The Swordsman of Devil

ที่พี่อยากเห็นอี้เซียงโต ก็เพราะตัวละครนี้พี่ค่อนข้างคาดหวังไว้

เนื่องจากทับทิมปูเรื่องมาจากความเป็นเด็ก

และการเริ่มต้นแบบนี้สามารถสร้างให้มีพัฒนาการที่โดดเด่นได้ค่ะ

เลยอยากให้อี้เซียงได้แสดงให้คนอ่านเห็น

บทนี้ถ้าทำไปแสดงจริง ก็เป็นบทที่ท้าท้ายนักแสดงมากทีเดียว

ที่ต้องเล่นจากความเป็นเด็กและมีวุฒิภาวะขึ้น เรียกว่ามีอะไรให้เล่นเยอะดี

เรื่องนี้น้องเซียงเป็นเด็กน้อยจริงๆ ถ้าเทียบกับน้องฟ่งที่อายุน้อยกว่า แต่กลับมีความคิดเป็นผู้ใหญ่กว่า

จะว่าไปน้องเซียงก็ไม่เคยรับรู้ถึงความลำบากของพี่ลี่หูจริงๆ ว่าพี่ลี่หูต้องทุกข์ใจแค่ไหน

ขนาดมาหายังต้องแอบมา ทำได้แค่มองดูอยู่ไกลๆ โดยที่น้องเซียงไม่เคยรู้มาก่อน

สมควรกะเวลาแล้วจริงๆ น้องเซียงถึงเวลาที่หนูต้องโตขึ้น มีวุฒิภาวะขึ้นได้แล้วนะ

ทับทิมชอบอ่านคอมเม้นท์ของทุกคนนะค่ะ ไม่ว่าจะเป็นคำติ คำชม ความคิดเห็นเกี่ยวกับเนื้อเรื่อง

หรือตัวละคร มันทำให้เราสามารถมองได้หลายๆมุมค่ะ บางครั้งเรามองแต่มุมเดียว

มันอาจไม่ถูกต้องทั้งหมด ต้องมองมุมอื่นๆบ้าง ซึ่งบางทีบางมุมนั้นเราอาจจะมองไม่เห็น

แต่ผู้อ่านมองเห็น ทำให้คนเขียนมีมุมมองที่กว้างขึ้น

เพราะงั้นทับทิมถึงชอบให้ทุกคนออกความคิดเห็นมาได้เลย วิเคราะห์กันมาได้เต็มที่ สนุกดีค่ะ

แล้วก็เป็นการคาดเดาความคิดของผู้อ่านกับคนเขียนด้วยว่าจะตรงกันไหม คล้ายกันไหมด้วยค่ะ

ขอบคุณทุกๆคนอีกครั้งนะค่ะ


มามิ..ทับทิมดูค่ะเรื่องนางพญาเย้ยฟ้าท้าดิน แต่ตอนที่ออกอากาศพลาดตอนจบไปอย่างน่าเสียดาย

แต่ไม่เป็นไร ทับทิมมีแผ่นแล้วค่ะ เรื่องนี้สนุกดี

ป.ล. วันนี้นั่งทำลายเซ็นต์ใหม่ยังไม่เสร็จเลย มัวแต่โม้ อิอิ

เรื่อง "นางพญาเย้ยฟ้าท้าดิน" ไม่เคยดูเลยค่ะมามิ

แล้วใครคือเจ้าเหวยเหรอ ชื่อพระเอกนี่ออกแนวเจ้าหนุ่มสำอางนิดๆ นะเนี่ย

คุณชายขลุ่ยหยก สงสัยต้องส่งคุณชายกาแฟมาท้าประลอง


บทสรุปลู่ฟงกับอี้เซียง อันนี้ก็เชื่อว่าทับทิมมีให้แน่นอนค่ะ

จะอดใจรออ่าน จะได้ลุ้นกันบ้างล่ะ


ปล. ตัวหนังสือมามิโตได้ใจจริงๆ ค่ะ ชอบโดนใจ

(ตอนนี้ o-yo ก็โตขึ้นแล้วเหมือนกัน เพราะชอบอ่านหนังสือตัวใหญ่ๆ 55)



ทับทิม .. พี่ก็ชอบแสดงความคิดเห็นค่ะ ยิ่งคนเขียนเปิดใจรับล่ะก็เต็มที่

แต่บางทีก็เป็นช่วงอารมณ์ด้วย บางอารมณ์คืออยากอ่านเฉยๆ

บางอารมณ์ก็โม้กระจาย ถ้าเหนื่อยๆ มักจะโม้ไม่ออกค่ะ

ก็เวลาทำงานพี่ต้องพูดเยอะอยู่แล้ว พอกลับมาก็ทำเอาเหนื่อยเลย

โดนลูกลิงสูบพลังงานค่ะ ช่วงนี้ปิดเทอมเลยเหงา ทำให้โม้กระจาย

midori พิมพ์ว่า:

โอโย่นางเอกแนวนี้มีนะคะ และเป็นนางเอกที่มามิชอบมาก

โอโย่กับทับทิมเคยดูเรื่อง นางพญาเย้ยฟ้าท้าดินที่เจ้าเหวยเล่นไหมคะ

เรื่องนั้นเรื่องโปรดมามิเลยค่ะ และชอบบทเรื่องนี้มากด้วย

นางเอกลู่เจี้ยนผิง เป็นเด็กใสๆ รักความยุติธรรม หาเรื่องเล่นสนุกๆ ไปวันๆ

จนกระทั่งได้รู้จักพระเอก คุณชายขลุ่ยหยกนักฆ่ามือสังหารที่ปลอมตัวเข้ามา

สอดแนมหาของสำคัญที่บ้านนางเอก แรกๆ ลู่เจี้ยนผิงก็มีความรักแบบเด็กๆ

รักแรงเกลียดแรง แต่ต่อมาหลังจากที่บ้านถูกทางการตามล่า คิดว่าถูกคนรักหลอกลวง

หักหลังทำให้เธอเจ็บ ทว่าประสบการณ์ความเจ็บปวดได้สอนเธอค่ะ ทำให้เธอมองโลกกว้าง

ขึ้น เติบโตขึ้นแต่ก็ยังความซุกซน ไว้ในตัวด้วย

--------------------------------------

มามิ...นางพญาเย้ยฟ้าท้าดินเคยทำใจจะดูค่ะ แต่พอดูไป 3 ตอนก็เลิกไปเลยค่ะ ทั้งๆ ที่ชอบแนวเรื่องนี้มากค่ะ เพราะว่าตอนแรกๆ มันน่าเบื่อมากเลยค่ะ ดูไปหลับไป ขนาดพระเอกหล่อๆ อย่าง Nicky Wu มาเรียกคะแนนทั้งที จางงี้ยังทำใจดูต่อไม่ได้เลยค่ะ ก็เลยขายต่อเรื่องนี้ไปเลยค่ะ เก็บไว้แล้วมันปวดใจค่ะ...
จะว่าไปแรกๆ เคยตั้งอุดมคติว่าแค่พระเอกหล่อ นางเอกสวยก็คงตั้งใจดูได้แล้ว แต่พอมีแบบนี้เข้ามาเลยต้องเปลี่ยนความคิดค่ะ...หลังๆ จะซื้อซีรี่ย์ทีก็ต้องคิดกันหนักหน่อย เหมือนซื้อนิยายในเวลานี้เลยค่ะ คิดเยอะขึ้นเพราะเสียดายเงินค่ะ อย่างที่เคยบอกไว้ ขายทิ้งไปหลายเล่มแล้วค่ะ

O-yohyo พิมพ์ว่า:

เรื่อง "นางพญาเย้ยฟ้าท้าดิน" ไม่เคยดูเลยค่ะมามิ

แล้วใครคือเจ้าเหวยเหรอ ชื่อพระเอกนี่ออกแนวเจ้าหนุ่มสำอางนิดๆ นะเนี่ย

คุณชายขลุ่ยหยก สงสัยต้องส่งคุณชายกาแฟมาท้าประลอง


บทสรุปลู่ฟงกับอี้เซียง อันนี้ก็เชื่อว่าทับทิมมีให้แน่นอนค่ะ

จะอดใจรออ่าน จะได้ลุ้นกันบ้างล่ะ


ปล. ตัวหนังสือมามิโตได้ใจจริงๆ ค่ะ ชอบโดนใจ

(ตอนนี้ o-yo ก็โตขึ้นแล้วเหมือนกัน เพราะชอบอ่านหนังสือตัวใหญ่ๆ 55)



ทับทิม .. พี่ก็ชอบแสดงความคิดเห็นค่ะ ยิ่งคนเขียนเปิดใจรับล่ะก็เต็มที่

แต่บางทีก็เป็นช่วงอารมณ์ด้วย บางอารมณ์คืออยากอ่านเฉยๆ

บางอารมณ์ก็โม้กระจาย ถ้าเหนื่อยๆ มักจะโม้ไม่ออกค่ะ

ก็เวลาทำงานพี่ต้องพูดเยอะอยู่แล้ว พอกลับมาก็ทำเอาเหนื่อยเลย

โดนลูกลิงสูบพลังงานค่ะ ช่วงนี้ปิดเทอมเลยเหงา ทำให้โม้กระจาย

โอโย่...เจ้าเหว่ยก็คือคนที่เล่นเรื่ององค์หญิงกำมะลอ เป็นเสี่ยวเยี่ยนจื่อค่ะ เรื่องนี้ดังมาก คิดว่าจะเอามาดูต่อเป็นรอบที่ 3 ต่อจากมีดบินค่ะ ส่วนคุณชายขลุ่ยหยก ก็พี่เจ้าเหวินสี่ใน MLB ไงจ๊ะ...บอกแล้วว่าเฮียแกดังเหมือนกันค่ะ

ตามอ่านเม้นต์ของผู้อ่านและ ผกก.ไม่ทันเลย ตอนที่อ่านก็จิ้นไปว่า พี่หลงปลอมตัวเป็นชายชรา แก่ขนาด 80-90 หลังงุ้มๆ งอๆ หน้าเหี่ยวๆ อะไรเงี้ยค่ะทับทิม แหะๆ ถ้าใส่แต่หนวดเคราก็พอจะหาได้อ่ะนะ
ตอนที่อ่านบทพี่หลานสนทนากับอี้หลาน ก็คอยจะจับใจความว่าพี่หลงพูดแบบเป็นลางร้ายอะไรให้ตัวเองรึป่าว ส่วนนพี่ลู่ฟงแค่จะทำให้น้องเซียงแท้งนี่เอง ก็คิดว่าพี่ลู่ฟงแค้นขนาดจะฆ่าทั้งแม่ลูกซะอีกค่ะ
ตื่นเต้นกะตอนหน้าซะแล้ววว

ยายหลานนะ สวยฉลาด แล้วยังปราดเปรื่อง อุตส่าห์จำตาหลงได้อีก ชื่นใจแทนตาหลงมากกก ไม่รู้ว่าถ้าฟังแต่เสียงไม่เห็นตัว ยายหลานจะยังจำตาหลงได้ป่าวน้า





nicky นี่ใครอ่ะมามิ??

ทับทิมเปิดเต็มที่สำหรับทุกความคิดเห็นค่ะ ตามสบายได้เลยค่ะ ไม่มีโกรธ มีงอนกันอยู่แล้ว

ก็เพราะมีคอมเม้นท์ของคนอ่านนี่ล่ะค่ะ ผู้เขียนถึงมีกำลังใจ แรงฮึดและจินตนาการที่ไม่มีสิ้นสุดค่ะ



พี่หลิน..ภาพประกรอบแจ่มไปเลยค่ะ พี่หลงแบบนี้ล่ะมีหนวดยาวๆหน่อย กะปลอมตัวเต็มที่

แต่น้องหลานก็ยังจำได้ คำพูดของพี่หลงก็คล้ายๆสั่งเสียล่ะค่ะ แบบนี้ตัดสินใจเด็ดขาดแล้ว

งานนี้ตายเป็นตายค่ะ

อ๊า..พี่หลินไม่รู้จักนิกกี้อีกคนแล้ว ก็พี่เหวิน สามีสุดที่รักของซาซาไงค่ะ พี่เค้าหล่อน๊า

midori พิมพ์ว่า:

พี่งี้รู้ป่ะ เพื่อนมามิบอกว่าไม่ดูเรื่องนี้เพราะ

ไม่ชอบ nicky เขาบอกไม่หล่ออ่ะ แต่ดูนานๆ จะเห็นแวว

แรกๆอาจจะดูน่าเบื่อไปนิด แต่รับรองนะว่าตั้งแต่กลางเรื่องจนจบสนุกค่ะ

คือแรกๆ มันจะปูความเป็นมาของตัวละครทั้งนางเอก พระเอก ตัวประกอบหลัก

แต่ยังไงล่ะดูแล้วมันได้ทุกรสค่ะ เพราะซื้อแผ่นของแท้เรื่องนี้มาเลย

ตอนแรกซื้อมาดูเพราะเจ้าเหวยชอบเธอจากเรื่องนี้มากกว่าเรื่ององค์หญิงกำมะลออีก

ต่างคนต่างมองจ๊ะมิ...แต่พี่งี้ชอบ Nicky ในบทของจับอิดนึ้งนั่นแหละ...เฮียแกดูอบอุ่นดีนะ กล้ามเป็นมัดๆ เลย ไม่รู้ดิแต่ให้จัดลำดับหนุ่มๆ ที่ชอบก็ต้อง

เอารุ่นใหญ่ก่อนนะ
1. Chilam (มิเห็นต้องเดา)
2. Steve Ma (ก็มิเห็นต้องเดาอีกเหมือนกัน)
3. Alex Zu (หน้าเด็กดีแม้จะเป็นรุ่นใหญ่แล้วก็ตาม)
4. Nicky Wu (เฮียแกขึ้นเลข 4 แล้วใช่ป่ะไม่แน่ใจเหมือนกัน)
5. หลิวเต๋อข่าย (จากเรื่องรักนี้ฟ้าลิขิต...ชอบบทบาทแม่ทัพมากๆ)
6. เท่ากันหมด ระหว่างหลอเจียเหลียง (จากเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด) หลี่หมิง (จากเพื่อนรักเพื่อนแค้น) หวงเย่อหัว (จากเลือดรักเลือดแค้น)

ส่วนรุ่นเล็กมีไม่เยอะหรอก
1. เจ้าชายกาแฟ Raymond Lam
2. พ่อหนุ่มจุ๊บเก่ง Joe Cheung
3. Mike he

สังเกตป่ะ รุ่นใหญ่มีเยอะกว่า ก็เหมาะกับอายุของจางงี้แล้วหละ

อ้อ ถ้าเป็นคนที่เล่นเป็นพี่เหวินสี่ใน MLB ก็รู้จักค่ะ แต่ไม่เคยดูละครของเค้า แบบว่าแอบเห็นด้วยกะความเห็นของเพื่อนมามิล่ะ แหะๆ

อ๋อ . . ถ้าเจ้าเหว่ยรู้จักค่ะ ตอนแรกอ่านว่า เจ้าเหวย เลยงงๆ ว่าใคร

ส่วนองค์หญิงกำมะลอ เคยดูแค่แวปๆ ไม่เคยดูเต็มๆ รู้แต่เธอดังมากๆ



ราตรีสวัสดิ์ค่ะ . . จะไปตามดูครอบครัวสุขสันต์ทางยูบีซี

ตามมาอ่านเลทมากๆ เลย เพราะสัปดาห์นี้ต้องเข้าไซท์

ตอนนี้อ่านเพลินเลยค่ะ เหมือนตอบปัญหาที่คนอ่านคาใจไปหมดเลย ขอบคุณพี่ลู่ฟงมากค่ะที่ช่างสงสัย แต่ตอนจบนี่ทำเอาเอ๋อไปนิดนึง พี่ลู่ฟงถึงขนาดจะฆาตรกรรมเด็กในท้องกันเลยเหรอ ถ้าทำแบบนั้นคิดเหรอว่าอี้เซียงจะให้อภัย จะยิ่งแค้นขึ้นมากกว่า ไม่น่าเล้ยยย

ฟังคำขู่ของ ผกก แล้วตกใจ อะไรเนี่ยพี่ลี่หูยังมีไม้ตายอะไรมาแกล้งพี่หลงได้อีกเหรอเนี่ย ทีแรกว่าจะสงสารแล้วเชียว แต่ก็ยังไม่สำนึกเสียที ร้ายจนวินาทีสุดท้ายเลยนะคนนี้

เห็นท่านมิบอกว่าปั่นฟิคอยู่ เอ..ยังไง เรื่องใหม่เหรอคะ

นิกกี้ วู คนนี้หน้าหวานแต่ดูหล่อขรึมดีออกนะ รู้สึกว่าจะเคยเป็นหนึ่งในสี่จตุรเทพของไต้หวันด้วยใช่หรือเปล่า ไม่แน่ใจ (แต่ยังไงก็ไม่ใช่แนวซ้อสี่อยู่ดี อิๆๆ)

แต๋ม..มาอ่านตอนนี้ยังไม่เลทมากๆหรอกค่ะ เพราะอย่างน้อยแต๋มก็มาก่อนแฟนพี่ฟู่เจี้ยนอ่ะจ๊ะ 555

พี่ลู่ฟงอ่านใจคนอ่านออกค่ะว่าคนอ่านต้องสงสัยก็เลยช่วยถามให้ อ่า..จริงๆก็พี่ลู่ฟงสงสารน้องเซียง (สงสารทั้งที่ยังโกรธอยู่) ก็เลยไม่เข้าใจว่าทำไมนายใหญ่ต้องทำแบบนี้ ไหนๆนายใหญ่ก็อารมณ์ดีก็เลยถามให้เคลียร์ไปเลยค่ะ ใบ้ๆให้ว่าตอนจบของตอนนี้ พี่ลู่ฟงแค่คิดว่าจะผลักน้องเซียงให้ตกลงไปเท่านั้นนะค่ะ

พี่ลี่หูยังคิดแกล้งพี่หลงอยู่ค่ะ จริงๆตอนนี้พี่ลี่หูก็เริ่มเบลอๆนิดๆล่ะ แต่ยังไม่ได้บ้านะ แล้วพี่เค้าก็เริ่มคิดได้นิดๆล่ะว่าสิ่งที่ตัวเองทำไว้กับคนอื่น มันจะย้อนเข้าหาตัวทั้งหมดค่ะ

เรื่องฟิคของมามิ มามิไม่ได้แต่งรื่องใหม่ค่ะ แต่มามิบอกว่าตอนนี้ไม่ได้แต่งฟิค คือเรื่องพรหมลิขิตฯ มามิปั่นจบไปแล้วก็เลยว่างมาโม้ได้เยอะๆค่ะ แต่คิดว่าคงจะเปิดโครงการใหม่เร็วๆนี้

นิกกี้..ถ้าทับทิมจำไม่ผิด น่าจะใช้ค่ะ จตุเทพของไต้หวัน แต่คนนี้ทับทิมชอบจำสลับกับทาเคชิ จินเฉิ่งอู่นะ ต้องตั้งสติดีๆ

โอเคค่ะ ให้เวลาแฟนพี่ฟู่เจี้ยนแต่งตัวให้สวยๆเต็มที่เลยค่ะ ตามสบายเลย

เดี๋ยวขอไปดูความน่ารักขององครักษ์เควินก่อนนะค่ะ ขอดูหลายๆรอบหน่อย น่ารัก

อ่านจบแล้วจ้า

กำลังคิดว่าพี่ลู่ฟงคงไม่ใจร้ายกับหญิงคนรักขนาดที่จะผลักตกน้ำตกหรอกคะ แต่อี้เซียงคงลื่น แล้วพี่ลู่ฟงก้อต้องช่วยอยู่ดีละ

จริงไหมคะ


---
แต่ชอบพี่หลงกับน้องหลานจริงๆ อย่างนี้เค้าเรียกว่ารักจริงหวังแต่งใช่ไหมคะ

ให้ปลอมตัวก้อได้ ขอให้ได้เจอหน้าหญิงผู้เป็นที่รักก้อเพียงพอแล้ว

---

ตอนนี้เริ่มเฉลยปมต่างๆ แล้ว เริ่มอยากรู้ต่อไปว่าขุนพลเจิ้นจะทำยังไงเมื่อรู้ว่าอี้เซียงกำลังท้องลูกของพี่ลี่หูเนี่ย


ปล.ที่พี่เจี้ยนหายเร็วเนี่ย เป็นเพราะมลเยี่ยคอยดูแลอย่างดีใช่ไหมคะ

ขอบคุณแผนกพิสูจน์อักษรนะค่ะ เดี๋ยวพี่จะตามแก้ไขอีกทีนึง ตอนนี้เกิดปัญหาใหญ่คือน้องคอมพ์ป่วย คาดว่าจะโดนไวรัส เลยต้องใช้น้องคอมพ์ตัวเล็กมาส่งข่าวก่อนค่ะ

สำหรับที่น้องมลเดามา ขอบอกว่า ไม่ได้อยากเขียนต่อล่ะ ก็คนอ่านเดาได้จริงๆ ไหนๆก็ไม่ได้ลงอาทิตย์นี้ก็เฉลยไปหน่อยๆล่ะกันว่า พี่ลู่ฟงแค่คิดว่าจะผลักแต่ยังไม่ได้ผลัก ที่น้องเซียงกรี๊ด เพราะน้องเซียงลื่นล้มเองต่างหากค่ะ

พี่ฟู่เจี้ยนหายเจ็บเร็วก็เพราะมีแม่นางมลเยี่ยดูแลอย่างใกล้ชิดค่ะ พี่เจี้ยนต้องรีบหายเพราะมีงานให้ทำอีกแล้ว ทำตัวเป็นโคนัน อิอิ

ตอนที่ 25

“อี้เซียง..ไม่ต้องกลัว เจ้าไม่เป็นไรแล้ว เจ้าปลอดภัยแล้ว” เสียงทุ้มอ่อนโยนของลู่ฟงพูดปลอบโยนอี้เซียงที่ร้องไห้ด้วยความตกใจอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม มือบางของหญิงสาวกุมท้องของตนเองเอาไว้อย่างห่วงใยในลูกน้อยที่อยูในครรภ์ เมื่อครู่นี้ในขณะที่ลู่ฟงกำลังใช้ความคิดในแง่ร้ายเพื่อจะผลักอี้เซียงให้ตกลงสู่พื้นน้ำเบื้องล่างอยู่นั้น อี้เซียงที่กำลังชมความงามโดยรอบพลันไปเห็นดอกไม้สีเหลืองอ่อนที่กำลังออกดอกบานสะพรั่งอยู่ที่โขดหินเบื้องหน้า และด้วยความอยากได้ ทำให้นางก้าวขาออกไปเพื่อที่จะไปเก็บดอกไม้ช่อนั้น โดยที่มิได้ทันระวังว่าพื้นที่นางเหยียบลงไปมีตะไคร่น้ำปกคุมอยู่ ทันทีที่ปลายเท้าของนางสัมผัสลงพื้น อี้เซียงก็ลื่นหงายหลังในทันที ในตอนนั้นลู่ฟงจึงได้ยินเสียงกรีดร้องของอี้เซียงด้วยความตกใจ ทำให้เขารีบคว้าร่างบางของนางไว้ก่อนที่อี้เซียงจะล้มลงไปที่พื้นและอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มโดยที่นางไม่ได้รับอันตราย แต่ทว่าอี้เซียงที่ทั้งตกใจและห่วงใยลูกน้อยกลับหลุดปากคำว่า ‘ลูก’ ออกมาคำแล้วคำเล่าปนเสียงสะอื้น เพียงลู่ฟงได้ฟัง หัวใจของเขาก็เหมือนกำลังถูกบีบ มันช่างเจ็บเหลือเกิน ผู้หญิงที่เขารักกำลังมีลูกกับคนที่เขาเกลียด ในตอนนี้เขาแน่ใจอย่างที่ไม่มีสิ่งใดให้สงสัยอีกต่อไปแล้ว
“ลูก..นี่เจ้ากำลังจะมีลูก” ลู่ฟงถามในสิ่งที่รู้ในคำตอบดีอยู่แล้ว อี้เซียงที่ยังคงสะอึกสะอื้นมองหน้าชายหนุ่มอย่างที่จะหาคำปฏิเสธหรือแก้ตัวให้ไม่ได้ ในเมื่อนางหลุดปากออกไปถึงขนาดนี้ “ของพี่ลี่หูใช่ไหม” ลู่ฟงยังคงถามต่อไปทั้งที่มันยิ่งเป็นการทำร้ายหัวใจของตัวเองให้เจ็บมากขึ้นไม่รู้กี่เท่า อี้เซียงหยุดร้องไห้และก้มหน้าลงค่อยๆลูบท้องของตัวเองช้าๆแล้วจึงพยักหน้ายอมรับ
“พี่ลี่หูรู้เรื่องนี้รึยัง” ชายหนุ่มแสร้งถอนหายใจอย่างนึกสงสาร แต่ใครจะรู้บ้างว่าในใจของเขากำลังร้อนรุ่มด้วยไฟแห่งแรงริษยา ลี่หูได้ทั้งกายและใจของอี้เซียง ได้เป็นทั้งสามีและพ่อของลูก ส่วนตัวเขากลับมีฐานะเป็นแค่พี่ชายของนางเท่านั้น หลังสิ้นคำถามลู่ฟงได้รับคำตอบจากอี้เซียงด้วยการส่ายหน้าช้าๆ
“ทำไมเจ้าไม่บอกพี่ลี่หู เขาเป็นพ่อของลูกนะ”
“บอกไปแล้วจะมีประโยชน์อันใด ในเมื่อพี่ลี่หูไม่ได้รักข้าอีกแล้ว”
“ถึงไม่รัก เจ้าก็ต้องบอกเขาให้รู้เรื่อง” น้ำเสียงของลู่ฟงคล้ายออกคำสั่ง
“แต่ข้ากลัว พี่ลู่ฟง..ถ้าข้าบอกไปแล้ว แต่พี่ลี่หูไม่ยอมรับ ข้าจะทำยังไง ข้าคงมิอาจทนรับความเสียใจได้อีกแล้ว” ชายหนุ่มถอนหายใจแล้วประคองใบหน้าของอี้เซียงไว้
“เจ้าต้องบอกให้เขารู้ ถ้าเจ้าไม่ลองดูก่อนแล้วจะรู้ได้ยังไงว่าเขาจะไม่ยอมรับหรือไม่ อี้เซียง..อย่ากลัวในสิ่งที่ยังมาไม่ถึงสิ” ชายหนุ่มกุมมือทั้งสองข้างอี้เซียงไว้อย่างให้กำลังใจ สายตาของเขาบอกกับนางให้ลองดูสักครั้ง “ข้าจะไปเป็นเพื่อนเจ้า ไปพูดกับเขาด้วยกัน” ลู่ฟงค่อยใช้นิ้วหัวแม่มือเกลี่ยไล้น้ำตาที่ข้างแก้มของหญิงสาวและยิ้มให้กำลังใจกับนางอย่างอ่อนโยน อี้เซียงพยักหน้าจะทำตามคำแนะนำของชายหนุ่ม ไม่ว่ายังไงลี่หูก็เป็นพ่อของลูก ถึงเขาจะไม่รักนางแล้วแต่ก็ควรที่จะรับรู้ ลู่ฟงเห็นอี้เซียงยอมทำตามแล้วจึงประคองนางลุกขึ้น และจึงค่อยพานางไปจวนขุนพลเจิ้นด้วยกัน

เมื่อไปถึงลู่ฟงบอกให้อี้เซียงรออยู่ฝั่งตรงข้ามของจวนโดยที่ตัวเขาจะเข้าไปตามลี่หูให้ออกมาพบกับอี้เซียงข้างนอก ลู่ฟงให้เหตุผลว่าถ้าทำแบบนี้จะสะดวกทั้งลี่หูและอี้เซียง เพราะเรื่องแบบนี้ให้คนรู้น้อยเท่าไหร่ก็จะดีที่สุด อี้เซียงยอมเชื่อลู่ฟงทุกอย่างจึงยืนรอลี่หูอยู่ข้างนอกด้วยใจที่คอยลุ้นอยู่ตลอดเวลาว่าลี่หูจะยอมออกมาพบนางหรือไม่ แล้วนางจะพูดกับเขาอย่างไรเรื่องลูก หญิงสาวรู้สึกตื่นเต้นจนมือที่กุมกันไว้แน่นเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อ จนผ่านไปสักพักอี้เซียงจึงได้เห็นลู่ฟงเดินออกมาจากจวนขุนพลเจิ้น นางพยายามชะเง้อคอมมองหาลี่หู คาดคิดว่าเขาอาจจะเดินตามหลังลู่ฟงมาก็ได้ แต่จนกระทั่งลู่ฟงเดินมาถึงแล้ว นางก็ยังไม่เห็นลี่หูเดินตามออกมา
“พี่ลี่หูล่ะค่ะ เขาไม่ออกมาพร้อมท่านหรอค่ะ” น้ำเสียงของอี้เซียงในยามที่ถามลู่ฟงมิสู้ดีเท่าไหร่ นางกำลังพยายามปลอบใจว่าอีกเดี๋ยวลี่หูก็คงจะออกมาพบนางเป็นแน่ พอลู่ฟงที่ได้ฟังคำถามของหญิงสาวก็สีหน้าเคร่งเครียด อ้ำอึ้งไม่ยอมตอบคำถาม “พี่ลู่ฟงบอกข้ามาตามตรงเถอะค่ะ พี่ลี่หูไม่ยอมออกมาหาข้าใช่ไหมค่ะ” นางถามซ้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่เริ่มสั่นเครือ
“อี้เซียง..ข้าขอโทษ ข้าช่วยเจ้าไม่ได้”
“ท่านหมายความว่าพี่ลี่หูไม่ยอมออกมาหาข้าหรอค่ะ” ลู่ฟงสบตาอี้เซียงแล้วจึงยื่นมือไปจับหัวไหล่ของนางไว้ ในขณะที่อี้เซียงก็มองหน้าของลู่ฟงอย่างที่กำลังรอคอยคำตอบ ชายหนุ่มผ่อนลมหายใจและตอบคำถามของอี้เซียงด้วยถ้อยคำที่ชัดเจน
“พี่ลี่หูใจร้ายกับเจ้ามาก ข้าบอกเขาว่าเจ้ามาหาเพราะมีเรื่องสำคัญจะพูดด้วย ขอให้เขาออกมาพบเจ้าสักครั้ง แต่เขาก็ไม่ยอม พี่ลี่หูบอกว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเจ้าได้สิ้นสุดลงแล้ว เขาไม่มีอะไรที่จะต้องมาพูดคุยกับเจ้าอีก ข้าพยายามเกลี่ยกล่อมอยู่หลายครั้งแต่พี่ลี่หูก็ยืนยันเหมือนเดิม ทำให้ข้าต้องบอกเขาไปตามตรงว่าเจ้ามาหาเขาเพราะเรื่องลูก ตอนแรกพี่ลี่หูก็ดูนิ่งไปทำให้ข้าหลงดีใจไปเพียงชั่วครู่ แต่แล้วคำตอบที่ได้รับจากเขาก็คือ..ก็คือ” ลู่ฟงหยุดคำด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก คล้ายไม่กล้าบอกในสิ่งที่จะทำให้อี้เซียงต้องเป็นทุกข์ แต่อี้เซียงที่ใคร่จะรู้ความจริงกลับบอกให้ลู่ฟงพูดออกมา ชายหนุ่มจึงถอนหายใจออกมายาวๆและหลับตานิ่งสักพักก่อนที่จะพูดต่อ “เขาไม่อาจยอมรับเด็กที่เกิดขึ้นมาจากความไม่ตั้งใจได้” เพียงอี้เซียงได้ยินคำว่า ‘ไม่ตั้งใจ’ เท่านั้น นางก็สะอื้นอยู่ในอก ลี่หูกล้าพูดคำนี้ออกมาได้เชียวหรือ เขากล้าพูดว่าไม่ได้ตั้งใจที่จะมีความสัมพันธ์กับนางจนเกิดเด็กคนนี้ขึ้นมา นั่นย่อมแสดงว่าเป็นตัวนางที่ใจง่ายใช่ไหม
“เจ้าไม่เป็นไรนะ” ลู่ฟงถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นอี้เซียงก้มหน้าลง โดยที่เขาไม่อาจรู้เลยว่านางกำลังพยายามระงับความเสียใจที่เกิดขึ้น