้าเฟยพูดจบก็ไม่รอช้า ทำท่าจะลุกออกไปทันที
“หัวหน้าใหญ่” กงซุนเช่อและอ้อมหมิงเจิ้งเห็นเช่นนั้นก็รีบห้าม
“ไม่ต้องห่วงน่า ข้าเติบโตมาจากที่นี่ ทุกซอกทุกมุมข้ารู้ดีว่าเป็นยังไง” ชายหนุ่มไม่สนใจเสียงทัดทาน ว่าแล้วเขาก็มุ่งหน้าต่อไป
“ไปคนเดียวอันตรายมาก หงเผาเจ้ารีบตามหัวหน้าใหญ่ไปเร็ว หากมีอะไรจะได้ช่วยเหลือกันได้” หญิงสาวพยักหน้าแล้วก็รีบวิ่งตามชีเส้าเฟยไปทันที | |
|
| | |
lingu
ศิษย์พี่ชาเรี่ยน 4 กระบี่ไร้น้ำตา
จำนวนข้อความ : 6491
Registration date : 12/09/2008
| | เรื่อง: Re: The Hero and The King / กระบี่สะท้านฟ้า ราชาสะท้านแผ่นดิน Mon Oct 27, 2008 2:42 pm | |
| - tomtam พิมพ์ว่า:
เนื่องจากชีเส้าเฟยเติบโตมาจากที่นี่ตั้งแต่เด็ก ไม่ว่ากลไกหรือทางลับอะไร เขาก็รู้จักอย่างแจ่มแจ้ง ไม่ช้าก็พาอ้อมหมิงเจิ้งเข้ามาถึงด้านในของค่ายทหาร ด้านหน้าของคนทั้งสองตอนนี้มีชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังยินสั่งการทหารอย่างร้อนใจ
“หัวหน้าใหญ่มีอะไรงั้นเหรอ ท่านรู้จักเขาเหรอ” หญิงสาวเห็นชีเส้าเฟยทำท่าสนใจชายหนุ่มที่ยืนอยู่ จึงเอ่ยถามขึ้น
“อืมใช่ เขาคือพี่หลินชงบุตรชายคนโตของแม่ทัพหลินเซียง” ชีเส้าเฟยตอบ
หงเผาคิดอะไรขึ้นได้ จึงหยิบเอาก้อนหินเล็กๆ เขวี้ยงไปจงใจให้โดนหลินชง ฝ่ายชายหนุ่มพอสั่งการทหารเสร็จก็หันมามองหาที่มาของก้อนหินนั้น เมื่อรู้ว่ามีคนปามาจากพุ่มไม้จึงค่อยๆ เดินเข้าไปด้านหลัง
“กุๆ ใช่ไหม เลิกเล่นได้แล้ว” หลินชงชะเง้อมองและส่งเสียงถาม
“พี่หลินชง ข้าเอง” ชีเส้าเฟยเห็นชายหนุ่มเข้ามาใกล้จึงได้ปรากฏตัว
“เจ้า...”หลินชงไม่มั่นใจว่าเขารู้จักชายหนุ่มแปลกหน้าหรือเปล่า
“จำข้าไม่ได้เหรอ”
“ชีเส้าเฟย!!!” พอหลินชงนึกออก ทั้งคู่ก็โผเข้าหากัน หงเผาแปลกใจเล็กน้อย เพราะนางไม่เคยเห็นชีเส้าเฟยสนิทสนมกับใครเท่านี้มาก่อน
“เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง” หลินชงแตะไปที่บ่าของชายหนุ่ม ใบหน้าของเขายิ้มไม่หุบด้วยความดีใจ
“ข้าสบายดีครับ ว่าแต่ที่ค่ายมีเรื่องอะไรกันหรือเปล่า ทำไมพวกทหารถึงได้ดูแตกตื่นกันมากนัก”
“เฮ้อ” หลินชงถอนหายใจแล้วส่ายหัว
“คราวนี้ต้องตายแน่ๆ วันนี้ทางวังหลวงส่งคนมารับตัวกุกุไปงานคัดเลือกฮองเฮา แต่ว่าตอนนี้นางกลับหายตัวไป” สีหน้าหลินชงเปลี่ยนมาดูเครียดทันทีที่นึกถึงน้องสาวตัวเอง
“จริงหรือพี่หลิน นางจะมีอันตรายหรือเปล่า”
“ไม่หรอก นางตั้งใจหนีไปมากกว่า”
“หนีเหรอ” ชีเส้าเฟยทำหน้าตกใจ
“เจ้าคงไม่รู้ นางหน่ะไม่อยากแต่งงานกับฮ่องเต้ ก็เลยหนีไป”
“ฮ่องเต้คนนี้เลอะเลือน ไม่ให้นางแต่งด้วยก็ดีแล้วนะพี่หลิน” ชีเส้าเฟยพยามปลอบใจ เขาแตะไปที่ไหล่ของหลินชงเบาๆ
“ข้าก็รู้ แต่พวกเราไม่มีทางเลือก ไทเฮาทรงเป็นคนแต่งตั้งเอง คราวนี้ข้ากับท่านพ่อจะไปกราบทูลได้อย่างไร”
“จริงสิ เห็นขบวนเกี้ยวหลวงมาถึงแล้ว นี่พวกเขายังไม่รู้งั้นเหรอ”
“อืม ยังไม่รู้ ข้าให้คนตามหาสุดกำลังแล้ว แต่ก็ไม่พบร่องรอยนางเลย งานนี้ตระกูลหลินลำบากแน่” หลินชงพูดจบก็ถอนหายใจยาว
“ทำไมท่านไม่ส่งคนอื่นไปแทนหล่ะ” หงเผาที่ยืนฟังเหตุการณ์อยู่ เสนอความคิดขึ้น
“ไม่ได้หรอก ไทเฮาเคยพบกุกุแล้ว เอ๊ะ ว่าแต่ แม่นางท่านนี้คือ...” หลินชงสังเกตเห็นหญิงสาวบุคลิกสง่างามที่มากับชีเส้าเฟยจึงได้เอ่ยถามขึ้น
“ออ ขอโทษทีพี่หลินชง ข้าลืมแนะนำไป คนนี้คือหัวหน้าสามแห่งคายเหลียนอิ๋นอ้อมหมิงเจิ้ง พี่น้องข้าเองครับ” ชีเส้าเฟยอธิบาย
“ที่แท้ ก็คือขงเบ้งชุดแดง ได้ยินชื่อเจ้ามานานแล้ว ยินดีที่ได้รู้จัก” ชายหนุ่มยกมือคาระวะผู้มาเยือนอย่างมีไมตรี
“มิกล้าๆ คุณชายหลิน ชื่อเสียงของค่ายแม่ทัพหลินก็โด่งดังไปทั่วเช่นกัน” หญิงสาวถ่อมตัว
“จริงสิ หงเผา เจ้าพอจะคิดทางช่วยเหลือพี่หลินชงได้ไหม” ชีเส้าเฟยหันไปถามอ้อมหมิงเจิ้ง
“อืม ขอข้าคิดดูก่อนนะ” อ้อมหมิงเจิ้งทำท่าคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็ดูเหมือนจะคิดอะไรขึ้นมาได้
“คุณชายหลิน แล้วทหารที่มามีใครเคยเห็นหน้าน้องสาวท่านหรือไม่”
“ไม่มี” หลินชงส่ายหน้า
“ถ้างั้น ข้าก็พอจะคิดออกอยู่วิธีหนึ่ง แต่ไม่รู้ว่าท่านจะยอมให้ช่วยเหลือหรือเปล่า”
“จริงเหรอ หากเจ้ามีวิธีอะไรก็รีบบอกมาเถิด” หลินชงได้ยินเช่นนั้นก็ดีใจรีบรบเร้าให้หญิงสาวเฉลย อ้อมหมิงเจิ้งจึงเดินเข้าไปกระซิบข้างๆ หูเขา
“เป็นวิธีที่ดีมาก แต่ถ้าท่านพ่อรู้ ต้องไม่ยอมแน่ๆ” หลินชงเองแม้จะพอใจกับข้อเสนอของอ้อมหมิงเจิ้งแต่ก็อดกังวลไม่ได้ว่าบิดาของตนจะไม่ให้ความร่วมมือ
“จริงด้วย แม่ทัพหลินเป็นตงฉินที่ยึดมั่นในอุดมการณ์มาก ข้าว่าเขาไม่มีทางเห็นด้วย” ชีเส้าเฟยเองก็คิดเช่นนั้น
“เวลานี้ไม่ใช่เวลายึดมั่นนะ ไม่เช่นนั้นตระกูลของท่านต้องเดือดร้อนแน่ เอางี้สิ ท่านก็อย่าเพิ่งรายงานเรื่องนี้ให้ท่านแม่ทัพทราบ ที่เหลือปล่อยให้ข้าจัดการเอง” หงเผารีบสรุปสถานการณ์ นางเกรงว่าหากชักช้าทุกอย่างจะสายเกินไป
“พี่หลินชงเรื่องนี้ ข้าให้ท่านเป็นคนตัดสินใจก็แล้วกันนะ” ชีเส้าเฟยไม่อยากให้หลินชงลำบากใจ จึงให้เขาเป็นคนเลือกเองว่าจะทำตามที่อ้อมหมิงเจิ้งเสนอหรือไม่
“อืม ตกลง เอาตามนี้ ขอเพียงกราบทูลไทเฮาได้ เรื่องอื่นๆ ข้าจะรับผิดชอบกับท่านพ่อเอง” ชายหนุ่มพยักหน้าและก็ตัดสินใจยอมรับความช่วยเหลือของหญิงสาวกับชีเส้าเฟย
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑ | |
|
| | |
lingu
ศิษย์พี่ชาเรี่ยน 4 กระบี่ไร้น้ำตา
จำนวนข้อความ : 6491
Registration date : 12/09/2008
| | เรื่อง: Re: The Hero and The King / กระบี่สะท้านฟ้า ราชาสะท้านแผ่นดิน Mon Oct 27, 2008 2:42 pm | |
| - tomtam พิมพ์ว่า:
- กงซุนเช่อที่รออยู่ด้านนอกเห็นพวกทหารเดินมาพร้อมกับชีเส้าเฟย หงเผาและหลินชงก็รู้สึกแปลกใจ
“หัวหน้าใหญ่ นี่พวกเขา...” กงซุนเช่อชี้ไปที่พวกทหารแล้วก็ถามชีเส้าเฟย
“ไม่เป็นแล้วพี่รอง รีบพาคุณชายลู่ตามพวกเราไปเถอะ ที่เหลือ เดี๋ยวข้าจะอธิบายให้ฟังระหว่างทาง” ยังไม่ทันที่ชีเส้าเฟยจะได้อธิบาย หงเผาก็รีบจัดแจงให้ศิษย์ที่เหลือรีบพาลู่เสี่ยวฟงตามพวกทหารไป
“เอ๊ะ แล้วนี่คือ” หลินชงหันมาเห็นชายหนุ่มถูกมัดเชือกอยู่จึงเอ่ยถามขึ้น
“อ๋าวเทียนลี่ คนชั่วที่มันทำร้ายพี่น้องข้า” อ้อมหมิงเจิ้งตอบ สายตาของนางมองไปที่อ๋าวเทียนลี่อย่างเคียดแค้น ตอนนี้เขาพูดไม่ได้ เพราะระหว่างทางเขาพูดจายั่วยุ ทำให้อ้อมหมิงเจิ้งไม่พอใจ ชีเส้าเฟยไม่อยากให้นางทำร้ายเขาจึงได้สะกัดจุดใบ้ของเขาเอาไว้
“พี่หลินชงท่านช่วยนำตัวเขาไปขังไว้ให้ก่อนได้ไหม” ชีเส้าเฟยไม่อยากให้วุ่นวายจึงขอร้องให้หลินชงเอาตัวอ๋าวเทียนลี่ไปเก็บไว้ก่อน
“เออะ.. อืม ก็ได้” หลินชงผงะเล็กน้อย เพราะเขาจำได้ว่าชายหนุ่มคนนี้คือบุตรชายคนโตของแม่ทัพอ๋าวไป้ แต่เมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว เขาจึงไม่มีทางเลือกอื่น ชายหนุ่มจึงสั่งให้ทหารรีบนำตัวอ๋าวเทียนลี่ไปขังไว้ทันที
“จริงสิ เรื่องพิราบสื่อสารที่ข้าให้ท่านไปจัดการ ไม่ทราบว่าเรียบร้อยแล้วหรือยัง” หงเผาเอ่ยถามหลินชงขึ้น
“เรียบร้อยแล้วแม่นางอ้อม ขอบใจเจ้ามากนะที่ช่วยเหลือข้าในครั้งนี้” ชายหนุ่มยิ้มให้หญิงสาว
“ไม่เป็นไร พี่น้องของหัวหน้าใหญ่ก็เหมือนพี่น้องของข้า ท่านไม่ต้องเกรงใจหรอกนะ” หญิงสาวตอบพร้อมกับยิ้มให้ชายหนุ่มเป็นมารยาท ลู่เสี่ยวฟงที่เห็นเหตุการณ์อยู่ตลอดทำหน้าไม่พอใจ ถ้าตอนนี้เขามีเรี่ยวแรงสักหน่อยคงจะซัดไอ้หนุ่มนี่ลงไปกองแล้ว
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
ณ ห้องโถง เรือนรับรองของค่ายแม่ทัพหลินเซียง บรรดาองครักษ์และข้าราชบริพารยืนเรียงรายรอต้อนรับว่าที่ฮองเฮากันอยู่แน่นห้อง แต่ละคนมีสีหน้าแจ่มใส อยากจะยลโฉมบุตรีคนงามของแม่ทัพหลินเซียง หลินชงและทหารผู้ติดตามค่อยๆ เดินเข้ามาในห้อง แต่ละคนมีสีหน้าที่ดูไม่สบายใจมากนัก หลังจากทหารหลวงคนหนึ่งอ่านราชโองการจบ จั๋วอี้หังที่เป็นผู้นำของขบวนเกี้ยวในครั้งนี้ก็เดินเข้าไปมอบราชโองการให้แก่หลินชง
“ยินดีด้วยนะ คุณชายหลิน” จั๋วอี้หังกล่าว
“เรียนองครักษ์จั๋ว ราชโองการนี้ข้าคงยังรับไม่ได้” หลินชงทำมือหยุดและก้มลงคาราวะจั๋วอี้หัง
“เอ๊ะ คุณชายหลิน ท่านมีเรื่องอะไรหรือเปล่า” จั๋วอี้หังรู้สึกแปลกใจมาก ทหารคนอื่นๆ ที่อยู่ในห้องต่างก็พากันตกใจเช่นกัน
“ขอโทษองครักษ์จั๋วด้วยที่ทำให้ท่านเสียเวลา พิราบสื่อสารที่ข้าส่งไปคงไปถึงเมืองหลวงล่าช้า”
“คุณชายหลิน ที่ค่ายของท่าน เกิดเรื่องอะไรขึ้นงั้นหรือ” จั๋วอี้หังไม่รอช้ารีบซักถามชายหนุ่มเป็นการใหญ่
“คือ สัปดาห์ที่ผ่านมานี้ มีโรคประหลาดระบาดแถวเขตชายแดน” หลินชงอธิบาย
“ตอนนี้คือ... น้องสาวของข้าติดโรคร้ายนี้เข้าไปแล้ว..”
“หา!! จริงหรือ” จั๋วอี้หังได้ยินเช่นนั้นก็ตกใจ รีบสอบถามอาการหลินกุเหนียงด้วยความเป็นห่วง
“แล้วคุณหนูหลินตอนนี้อาการเป็นอย่างไรบ้าง”
“นางอาการทรุดหนักมาก ตอนนี้พูดไม่ค่อยได้แล้ว มีเลือดพิษไล่เวียนอยู่ทั่วร่าง แถมบนใบหน้ายังมีตุ่มหนองผุพองน่าสยดสยองอีก” หลินชงพูดจบก็ค่อยๆ ซับน้ำที่ปริ่มอยู่รอบดวงตาของเขา
“ขอเรียนท่านองครักษ์ตามตรง คราวนี้ข้าไม่คิดว่าน้องสาวจะรอดแล้ว ไม่นึกเลยว่า... จากงานมงคล... ต้องกลายเป็น...” หลินชงพูดอยู่ก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว แทบจะปล่อยโฮออกมา
“ใจเย็นๆ นะคุณชายหลิน เรื่องคงไม่เลวร้ายขนาดนั้นหรอก จริงสิ ทำไมข้าไม่เห็นท่านแม่ทัพเลย” จั๋วอี้หังนึกขึ้นได้ก็ถามถึงแม่ทัพหลินเซียง
“ท่านพ่อ..” ชายหนุ่มถอนหายใจยาว
“ช่วงนี้ท่านสุขภาพไม่ค่อยดี ตอนนี้ข้าให้ท่านพักผ่อนอยู่ที่จวน มีแพทย์ประจำตระกูลดูแลอยู่ ไม่รู้ว่าจะติดโรคระบาดนี้ไปด้วยหรือไม่” หลินชงตอบด้วยใบหน้าที่มีแต่ความทุกข์
“คุณชายหลินข้าเสียใจด้วยจริงๆ” จั๋วอี้หังพูดจบก็เดินเข้าไปตบไหล่ของชายหนุ่มเพื่อเป็นการปลอบใจ
“ขอบคุณองครักษ์จั๋วที่เมตตา รบกวนท่านไปกราบทูลไทเฮาให้ด้วยว่า หลังจากข้าดูแลพ่อและน้องสาวเรียบร้อยแล้ว จะเอาศีรษะไปถวายให้องค์ไทเฮาเพื่อตอบแทนคุณ”
“คุณชายหลินทำไมพูดเช่นนี้ บ้านท่านกำลังเกิดเรื่องร้ายแรง ไทเฮาทรงมีพระเมตตา นอกจากจะไม่เอาผิดท่านแล้ว ยังจะประทานการช่วยเหลือเสียด้วยซ้ำ เรื่องนี้ท่านไม่ต้องเป็นห่วงนะ ข้าจะช่วยพูดให้อีกแรง” จั๋วอี้หังตบไหล่ของหลินชงเบาๆ
“ขอบคุณองครักษ์จั๋วมากที่เข้าใจ งั้นข้าขอตัวไปดูน้องสาวก่อนนะครับ” หลินชงเห็นโอกาสเหมาะ จึงจะขอปลีกตัวออกไป แต่ยังไม่ทันได้หันหลัง องครักษ์จั๋วก็กล่าวขึ้นก่อนว่า
“จริงสิ!! ทำไมข้าลืมเรื่องนี้ไปได้นะ เดินทางมาครั้งนี้ ไทเฮาทรงรับสั่งให้พาหมอหลวงมาด้วย ยังไงท่านลองให้ท่านหมอหลวงตรวจดูอาการของน้องสาวสักหน่อยนะ” จั๋วอี้หังกล่าว
“เอ่อ.. คือ..” หลินชงตกใจมาก เขาไม่คิดว่าเหตุการณ์จะเป็นเช่นนี้ แล้วเขาจะทำอย่างไร จะหาน้องสาวมาจากที่ไหน ความจะต้องแตกแน่ๆ คราวนี้
“คุณชายหลิน ว่าอย่างไร” ...
โปรดติดตามตอนต่อไป | |
|
| | |
lingu
ศิษย์พี่ชาเรี่ยน 4 กระบี่ไร้น้ำตา
จำนวนข้อความ : 6491
Registration date : 12/09/2008
| | เรื่อง: Re: The Hero and The King / กระบี่สะท้านฟ้า ราชาสะท้านแผ่นดิน Mon Oct 27, 2008 2:43 pm | |
| | |
|
| | |
lingu
ศิษย์พี่ชาเรี่ยน 4 กระบี่ไร้น้ำตา
จำนวนข้อความ : 6491
Registration date : 12/09/2008
| |
| | |
lingu
ศิษย์พี่ชาเรี่ยน 4 กระบี่ไร้น้ำตา
จำนวนข้อความ : 6491
Registration date : 12/09/2008
| | เรื่อง: Re: The Hero and The King / กระบี่สะท้านฟ้า ราชาสะท้านแผ่นดิน Mon Oct 27, 2008 2:47 pm | |
| - tomtam พิมพ์ว่า:
- โทษทีค่ะ ตอนนี้แป้กไปหน่อย อารมณ์ไม่ต่อเนื่อง สงสัยคงต้องขยันเขียนมากกว่านี้อีหน่อย :q6:
ภาพข้างบนไม่ได้ตั้งใจจะให้เลือกเฉพาะหน้าตาหรอก จริงๆ ตั้งใจจะให้เลือกว่าระหว่างปิงๆ กงหยู และสุ่ยหลิง หลินกุจะเลือกเป็นใครมากกว่า เหตุผลที่คัดสามคนนี้มาเพราะ
คนแรกเป็นนางเอกของพี่เฉียว ขวัญใจตัวจริงของหลินกุ
คนที่สองคือคนเดียวกับหลินกุ ในฟิคของแมร์ด้วยใช่ป่ะ
คนที่สามเป็นนางเอกตัวจริงของพี่อี้หังไงคะ
หากว่ากันตามหน้าตา ก็แน่นอนอยู่แล้วอ่ะค่ะ ว่าปิงๆ ในรูปข้างบนดูน่ารักกว่าใคร แต่ถ้าส่วนตัว แต๋มชอบสุ่ยหลิงอ่ะ สวยแบบธรรมชาติ
ถ้าได้ตัวละครหลักๆ ครบ อาจจะทำเอ็มวีอีกสักตัว (ยังไม่ใช่เร็วๆ นี้นะ) จริงๆ แต๋มชอบทำเอ็มวีมากกว่าเขียนฟิคหลายร้อยพันเท่า เป็นเพราะมันเห็นภาพเคลื่อนไหวด้วยหล่ะมั๊ง ไม่น่าเบื่อ ส่วนอะไรที่มีตัวเลขกะตัวหนังสือเยอะๆ เนี้ย ไม่ถนัดเลยจริงๆ
ปล แต๋มดูที่ข้างกล่องแล้วนะ พระเอกชื่อจั๋วอี้หังค่ะ ไม่ใช่จั๊ว และตอนดูในแผ่น ก็มั่นใจว่าได้ยินว่า จั๋ว นะ ไม่ใช่ จั๊ว ไม่แน่ใจว่าเราสองคนดูบริษัทเดียวกันพากย์หรือเปล่า - lingu พิมพ์ว่า:
- ถ้าเทียบหน้าตาระหว่าง ปิงปิง กงหยู สุ่ยหลิง หลินกุยกให้ปิงปิงมาอันดับหนึ่งค่ะ เป็นผู้หญิงที่ตากลมโตสวย ใส เหมือนกวาง ดูรั้นๆ ถือดีเหมือนเด็กสาวๆ เหมาะกับบทค่ะ ตามด้วยกงหยู และสุ่ยหลิง ที่ดูเรียบร้อยกว่า ถึงจะร้ายก็ร้ายแบบผู้ใหญ่ หน้าตาเค้าดูเศร้าๆ ก็นะ กงหยูภาพนี้เล่น นางพญากระบี่มาร บทเศร้าอย่าบอกใคร ส่วนสุ่ยหลิงนี่ เล่นเรื่องไหนก็มีเศร้า รันทดตลอด หน้าตาเค้าดูเศร้าๆอ่ะค่ะ
แต๋มทำ mv หรือเขียนฟิคหลินกุก็จะรอดูทั้งนั้นค่ะ ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ทั้งสองอย่างเลยแหล่ะ บ่งบอกความมุ่งมั่นและก็ขยันของคนทำนั่นแหล่ะ
อืม ชื่อพี่จั๊วะเนี่ย ถ้าย้อนกลับไปฟังพากษ์ไทยในแผ่นแล้ว ก็ถูกอย่างที่แต๋มว่าแหล่ะ ใช้ไม้จักตะวา อ่านว่าจั๋ว ไม่ใช่ไม้ตรี คือจั๊วะ ไม่รุหลงเรียกผิดมานานได้ไงเนี่ย แหะๆ :q12: - Andaman พิมพ์ว่า:
- แวะมาคุยช้าไปหน่อย จริงๆอ่านตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แต่รีบไป ตจว ก็เลยลืม อ่านตอนนี้แล้ว มีจุดที่ งง นิดหน่อย อยากให้แต๋มช่วยอธิบาย ขยายความหน่อยจ้า
จั๋วอี้หังเนี่ยเป็นตัวละครใหม่ ที่เพิ่มเข้ามาในตอนนี้ใช่ไม๊ อ้อมจำไม่ได้แล้วว่า แต๋มได้กล่าวถึงไว้ก่อนหน้านี้รึเปล่า
เรื่องที่สองคือ ตอนล่าสุด ลู่เสี่ยวฟ่งโดนพิษแล้วพลัดหลงกับ(หงเผาและเส้าเฟย) มาถึงตอนนี้ปรากฏว่าทั้งหมดมารวมตัวกันอีกครั้ง แล้วเส้าเฟยหาลู่เสี่ยวฟ่งเจอได้ยังไงอ่ะ อ้อมเริ่ม งง หรือว่าอ้อมอ่านข้ามไป
ส่วนเรื่องหลินกุเหนียง อ้อมชอบปิงปิงมากกว่านะ เธอดูสดใสน่ารักดี ลูกสาวแม่ทัพที่โดนตามใจแบบนั้น น่าจะมีบุคลิคแบบนั้นนะ ส่วนสองสาวด้านล่าง อ้อมว่าแววตาเธอดูจริงจังมากไปหน่อย ไม่ค่อยเหมาะกับหลินกุเหนียง ดูแก่นแก้ว เอาแต่ใจตัวเอง | |
|
| | |
lingu
ศิษย์พี่ชาเรี่ยน 4 กระบี่ไร้น้ำตา
จำนวนข้อความ : 6491
Registration date : 12/09/2008
| | เรื่อง: Re: The Hero and The King / กระบี่สะท้านฟ้า ราชาสะท้านแผ่นดิน Mon Oct 27, 2008 2:50 pm | |
| - tomtam พิมพ์ว่า:
- โอ้โฮ เจอคำถามนี้ของอ้อมเข้าไป แต๋มอึ้งไปเลย ตอบไม่ได้เหมือนกัน ฮ่าๆๆ
คงเป็นเพราะแต๋มเว้นช่วงนานนนนนนมากไปหน่อย อ้อมเลยลืมรายละเอียดของตอนที่แล้วไปแล้ว
ก็ตอนที่ทั้งสองพลัดจากกัน เส้าเฟยก็ไปช่วยมาแล้วไง จับตัวอ๋าวเทียนลี่มาซ้อมได้ด้วย แล้วก็นัดกันไปที่ค่ายแม่ทัพหลินเพื่อหายาถอนพิษให้คุณชายลู่ (นึกออกยางงงง) คุณชายยังหยอกอ้อมเลยว่า ถ้าเขาไม่หายต้องดูแลเขาไปชั่วชีวิตด้วยนะ สนเปล่า
องครักษ์จั๋วเนี้ย ปรากฏตัวครั้งแรกตอนที่หลินกุทะเลาะกับพ่อ เรื่องบังคับให้ไปงานคัดเลือกฮองเฮา นางหนีไปนั่งตรงริมน้ำ พี่จั๋วหวังดีคิดว่านางจะฆ่าตัวตายก็เลยเข้าไปช่วย แต่ตอนนั้นแต๋มยังไม่ได้บอกว่าผู้ชายคนนี้คือจั๋วอี้หังนะ หลินกุลุ้นใหญ่เลยว่าจะเป็นพี่ต้วนเฟยหรือเปล่า แต่แต๋มคงไม่ปล่อยตัวพี่เฟยเอ๋อมาเข้าคิวละครเรื่องนี้หรอก นางเอกแต่ละคน น่ากลัวทั้งน้าน
สรุป อ้อมนึกออกป่ะเนี้ย ถ้ายังสงสัยอยู่ แต๋มว่าอ้อมต้องยังไม่ได้อ่านตอนที่แล้วแน่ๆ เลย
...
ตกลงว่าคะแนนเป็นเอกฉันท์ ฟ่านปิง ก็ ฟ่านปิง ดีค่ะ หารูปง่ายดี เพราะสองคนข้างบนหารูปแบ๊วๆ ไม่ได้เลยงะ - O-yohyo พิมพ์ว่า:
- แหม่ . . ใจตรงกันหมดเลย ดีใจจัง
อยากจะบอกแต๋มว่าที่เลือกเบอร์ 1 ไม่ใช่ที่หน้าตาหรอกค่ะ
แต่เป็นที่บุคลิกต่างหาก ยิ่งภาพที่แต๋มเลือกมา มีแค่เบอร์ 1 ที่ดูแก่น ดูรั้น อยู่คนเดียว
ยิ่งเลือกง่ายเข้าไปใหญ่ ส่วนหน้าตาน่ะ แต่ละคนก็สวยพอกันนั่นแหล่ะ
ก็ o-yo ชอบแต่อาเส่ สาวอื่นจะสวยแค่ไหน ก็ไม่มีผลหรอก
เพราะงั้นการเลือกครั้งนี้ เน้นแต่บุคลิกอย่างเดียวเลย
แล้วตกลงพี่อี้หังเนี่ย เค้าชื่อ จั๋ว หรือ จั๊วะ กันแน่คะ (จั๋ว อ่านแล้วเพราะกว่าเยอะเลย)
ปล. รอชม MV จากแต๋มนะคะ - Andaman พิมพ์ว่า:
- เข้ามา งง ด้วยคน
อ้อมแวะไปดูตอนที่แล้วของแต๋มแล้วนะ สรุปว่า อ้อมอ่านแล้ว แต่ลืมตอนที่แล้วไปเรียบร้อยแล้ว เนื่องจากผู้เขียนฟิคเรื่องนี้เขียนติดๆกันหลายตอน และมีให้อ่านอย่างต่อเนื่อง อ่านมากไป ก็เลยทำให้อ้อมลืมน่ะ :q5:
สรุปว่า ตอนที่แล้ว ที่แต๋มว่า อ้อมอ่านแล้วนะ แล้วอ้อมก็ลืมแล้ว ลืมหมดแล้วด้วย สงสัยอ้อมต้องย้อนไปอ่านใหม่น่ะ ไม่งั้นมันจะ งง ต้องอ่านตอนที่แล้วใหม่ แล้วย้อนมาอ่านตอนปัจจุบันด้วย แล้วค่อยมาคอมเม้นท์ใหม่อีกรอบ
เพราะที่คอมเม้นท์ไปก่อนหน้านี้ อ่านแบบ งงๆ ตอนนี้ที่อ้อมจำได้ ดั๊นจำได้แค่ว่า คุณชายลู่โดนพิษและพลัดพรากจากเส้าเฟยอ่ะ แหะๆ - Andaman พิมพ์ว่า:
- แหะ กลับไปอ่านมาใหม่ สองตอนรวดดด ตอนนี้ไม่ งง แล้ว
อ่านตอนนี้แล้วสงสาร เส่เยี่ยน่ะ โดนเส้าเฟยทิ้งให้อยู่กับจิวแป๊ะทง อ้อมว่า ถ้าอ้อมเป็นเส่เยี่ย อ้อมคงไม่นั่งรอ พร้อมทั้ง (อม) ความทุกข์ไปด้วยแบบนั้น น่าจะออกตามหาเส้าเฟยนะ เพราะดูๆแล้ว อีกนานกว่าเส้าเฟยจะสามารถกลับมาหาเส่เยี่ยได้ - Timmy พิมพ์ว่า:
- รอบนี้มาอ่านช้าไปหน่อยคะ เพราะทำงานให้หญิงแม่จนป่วยไข้ไม่สบายแล้วเนี่ย เซ็งมากๆ
อ่านตอนล่าสุดก็แอบงงเล็กน้อยเหมือนพี่อ้อมล่ะคะ แหะๆแต่ก็นึกออกแล้วไม่งงๆ
ไม่คิดว่าชายหนุ่มคนนั้นจะเป็นพี่อี้หังนะเนี่ย แล้วดูเหมือนว่าแม่นางหลินจะปิ๊งๆแล้วรึเปล่า
แล้วสรุปว่าเลือกปิงปิงเป็นอิมเมทของหลินกุเหนียงไปแล้ว ปิดโหวตซะล่ะ มาไม่ทัน
ตั้งใจว่าจะโหวตให้....อืม...ปิงปิงนั่นล่ะคะ น่ารักดี กำลังนึกหน้าหลินกุเขินอยู่คะ :q18:
จะรอลุ้นต่อไป พี่อี้หังไม่น่าพาหมอหลวงมาด้วยเลย แล้วทีนี้จะทำยังไงดี ความแตกเปล่าน๊า | |
|
| | |
lingu
ศิษย์พี่ชาเรี่ยน 4 กระบี่ไร้น้ำตา
จำนวนข้อความ : 6491
Registration date : 12/09/2008
| | เรื่อง: Re: The Hero and The King / กระบี่สะท้านฟ้า ราชาสะท้านแผ่นดิน Mon Oct 27, 2008 2:53 pm | |
| - O-yohyo พิมพ์ว่า:
- ทับทิม >>> นี่พวกเราใจตรงกันหมดเลย
มอบบทลูกสาวแม่ทับหลินกุ ให้กะปิงปิง
แต่ตอนพี่อ่านน่ะ พี่ไม่จิ้นหน้าปิงปิงนะ จิ้นหน้าหลินกุแทน :q22:
จางอ้อม >>> ก็เส่เยี่ยโดนจิวแปะทงคุมอยู่ อีกอย่างตาก็บาดเจ๊บ
มองอะไรก็ไม่เห็น แถมเจอกองทัพทหารที่ตามล่าอีกเยอะแยะ
จะออกตามหาหัวหน้าชีเส้าเฟยก็คงลำบากแน่ค่ะ
แต่เท่าที่อ่าน เดาว่าตอนหน้าเส่เยี่ยต้องแอบหนีแน่ๆ
เพราะว่าร่างกายเริ่มฟื้นจากอาการบาดเจ๊บแล้ว
ก็คงพอจะคลำทางไปได้เองล่ะนะ - lingu พิมพ์ว่า:
- o-yo จิ้นหน้าหลินกุเป็นแม่นางหลินในเรื่อง ระวังจะหลอนนะคะ แค่คิดก็ขนหัวตั้งชันแล้วค่ะ เอิ๊กส์ :q20:
จริงด้วย หลินกุก็ลืมไปว่าเส่เยี่ยกำลังตาบอด ก็อ่านตามที่อ้อมแนะนำว่าทำไมเส่เยี่ยคิดถึง หนญ.มากขนาดนี้ ยังทนอยู่เฉยๆ ได้ ทำไมไม่ตามหัวใจไปล่ะ (นั่นดิๆ เห็นด้วยๆกิ๊ดดดดด :q18: ) มาทนอยู่กับตาเฒ่าทารกอยู่ด้าย กว่า หนญ.จะกลับมาก็ต้องนานแน่ๆ เพิ่งนึกได้ว่าเส่เยี่ยตาบอด (ขืนคลำทางไปแบบนี้ไม่รอดก่อนพบที่รักแน่ๆ) ก็เรื่องมันนานง่ะ ต้องโทษทั่นผู้เขียน จำไม่ได้เลย ตอนนั้นเส่เยี่ยตาบอด แล้วเส้าเฟยก็โกหกว่าตัวเองเป็นท่านลุง แล้วต่อมา เฉลยยังคะว่าเส้าเฟยยังหนุ่ม อ้ายย ยิ่งคิดย้อนกลับไปยิ่งงง ตกลงเป็นว่าตอนนี้เสเยี่ยรู้แล้วว่าเส้าเฟยโกหก แต่ก็ยังเรียกท่านลุงอยู่ และยังบอดอยู่ใข่ป่ะคะ :q14: - O-yohyo พิมพ์ว่า:
- หลินกุ >>> ตาของเส่เยี่ยยังไม่หายเจ็บค่ะ มองอะไรยังไม่เห็น
และที่ยังเรียกท่านลุงอยู่ก็คงเพราะติดปากน่ะ จะย้อนความจำให้นิดนึง
(หัวหน้าชี ไม่ได้โกหกว่าตัวเองเป็นท่านลุงนะ แต่เส่เยี่ยเข้าใจผิดไปเอง
เพราะคิดว่าสหายของท่านพ่อ ก็น่าจะอายุพอๆ กับท่านพ่อ ใครจะรู้ว่าอายุแค่ 20
หัวหน้าชีก็บอกแล้วว่าให้เรียกชื่อ แต่เส่เยี่ยยืนยันว่าไม่กล้าดูหมิ่นผู้อาวุโสค่ะ) :q5:
ความเดิมตอนที่ 9
จิวแป๊ะทง ได้ให้ข้อมูลของท่านลุงชีกับเส่เยี่ยดังนี้
"ชีเส้าเฟยอายุ 20 ปี หน้ากลมๆ เหมือนซาลาเปา ตัวเตี้ยๆ ป้อมๆ ดำๆ
ปากเบี้ยวนิดๆ จมูกบานๆ ตาเหล่หน่อยๆ”
ซึ่งตอนนี้เส่เยี่ยก็ยังนึกว่าท่านลุงชีหน้าตาแบบที่จิวแป๊ะทงเล่ามา :q5:
ปล. ยังไงก็ยังยืนยันว่า บทลูกสาวแม่ทัพหลินกุ นั้น
o-yo ไม่สามารถจิ้นเป็นหน้าปิงปิงได้ค่ะ ต้องจิ้นหน้าหลินกุต่อไป :q22: - tomtam พิมพ์ว่า:
- โอ้โห ใช่เลยอ่ะโย่ สิ่งที่ตอบจางอ้อมและหลินกุ มันคือคำนั้นเลย คนเขียนแทบไม่ต้องทำอะไร โย่นี่ละเอียดได้ใจจริงๆ ค่ะ
ขอบคุณที่มาช่วยแถลงไขนะคะ :q18: - lingu พิมพ์ว่า:
- o-yo เจ้าแม่ละเอียด ความจำที่หนึ่งอีกแว้วววว
อ่านข้อความบรรยายรูปลักษณะของ หนญ.ที่จิวแป๊ะทงเล่าให้เส่เยี่ยทีไรขำทู๊กทีค่ะ :q5: ทำให้คุณผู้อ่านจิ้นตามที่จิวแป๊ะทงบรรยายเลย ตรงหน้ากลมๆเหมือนซาลาเปานี่ถูกนะเนี่ยะ ส่วนอื่นๆ ก็นะ เส่เยี่ยรู้เป็นแบบนี้ก็ยังรัก เฮ้อ...ประทับใจจัง
ยังไงหลินกุก็ลุ้นคู่นี้มากๆ อยากให้พบกันไวๆ ลุ้นอยากให้เส่เยี่ยตาหายบอด ได้เห็นหน้าตา หนญ.เส้าเฟยไวๆ แต่ก่อนตาหายบอดก็อยากให้สองคนได้คบกัน ผูกพันกันมากกว่านี้ จะได้รู้จริงๆว่า เส่เยี่ยรักจริงไม่ใช่ที่หน้าตา ฮิๆ แต่ไม่อยากให้แยกจากกันนาน แต๋มอย่าให้สองคนนี้จากกันนานๆ นะ ทรมานคนอ่านอ่ะ :q11: | |
|
| | |
lingu
ศิษย์พี่ชาเรี่ยน 4 กระบี่ไร้น้ำตา
จำนวนข้อความ : 6491
Registration date : 12/09/2008
| |
| | |
| | The Hero and The King / กระบี่สะท้านฟ้า ราชาสะท้านแผ่นดิน | |
|
![http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=linguniang&group=3]Chil](https://2img.net/i/fa/prosilver_pink/icon_contact_www.gif){kind=icon}
