A Little Cupid Special..สื่อรัก ยัยจอมจุ้น ตอนพิเศษ

กราบสวัสดีงามๆ สาวกเอเลี่ยนทุกท่าน ผู้กินกับขอนำเสนอเปิดตัวฟิคโครงการ 3 อย่างไม่เป็นทางการนะค่ะ

เพื่อเป็นของขวัญวันเกิดให้พี่ชายจางแก้มบุ๋ม และพี่เฉาก๊วยสุดเลิฟขวัญใจผู้กินกับย้อนหลัง (อยากมีส่วนร่วม)

A Little Cupid Special สื่อรัก...ยัยจอมจุ้น ตอนพิเศษ อาจจะหาสาระไม่ได้ เพราะมีแต่น้ำล้วนๆ

แต่ผู้กินกับก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะสามารถสร้างความสุข รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะให้กับท่านผู้อ่านที่น่ารักไม่มากก็น้อย

เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา เพราะเริ่มดึกแล้ว เดี๋ยวจะหนีไปนอนกันเสียหมด ผู้กินกับไม่ลีลาแล้วค่ะ

เชิญอ่านตอนพิเศษได้ ณ บัด Now

Thanks... ผู้กินกับทับทิมกรอบ


เดี๋ยวก่อนจ้า......แนะนำนักแสดงกันก่อน เพื่อจินตนาการอันบรรเจิด

----------------------------------------------------------------------

นักแสดงนำ (ตอนพิเศษ)


เหลียงเจียฉี -- สุดหล่อมาดเนี๊ยบ




หยังซื่อหมิง -- สุดซื่อแต่น่ารัก




หยังกัวะหมิง + นิกิ -- คู่หวานคู่หวีต (อิจฉานะฮับ)




นักแสดงรับเชิญ (ตอนพิเศษ) เยอะมากๆ

4 สาว 4 รุ่น (คล้ายใครรึเปล่า นึกเอาเองนะฮับ)

หลิงหลิง -- สาวอารมณ์ดี




อิงอิง -- สาวมั่น





ติงติง -- สาวหวานอมเปรี้ยว





จิงจิง -- สาวน้อยน่ารัก





เซียะเอ๋อ -- (ผู้กินกับอยากเป็นคนนี้ฮับ)




รับเชิญพิเศษมากๆ

คุณป้าชุดสีชมพู



--------------------------------------------------------------------

เชิญอ่านกันได้แล้วจ้า....

ผู้กินกับห่อของขวัญหลายรอบมาก แบบว่านักแสดงเยอะจริงๆ (งง+มึน)

สื่อรัก...ยัยจอมจุ้น ตอนพิเศษ ของขวัญวันเกิดพี่ชายจางและพี่เฉาก๊วย

สนามบินฮ่องกง ประตูผู้โดยสารขาเข้า

ผม..หยังซื่อหมิงครับ ผมมายืนชะเง้อคอรอเพื่อนซี้เหลียงเจียฉีหน้าตาดี รูปหล่อแถมรวยกว่าผมไม่รู้กี่เท่าตั้งเกือบสองชั่วโมงแล้วแต่ก็ยังไม่มาสักที คนรวยก็แบบนี้ล่ะครับไม่ค่อยตรงเวลา ฮ่าๆผมล้อเล่น เจียฉีโทรมาบอกผมก่อนขึ้นเครื่องแล้วว่าเครื่องจะดีเลย์ออกไปประมาณหนึ่งชั่วโมง แต่เป็นผมต่างหากที่กลัวรถติดเลยรีบบึ่งรถมาแต่หัววัน ไม่เป็นไรครับผมรอได้สำหรับเพื่อนรักคนนี้ เจียฉี ผมแล้วก็กัวะหมิง พี่ชายฝาแฝดของผมเป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่ผมอายุหกขวบ ส่วนเจียฉีแก่กว่าผมสองปีแต่เราก็ซี้กันมากถึงขนาดที่ว่าเคยแก้ผ้าอาบน้ำด้วยกันมาแล้ว แหมตอนนั้นหกขวบไม่อายหรอกครับ แต่ถ้าตอนนี้เจียฉีไม่อาย ผมว่าก็ยังได้อยู่นะ ไม่เอาๆไม่พูดดีกว่าชักเริ่มจะติดเรทเข้าให้แล้ว เราเป็นเพื่อนเล่นเพื่อนเรียนกันมาจนมัธยมปลาย ครอบครัวของเจียฉีก็ย้ายไปอยู่ที่แคนาดากันหมด แต่ผมกับพี่ชายก็ยังติดต่อเพื่อนคนนี้อยู่เสมอ เจียฉีจะกลับมาฮ่องกงไม่ค่อยบ่อยแต่ก็จะมาอยู่ครั้งละเป็นเดือน ผมเคยถามเขาว่าทำไมไม่มาช่วยพ่อดูแลธุรกิจที่นี่ให้ท่านเที่ยวไปเที่ยวมาอยู่ได้ เขากลับบอกผมว่าพ่อมีลูกรักอีกคนช่วยดูแลอยู่แล้วซึ่งก็ไม่ใช่ใครอื่นไกลหรอกครับก็พี่ชายของผมเอง แถมเขายังบอกผมว่าอยากหาประสบการณ์อีกสักพัก คือ..ไอ้ประสบการณ์ที่เขาว่าก็คือการจีบหญิงไงครับ ผมละเบื่อเพื่อนคนนี้จริงๆ มีแฟนแต่ละคนครบได้นานสุดก็แค่สามเดือน นี่ก็เพิ่งพาแฟนใหม่ไปเที่ยวที่ฝรั่งเศสอยู่ครับ สงสัยกลับมารอบนี้คงจะควงแฟนใหม่มางานแต่งพี่ชายของผมด้วย อ๋อ..ผมยังไม่ได้บอกเลยว่าพี่ชายผมกำลังจะแต่งงาน ผมถึงได้ไปตามเจียฉีกลับมาเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวยังไงล่ะครับ ส่วนผมนะหรอยังหาแฟนไม่ได้เลย ไม่เป็นไรเดี๋ยวรอเลี้ยงหลานก็ได้
“นี่คุณอย่าบังป้ายของฉันสิ” เสียงผู้หญิงบอกผมอยู่ข้างๆ ตายแล้วผมไปยืนบังป้ายชื่อของเธออยู่นะครับ สงสัยจะมารับญาติเหมือนผม แถมยังแต่งตัวอยู่เชยๆเหมือนผมอีก สงสัยว่าผมจะเจอเนื้อคู่เข้าให้แล้ว
“นี่คุณยืนบังป้ายของฉันอยู่ไม่ได้ยินรึไง”
“ครับๆขอโทษครับ” เสียงดุของเธอทำให้ผมต้องถอยหลังมายืนที่จุดเดิม เมื่อไหร่นะเพื่อนสุดหล่อของผมจะมาถึงสักที
“Hi อเล็กซ์...”
“มีคนเรียก..ใคร..ใครเรียกผม” ผมหันซ้ายขวาหาต้นเสียง
“ซื่อหมิง..ฉันอยู่ทางนี้” ผมหันไปด้านหลังก็เจอคนที่เรียกผมแล้วครับ ผมก็เลยเดินยิ้มเข้าไปทักทายเพื่อนรักสักหน่อยด้วยการกระโดดเอาหัวไหล่ชนกัน ตามด้วยเข่าแล้วก็มือ ถึงคนจะมองผมกับเจียฉีก็ไม่สน
“เฮ้ย..เจียฉี นายมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”
“ฉันมานานพอที่จะเห็นนายโดนคุณป้าคนนั้นดุ แล้วนายก็ทำหน้าเปิ่นๆนั่นแหละ” เจียฉีชี้มือไปยังผู้หญิงที่ใส่ชุดเชยๆคนนั้น ดูการแต่งตัวแล้วไม่มีรสนิยมเอาซะเลย
“เออๆ แล้วทำไมนายมาแล้วไม่โทรบอกปล่อยให้ฉันยืนรออยู่ได้”
“ก็นายดูโทรศัพท์ซะก่อน แบตหมดรึเปล่าโทรเท่าไหร่ก็ไม่ติด” ซื่อหมิงรีบหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกงขึ้นมาดูแล้วก็ยิ้มหน้าเจื่อนๆ
“ขอโทษๆเมื่อคืนคุยเรื่องงานจนดึกไปหน่อยจนแบตเกือบหมดแล้วพอมาคุยกับนายต่อเมื่อเช้าก็เลย..” ซื่อหมิงหยุดพูดแล้วเปลี่ยนสีหน้าเป็นดุๆเข้มๆ “แต่นายบอกจะมาทางประตูนี้ไม่ใช่หรอ แล้วทำไมไปโผล่ทางโน้นได้ล่ะ”
“เอ่อ...เอาน่า ไหนๆก็มาแล้วจะมาถามอะไรอีกล่ะ ไปๆเหนื่อยจะแย่แล้ว หิวด้วย” เจียฉีรีบเปลี่ยนเรื่องคุย จริงๆเขาต่างหากที่ลืมเพื่อนเพราะมัวแต่สนใจสาวสวยที่มาเที่ยวบินเดียวกับเขา พอลงเครื่องได้เจียฉีก็เดินตามหล่อนจนลืมมองหาซื่อหมิง แต่ก็ช่วยไม่ได้ก็ซื่อหมิงมัวยืนใจลอยไม่คอยสังเกตเขาก่อนทำไมล่ะ
“ได้ๆ แล้วนี่นายไม่พาแฟนใหม่มาด้วยหรอ”
“ไม่ล่ะ ทิ้งไว้ที่ฝรั่งเศสเรียบร้อย” คนที่เข็นรถเข็นใส่กระเป๋าเดินทางบอกทำให้อีกคนทำหน้างงๆ
“อย่าบอกนะว่า..”
“เลิกกันแล้ว นายไม่ต้องเว้นคำให้ฉันเติมก็ได้” ซื่อหมิงหัวเราะเยาะชอบใจใหญ่ ในที่สุดเจียฉีก็กลับมาเป็นคนโสดเป็นเพื่อนเขาอีกแล้ว
“ฉันรู้ว่านายคิดอะไรอยู่นะ ทำมาเป็นหัวเราะ” เจียฉีใช้หางตามองเพื่อนซี้เป็นเชิงต่อว่า “ก็หล่อนชอบตามตื้อตามจิก นายก็รู้ว่าฉันไม่ชอบ ก็เลยทางใครทางมัน”
“นายก็เป็นซะแบบนี้ ผู้หญิงเขารักก็ต้องตามติดเป็นธรรมดา”
“ฉันว่าหล่อนตามติดเพราะรักเงินในกระเป่าของฉันมากกว่า “ เจียฉีพูดด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย ผู้หญิงกี่คนที่ผ่านเข้ามาล้วนรักเงินมากกว่าตัวเขาทั้งนั้น
“เอาน่า..สักวันนายคงได้พบรักแท้” ซื่อหมิงกอดคอเพื่อนพูดปลอบใจแต่แทนที่เจียฉีจะซึ้งกลับมองตาขวางๆ
“แล้วนายล่ะ เจอรักแท้รึยัง” เจอคำถามนี้ย้อนเข้าไปทำให้ซื่อหมิงได้แต่ส่ายหน้าขยับแว่นตานิดหน่อย
“อย่าว่าแต่รักแท้เลย ขนาดรักเทียมก็ยังไม่ผ่านเข้ามา เฮ้อ.....” คนพูดถอนหายใจยาวๆแล้วก็จัดการเอากระเป๋าเดินทางใส่ท้ายรถ พาเพื่อนรักไปส่งที่คอนโดหรู

ถึงที่พักเรียบร้อยเจียฉีก็นอนเหยียดแข้งเหยียดขาอยู่บนโซฟา ส่วนกระเป๋าเสื้อผ้าก็วางไว้ก่อนไม่ต้องรีบร้อนไปเก็บมันเข้าตู้ ส่วนซื่อหมิงเดินเข้าไปในครัวไปเปิดตู้เย็นเอาน้ำอัดลมเย็นเจี๊ยบสองกระป๋องออกมาส่งให้เพื่อนหนึ่งกระป๋องส่วนของเขาก็อีกหนึ่งกระป๋อง
“นายจะกินอะไรเดี๋ยวฉันสั่งให้” ซื่อหมิงถามเพื่อนพร้อมทั้งหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเตรียมจะกดเบอร์ไปที่ห้องอาหารของคอนโดหรูใจกลางเมือง
“อะไรก็ได้ที่มันอร่อยๆเพราะตอนนี้ฉันหิวมาก อาหารบนเครื่องก็กินไปได้นิดเดียวยังไม่ถึงครึ่งกระเพาะด้วยซ้ำ” เจียฉีลุกขึ้นมานั่งไขว่ห้างดื่มน้ำอัดลมอย่างสบายใจ ท่าทางเหมือนคุณชายไม่มีผิด
“ได้ๆเดี๋ยวจัดการให้ครับคุณชายเหลียง” ซื่อหมิงประชดนิดหน่อยแต่ก็ยิ้มกดโทรศัพท์ลงไปสั่งอาหาร
“นี่ซื่อหมิง..คืนนี้นายว่างรึเปล่าไปเที่ยวด้วยกันไหม” คนกำลังคุยโทรศัพท์ชูนิ้วชี้ขึ้นบอกเจียฉีว่าอย่าเพิ่งชวนคุย เขากำลังสั่งอาหารอยู่ เจียฉีจึงได้แต่นั่งเงียบๆมองรอบๆห้องที่มันทั้งกว้างใหญ่ เวลาอยู่คนเดียวแล้วมันเหงาจริงๆ
“นายจะชวนฉันไปเที่ยวที่ไหน” ซื่อหมิงสั่งอาหารเรียบร้อยก็มานั่งที่โซฟา
“ไปเที่ยวไปเหล่สาวๆสวยๆ ชวนกัวะหมิงไปด้วย ไปฉลองสละโสด”
“เฮ้ย..ไม่ได้ เว้นกัวะหมิงไว้คนนึงเถอะ คนกำลังจะแต่งงาน” ซื่อหมิงโบกมือห้าม ยังไงก็ไม่ได้ ถ้าว่าที่อาซ้อของเขารู้พี่ชายฝาแฝดไม่รอดแน่ๆ
“งั้นแสดงว่านายจะไปใช่ไหม” เจียฉีขยับเข้ามาใกล้เอามือตบไหล่ ชายหนุ่มโสดอีกคนได้แต่กระพริบตาไม่มีคำตอบ
“เถอะน่า อย่าคิดมากไปเที่ยวกันตามประสาชายโฉด..เฮ้ย..ชายโสด ไหนๆฉันก็อุตส่าห์กลับมาทั้งที นายก็ไปเปิดหูเปิดตาสักหน่อย อย่ามัวแต่เป็นลุงเชยแบบนี้”
“ถึงขนาดเป็นลุงเชยเลยหรอ” ซื่อหมิงหันไปมองหน้าเพื่อนรัก เจียฉีพยักหน้าแล้วก็เอามือมาถอดแว่นของซื่อหมิงออก เขาทำท่าจะโวยวายไม่มีแว่นก็มองอะไรไม่ค่อยเห็น
“นายอย่าใส่แว่นเลยน่า ใส่แล้วไม่หล่อ ดูสิเหมือนลุงแก่ๆเลยล่ะ”
“แต่ถ้าไม่ใส่ฉันก็มองไม่เห็นนะสิ เอาคืนมานะ” ซื่อหมิงจะแย่งแว่นสายตาคืนแต่เจียฉีก็ไม่ยอมซ้ำยังลุกหนีอีกด้วย
“นายก็ใส่คอนแทคเลนส์แทนสิ นี่นะถ้านายไม่ใส่แว่น ตัดผมใหม่แล้วก็เปลี่ยนการแต่งตัวอีกนิดหน่อย รับรองว่าสาวรักสาวหลงแน่ๆ ดูฉันเป็นตัวอย่างสิ หล่อ เท่ห์” คนพูดกอดอกยืดตัว ความหล่อและมาเท่ห์ของเจียฉีมันช่างรับกับแจ็คเกตสีเข้มที่สวมทับเสื้อยืดสีอ่อนที่สวมทับอยู่ ซื่อหมิงก้มมองดูตัวเองที่ใส่เสื้อยืดตัวหลวมๆกับกางเกงยีนส์ตัวโปรด มันช่างเข้ากันดีจริงๆ
“ถึงฉันจะไม่ใส่แว่น ใส่เสื้อผ้าเหมือนนาย มันก็ไม่ช่วยให้ฉันดูดีขึ้นมาได้หรอก”
“หน้าตานายตอนไม่ใส่แว่นก็เหมือนกัวะหมิงทุกอย่าง พี่ชายนายยังหล่อดูดี นายก็ต้องดูดีขึ้นมาได้สิ” เจียฉีเดินเข้ามาดูหน้าเพื่อนรักใกล้ๆ
“นายไม่รู้อะไร กัวะหมิงเขาได้ยีนเด่นไปเลยทั้งหล่อทั้งเก่ง ส่วนฉันได้มาแต่ยีนด้อย เลยไม่หล่อ”
“แต่นายก็ยังฉลาดนี่ ไม่งั้นจะเป็นโปรแกรมเมอร์ที่ใครๆก็อยากจะได้ตัวหรอ” ซื่อหมิงยิ้มหน้าบานเพราะคำยอ
“ตกลงคืนนี้ฉันไปเที่ยวกับนายก็ได้”
“ก็แค่นั้น” เจียฉีพอใจที่เพื่อนทำตามคำขอจนได้
“แต่นายต้องเอาแว่นของฉันคืนมา” และแล้วสงครามระหว่างเด็กผู้ชายตัวโตก็เกิดขึ้นอีกครั้งเมื่อเจียฉีไม่ยอมคืนแว่นตาให้ซื่อหมิง ทำให้คนสายตาสั้นต้องวิ่งไล่เอาคืนทั้งที่มองไม่ค่อยเห็น ให้มันได้แบบนี้สิดีเท่าไหร่แล้วที่ซื่อหมิงไม่วิ่งชนเฟอร์นิเจอร์ที่อยู่ในห้องจนล้มหัวแตก ไม่งั้นล่ะแย่เลย ไม่ต้องไปงานแต่งพี่ชายกันพอดี

หน้า Star Light Pub สองหนุ่มโสดเดินลงมาจากสปอตคันหรูของเหลียงเจียฉีลูกชายเจ้าของ เซ็นทรัล มอลล์ ห้างสรรพสินค้าชื่อดังของฮ่องกง เพียงสองหนุ่มเดินเข้าไปในผับก็เป็นที่จับตามองของทุกคนทั้งนั้น (ไม่เคยเห็นคนหล่อหน้าตาเหมือนดาราดังอย่างเควินกับชิแลมมาเที่ยว)
“เห็นไหมสาวๆมองนายตาเป็นมันเลย” เจียฉีกระซิบบอกเพื่อนรัก
“แต่ฉันไม่ค่อยมั่นใจเลยที่ไม่ได้ใส่แว่น กลัวมองไม่เห็น”
“นายต้องกลัวอะไร นายใส่คอนแทคเลนส์อยู่นะ แล้วยี่ห้อนี้ก็ดีที่สุดชัดแจ๋ว” ซื่อหมิงพยักหน้าทำท่ามั่นใจตามคำเพื่อนบอก สองหนุ่มไปนั่งที่บาร์เหล้าสั่งเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์มาอุ่นเครื่องสักหน่อยแล้วเดี๋ยวค่อยออกสเต็ป เจียฉีเริ่มใช้สายตาที่เป็นเหมือนเรด้ามองหาสาวๆมานั่งดื่มเป็นเพื่อน
“นี่ๆนายมองหาไรอยู่หรอ” ซื่อหมิงถาม
“หาเหยื่อ..!!!”
“จะบ้าไง ไม่เอาฉันกลับแล้ว” ซื่อหมิงทำท่าตกใจลุกจากเก้าอี้จะกลับบ้านให้ได้ ก็เขายังเวอร์จิ้นไม่อยากเสียความบริสุทธิ์ให้กับสาวอื่นที่ไม่ใช่ภรรยา
“เฮ้ย..ฉันล้อนายเล่น ไม่เอาน่านั่งลงก่อน” เพื่อนรักจับแขนให้ซื่อหมิงนั่งลงทำใจเย็นๆ เขาไม่ได้คิดแบบนั้นสักหน่อย ถึงเจียฉีจะมีผู้หญิงผ่านเข้ามาเป็นแฟนหลายคนแต่เขาก็เลือกที่จะคบ ไม่ใช่ว่าจะเป็นใครก็ได้
“ล้อเล่นแน่นะ”
“เออ..ล้อเล่น” เจียฉีจิบเครื่องดื่มของตนแล้วก็โยกหัวตามจังหวะเพลงไปด้วย มืออีกข้างก็เคาะโต๊ะเป็นจังหวะ สายตาก็มองไปเรื่อยๆจนไปสะดุดกับสาวสวยตาคมในชุดสีแดงสด เธอกำลังนั่งจิบเครื่องดื่มอยู่ที่โต๊ะอีกฝั่ง
“อเล็กซ์..นายรออยู่นี่นะ เดี๋ยวมา” เจียฉีเรียกเพื่อนซี้ด้วยชื่ออังกฤษแล้วก็ลุกไปจากเก้าอี้พร้อมเครื่องดื่ม ซื่อหมิงทำหน้าซื่อๆเพื่อนว่าไงก็ว่าตามนั่งรออยู่เฉยๆ จะว่าไปเพลงก็ชวนให้ลุกออกไปเต้นยืดเส้นยืดสายดีจริงๆ

เจียฉีเดินตรงไปยังโต๊ะของสาวชุดสีแดง ด้วยหน้าตาที่หล่อเหลาดังเทพบุตรคงไม่ทำให้สาวสวยคนนี้ทำท่ารังเกียจแน่ๆ เขาเริ่มใช้ทักษะในการจีบหญิงขั้นที่หนึ่ง
“ขออนุญาตให้ผมนั่งด้วยคนได้ไหมครับ” น้ำเสียงทุ้มนุ่มลึกทำให้คนฟังถึงขนาดเคลิ้ม สาวชุดแดงค่อยๆเผยรอยยิ้มด้วยความเขินอายเล็กน้อยแต่สายตาเชิญชวน
“ยินดีฮ่ะ” เจี๊ยก!!!เจียฉีอยากร้องเป็นลิงเมื่อได้ยินเสียงหวานทุ้มนุ่มลึกที่ไม่เข้ากับใบหน้าสวยๆของคนพูด
“เอ่อ..ขอโทษนะครับ ผมทักคนผิด” ชายหนุ่มเสียหน้าอย่างแรงรีบขอตัวจะตีจาก แต่สาวสวยเสียงทุ้มมีหรือที่จะปล่อยให้คนหล่อหลุดมือไปได้ง่ายๆ
“เดี๋ยวสิฮ่ะ จะรีบไปไหน นั่งดื่มด้วยกันก่อนนะฮ่ะ”
“ไม่ดีกว่าครับ เดี๋ยวแฟนผมจะว่าเอา” สาวชุดแดงทำท่างอนๆเกาะแขนไม่ปล่อย
“ตายแล้วพาแฟนมาด้วยหรอฮ่ะ แล้วแฟนอยู่ไหนเดี๋ยวทิฟฟานี่จะไปขออนุญาตให้” ฮ่วย...บอกว่ามีแฟนยังจะตามตื้ออีก เจียฉีทำหน้าไม่ถูกเลยทีนี้
“ไม่ได้จริงๆครับ แฟนผมดุมากๆขี้หึงเป็นที่หนึ่ง คราวก่อนแค่เหล่มองสาวนิดเดียวเล่นงานผมซะแทบแย่ แถมยังจะไปตบสาวคนนั้นด้วย ดีนะที่ผมห้ามแฟนไว้ได้ทัน ไม่งั้นได้ขึ้นหน้าหนึ่งแน่ๆ” เจียฉีพูดแล้วก็พยายามแกะมือของสาวชุดแดงไปพลาง แต่เหมือนคุณเธอมือจะทากาวไว้แกะยังไงก็ไม่ออก
“แฟนของคุณพี่คงสวยมากสิฮ่ะ แล้วสวยเท่าทิฟฟานี่รึเปล่า”
“ความสวยคงสู้น้องทิฟฟี่..เอ๊ย ทิฟฟานี่ไม่ได้หรอกจ๊ะ แต่ถ้าเป็นเรื่องขายาว แขนยาวกว่าอันนี้คิดว่าชนะขาด” น้องทิฟฟานี่ได้ฟังแล้วแทบกลั้นหัวเราะไม่อยู่รีบเอามืออีกข้างมาปิดปาก
“แล้วอยู่ไหนล่ะฮ่ะ ขอดูหน้าหน่อย” เจียฉีทำหน้าแหยงๆเมื่อเห็นคุณน้องชุดแดงทำหน้าอยากรู้อยากเห็นชะเง้อคอมองหาแฟนของเจียฉี ชายหนุ่มเกิดความคิดอันเฉียบแหลมกลั่นออกมาจากหัวสมองอันชาญฉลาด
“น้องทิฟฟานี่อยากเห็นแฟนของผมจริงๆหรอ” สาวสวยพยักหน้าอยากเห็นๆจะสวยเท่าหล่อนรึเปล่า
“งั้นมองตามนิ้วผมนะครับ” เจียฉีชี้นิ้วออกไปยังบาร์เหล้า เป้าหมายของเขาคือชายหนุ่มรูปหล่อที่หน้าเหมือนเควินแต่ชื่อซื่อหมิง เพื่อนรักของเขานั่นเอง
“คนไหนฮ่ะ”
“คนนั้นไงครับ ใส่เสื้อยืดคอปกสีชมพูอ่อนๆ ปกติเวลาอยู่ด้วยกันสองคนเธอจะแต่งหญิงแล้วก็สวยมากๆด้วย แต่ว่าวันนี้ออกมาข้างนอกก็เลยต้องแอ๊บแมนนิดนึง แบบว่าที่บ้านผมยังไม่ยอมรับเธอเท่าไหร่” เจียฉีพูดจบก็เป็นจังหวะที่ซื่อหมิงหันหน้ามาพอดี ชายหนุ่มเลยโบกมือแล้วก็ทำปากจุ๊บๆให้เพื่อนรัก ซื่อหมิงเองก็ทำปากจุ๊บๆตอบ (มันเป็นเรื่องปกติสำหรับคนเส้นตื้นอย่างซื่อหมิงอยู่แล้ว เสร็จโจรอย่างเจียฉีจนได้)
“คนนั้นหรอ..เอ่อ แล้วคุณพี่รูปหล่อไม่คิดจะสนใจทิฟฟานี่บ้างหรอฮ่ะ ยังไงหนูก็สวยปิ๊งหมดทั้งตัวแล้วนะ”
“เอางั้นก็ได้ ถ้าน้องทิฟไม่กลัวแฟนของผมทำน้องทิฟบอบช้ำ ขอบอกว่าเธอเข่าหนักมากๆ “ เจียฉีทำหน้ากับน้ำเสียงจริงจัง พูดไปก็ชำเรืองมองไปทางซื่อหมิงไปด้วย
“ถึงขนาดนั้นเลยหรอฮ่ะ”
“ใช่ครับ เพื่อความปลอดภัยเดี๋ยวผมไปบอกเธอก่อนนะ ถ้าเธอโอเคผมก็จะมานั่งดื่มเป็นเพื่อน” เจียฉีแกะมือกาวของทิฟฟานี่ได้สำเร็จก็เตรียมถอยก่อนที่จะไม่มีโอกาส สาวสวยชุดแดงมองตามเหมือนมีความหวังที่จะได้นั่งดื่มกับหนุ่มหล่อที่เพิ่งเดินจากไป เธอลุ้นด้วยใจจดจ่อเมื่อเห็นเจียฉีทำท่ากระซิบกระซาบกับซื่อหมิงที่ต้องรับบทแฟนขี้หึงของเจียฉีโดยไม่รู้ตัว แล้วทิฟฟานี่ก็สะดุ้งตัวสั่นใจเต้นแรง เมื่อเห็นซื่อหมิงทำหน้าดุๆกอดอก ส่วนเจียฉีที่ยืนข้างๆยืนตัวงอสงบเสงี่ยมแล้วโบกมือส่งซิกให้ทิฟฟานี่ว่าแฟนไม่อนุญาตและกำลังหึงสุดขีดอาจตายได้ทุกเมื่อ (เจียฉีเอามือทำท่าเชือดคอ) สาวสวยสะดุ้งอีกรอบเมื่อเห็นซื่อหมิงทำท่าจะเดินเข้ามาหาดีแต่ว่าเจียฉีดึงแขนเอาไว้เสียก่อน

“ไม่เอาแล้ว เดี๋ยวดั้งที่ไปเสริมมายุบ” ทิฟฟานี่บ่นกับตัวเองก็รีบหายไปจากตรงนั้นทันที เจียฉีมองตามพอเห็นว่าสาวชุดแดงไปแล้วจริงๆก็ยิ้มหัวเราะชอบใจ ส่วนซื่อหมิงได้แต่ทำหน้างงๆคิดว่าเพื่อนเป็นอะไรไปอีกแล้ว
“นายเป็นบ้าอะไรของนาย เมื่อกี้ก็บอกให้ฉันทำหน้าดุๆใส่ผู้หญิงคนนั้น พอหล่อนไปแล้วก็มายืนหัวเราะ”
“ไม่ได้บ้าๆ ขอบใจนะซื่อหมิง ฉันรักนายที่สุดเลย” เจียฉียื่นหน้าเข้ามาทำเป็นจะจุ๊บแก้มเพื่อน ดีที่ว่าซื่อหมิงเอามือมาดันหน้าของเจียฉีเอาไว้ไม่งั้นฟ้าได้ผ่ากลางผับดังแน่ๆ
“เออๆแล้วทำไมหล่อนถึงเดินหนีนายไปล่ะ ไหนเมื่อกี้ทำท่าสนใจนายน่าดู แล้วเหมือนนายก็สนหล่อนไม่ใช่หรอ”
“อ๋อ...หล่อนต้องรีบหนีสิเพราะหล่อนรู้ว่าฉันมีแฟนแล้ว แล้วแฟนของฉันก็ขี้หึงมากๆด้วย ขืนอยู่ต่อมีหวังตายสถานเดียว” เจียฉีกอดคอเพื่อนแล้วค่อยๆบอก ในขณะที่ซื่อหมิงยังทำหน้างงๆอยู่
“แฟนของนาย..ใคร” เจียฉีไม่ตอบแต่ส่งสายตาปิ๊งๆให้เพื่อนรัก (ฟ้าจะผ่ากลางผับดังให้ได้) ซื่อหมิงเริ่มฉลาดคิดได้ทันที
“ไอ้เพื่อนบ้า แกบอกหล่อนว่าฉันเป็นแฟนของแก งั้นฉันก็เป็น....” ซื่อหมิงชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง เจียฉีก็พยักหน้าเอามืออีกข้างอุดปากเพื่อนก่อนที่จะโวยวายเสียงดัง
“เอาน่าๆ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว นายก็อย่าเสียงดังไปสิ เดี๋ยวคนอื่นเขาก็รู้กันหมด นายไม่อายแต่ฉันอายนะ”
“เออ..ตอนนี้ทำเป็นอาย ทีตอนเอาเพื่อนไปบอกกับสาวว่าเป็นแฟน ไม่เห็นนายจะอายเลย หน้างี้บานเชียว” คนพูดทำท่างอนๆเหมือนผู้หญิง (อ๊ากกก ซื่อหมิงเริ่มอินจัด)
“อย่างอนน่า นายช่วยชีวิตฉันไว้รู้รึเปล่า จะบอกอะไรให้นะว่าน้องทิฟฟี่คนเมื่อกี้เป็น.....” เจียฉีกระซิบบอก จากที่งอนๆซื่อหมิงถึงขนาดปล่อยเสียงหัวเราะออกมาดังๆ แต่ก็ต้องค่อยๆเบาเสียงลงเมื่อเจียฉีหันมาทำตาขวางใส่ สองหนุ่มนั่งดื่มกันต่อ แต่คนมันหล่อถึงไม่ต้องไปมองสาวก็มีสาวมาแอบมองอยู่แล้ว เจียฉีประสาทรับรู้ไวกว่าเพื่อนรู้สึกได้ว่าตัวเองกำลังตกเป็นเป้าของสายตาสี่คู่
“ฉันว่าฉันกำลังถูกสาวมอง เพื่อไม่ให้เสียมารยาทต้องเข้าไปทักทายสักหน่อย” ซื่อหมิงฟังคำเพื่อนรักแล้วส่ายหัว...ดูทำๆ เพิ่งรอดปากเหยี่ยวปากกา(....)มาได้ ทำเป็นซ่าส์วาดลวดลายอีกแล้ว
“ระวังหน่อยนะเพื่อน เดี๋ยวจะเสียฟอร์มรอบที่สอง”
“เออน่า ไม่ต้องห่วง นายก็รออยู่นี่เหมือนเดิม อย่าดื้อ อย่าซน” เจียฉีตบไหล่เพื่อนเบาๆแล้วก็ทำมาดหล่อๆเดินไปหาสาวๆที่แอบมองเขาอยู่ตั้งนานแล้ว ชายหนุ่มยิ้มนำมาก่อนให้สาวสวยทั้งสี่คน
“ขอผมนั่งด้วยคนได้ไหมครับ” เจียฉีใช้ประโยคหากิน สาวสวยทั้งสี่ยิ้มรับ
“เชิญค่ะ” ว้าว...เสียงหวานมากๆ เจียฉีทำตาโตนึกในใจ
“ผมเหลียงเจียฉี ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนครับ” ชายหนุ่มยิ้มหวานหว่านเสน่ห์ “ แต่เรียกผมว่าแดเนียลก็ได้นะครับ แล้วไม่ทราบว่าพวกคุณพอจะบอกชื่อกับผมได้ไหมครับ เพื่อที่ผมจะได้จดจำไว้ในใจ” สาวชุดสีฟ้าใส่เสื้อคอวียิ้มเล็กน้อย
“ฉันหลิงหลิงค่ะ” หล่อนแนะนำตัวเรียบร้อยก็ชายหางตาไปทางเพื่อนที่ใส่เสื้อสีครีม
“ฉันอิงอิง” แล้วก็ตามด้วยสาวสวยในชุดสีโอรส “ ฉันติงติง” และปิดท้ายด้วยสาวชุดสีชมพูแขนตุ๊กตา “ฉันจิงจิง”
“อ๋อ..จำได้แล้วครับ หลิงหลิง อิงอิง ติงติง แล้วก็จิงจิง ชื่อน่ารักดีนะครับ” เจียฉียิ้มๆ ชื่อคล้ายกันแบบนี้ก็จำง่าย
“ขอบคุณค่ะ ชื่อเล่นของเราสี่คนจำไม่ยาก 4 สาว 4 รุ่น โฟว์แองจี้” เจี๊ยก !!! เจียฉีอยากร้องออกมาเป็นลิงอีกรอบ พาลคิดในใจพวกหล่อนต๊องรึเปล่า
“ฉันล้อคุณเล่นค่ะ ขำๆไงค่ะ” หลิงหลิงหัวเราะคิกคัก เธอเป็นคนที่อารมณ์ดีที่สุดในกลุ่มสี่สาวโสด
“อ๋อ..แล้วไป ผมนึกว่าพวกคุณ...”
“นึกว่าอะไรหรอค่ะ” อิงอิงประสานมือแล้วถามตาเป็นประกาย
“ไม่มีอะไรครับ ผมก็ล้อเล่น ขำๆไงครับ”
“คุณแดเนียลอารมณ์ดีจังเลยนะค่ะ” จิงจิงยิ้มหวานดูเธอจะปลื้มเจียฉีที่สุด
“ผมจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษครับเวลาที่อยู่ต่อหน้าสาวๆสวยๆ”
“ตายแล้ว...อารมณ์ดีแล้วยังปากหวานซะด้วย” ติงคิงทำท่าเป็นปลื้มเจียฉีอีกคน
“คุณแดเนียลคะ ไม่ทราบคุณเป็นอะไรกับจางจื้อหลินรึเปล่าค่ะ หน้าคุณเหมือนเขามากๆเลยค่ะ พวกเราสี่คนมองหน้าคุณไปด้วยแล้วก็เถียงกันไปด้วยว่าคุณใช่ชิแลมรึเปล่า” อิงอิงสาวมั่นรีบเข้าเรื่องให้หายสงสัย สรุปว่าที่พวกหล่อนนั่งจ้องเจียฉีเพราะคิดว่าเขาคือจางจื้อหลินขวัญใจของสี่สาวโฟว์แองจี้รึเนี่ย
“เอ่อ..อ๋อ...เขาเป็นญาติห่างๆของผมเอง แต่ผมหล่อกว่าเขาตั้งเยอะนะ พวกคุณดูดีๆสิ” เจียฉียิ้มแก้มบุ๋มให้ทั้งสี่สาว พวกหล่อนก็จ้องหน้าชายหนุ่ม มองแล้วมองอีกก่อนที่จะหันไปมองหน้ากัน
“งั้นถ้าพวกเราจะฝากคุณไปขอลายเซ็นต์กับชิแลมก็ได้สิค่ะ ไหนๆก็เป็นญาติกันอยู่แล้ว” หลิงหลิงพูดนำ อีกสามสาวก็ตรงเข้ามาเกาะแขน
“เอ่อ... ผมว่า...ก็ได้ครับ ถ้าผมเจอชิแลม ผมจะขอลายเซ็นต์มาฝากพวกคุณแน่ๆ เพียงแต่ว่าผมจะติดต่อพวกคุณได้ยังไงล่ะครับ”
“ไม่ยากค่ะ นี่เลยคะ เบอร์โทรของพวกเรา” สี่สาวพร้อมใจกันส่งเบอร์โทรศัพท์ให้เจียฉีด้วยความเต็มใจ ชายหนุ่มเหมือนจะเป็นปลื้มที่ตัวเองหน้าเหมือนดาราดังทำให้ได้เบอร์สาวสวยมาแบบง่ายดาย
“คุณแดเนียลมาเที่ยวที่นี่บ่อยรึเปล่าค่ะ” จิงจิงเอามือเท้าคางจ้องหน้าชายหนุ่มแบบตาไม่กระพริบ
“ไม่ค่อยบ่อยแต่ก็มาได้เรื่อยๆ พวกคุณสี่คนมาเที่ยวที่นี่บ่อยหรอครับ”

“ไม่บ่อยหรอกค่ะ เดือนละครั้งสองครั้งแล้วแต่เงินในกระเป๋า แล้วก็อยู่ที่ว่าจะว่างตรงกันรึเปล่าด้วย” ติงติงพูดขึ้นมาก่อนสามสาวที่กำลังจะอ้าปากแย่งกันตอบ
“ก็ดีนะครับมาพักผ่อนสมอง แต่ว่าเป็นผู้หญิงมากันแค่สี่คนแบบนี้บางทีก็อันตรายอยู่ น่าจะหาเพื่อนชายมาเป็นเพื่อน ถ้าไม่รังเกียจก็สามารถโทรบอกผมได้เลยนะครับ ผมยินดีและก็ว่างเสมอสำหรับคุณผู้หญิง” สี่สาวยิ้มหน้าบานอะไรจะใจดีแบบนี้ แต่ว่าพวกเธอไว้ใจเขาง่ายเกินไปรึเปล่า ขอสุมหัวปรึกษากันก่อน
“ได้ค่ะ คราวหน้าพวกเราจะโทรนัดคุณนะค่ะ” ปรึกษากันไม่ถึงสามวินาทีก็หันกลับมาตอบซะแล้ว
“สัญญาแล้วนะครับ” เจียฉีชี้นิ้วขึ้น ทำสายตากรุ่มกริ่ม เขาไม่ใช่คนเจ้าชู้แต่เป็นคนที่มีเสน่ห์กับสาวๆเท่านั้น
“สัญญาคะ” สี่สาวโฟว์แองจี้เกี่ยวนิ้วสัญญากับเจียฉี
“แต่ถ้าไม่เป็นการรบกวน คุณแดเนียลอย่าลืมชวนคุณชิแลมญาติของคุณมาด้วยนะค่ะ”
“อ๋อ...ได้ครับ ถ้าเขาว่าง แต่ถ้าเขาไม่ว่างเดี๋ยวผมชวนเควินมาแทนก็ได้” เจียฉีอ้างชื่อเควินเพราะเขาได้ยินแว่วๆจากพวกสาวๆอีกโต๊ะที่พากันกรี๊ดซื่อหมิง เพราะพวกหล่อนคิดว่าเขาคือเควิน แต่จะเควินไหนก็ไม่รู้มั่วๆเอาไว้ก่อนจะได้ดูมีเครดิต
“ห๊า..เควินหรอค่ะ อย่าบอกนะว่าเขาก็เป็นญาติคุณด้วย” หลิงหลิงทำตาโตให้เท่าไข่ห่านให้ได้ เพื่อแสดงว่าเธอตกใจมากๆ
“ไม่ได้เป็นญาติ แต่เป็นเพื่อนซี้กันเลย ผมพูดคำเดียวเขาต้องมาด้วยแน่ๆ”
“แต่เควินคิวเขาแน่นมากๆ จะมาได้หรอค่ะ” หลิงหลิงยังทำท่าตื่นเต้นต่อไป
“มาได้สิครับ ก็ผมบอกแล้วว่าเพื่อนผม”
“งั้นก็ดีเลยค่ะ เควินเป็นขวัญใจของน้องสาวฉันเอง ถ้าคุณพาเควินมาได้ ฉันจะได้ให้น้องสาวมาด้วย เธอคงจะดีใจสุดๆไปเลยค่ะ” เจียฉียิ้มๆ พยักหน้ารับปาก ซื่อหมิงจะมาแย่งเรตติ้งของเขาไหมเนี่ยถ้าพามาด้วยจริงๆ
“เอางี้ดีกว่า คืนนี้ผมจะเลี้ยงเครื่องดื่มพวกคุณทุกคน จะดื่มอะไรสั่งได้เลยนะครับ ไม่ต้องเกรงใจ”
“แหม...จะดีหรอค่ะ เราเพิ่งรู้จักกันแท้ๆ เกรงใจจังเลย” อิงอิงเหมือนจะรับแต่ก็ขอปฏิเสธไว้ก่อนดีกว่า คนรูปหล่อใช่ว่าจะไว้ใจได้ทั้งหมด เกิดวางยาในเครื่องดื่มพวกเธอจะทำยังไง
“นั่นสิค่ะ เกรงใจค่ะ” ติงติงก็เห็นด้วย เธอไม่ใช่คนที่จะหลงคารมคนหล่อง่ายๆ
“ในเมื่อไม่ดื่มงั้นก็ไปเต้นรำด้วยกันสักเพลงสองเพลง”
“ตกลงเลยค่ะ” สี่สาวพูดขึ้นพร้อมกันแล้วก็ควงเจียฉีไปออกสเต็ปที่ด้านหน้าเวที จากหนึ่งเพลงเป็นสองเป็นสามเพลงแล้วก็ไปเรื่อยๆยิ่งเต้นก็ยิ่งมันส์แบบสุดๆจนหยุดไม่ได้ ชายหนุ่มรู้สึกว่าการได้ออกกำลังกายแบบนี้ก็ได้เหงื่ออยู่เหมือนกัน แถมมีสาวๆสวยๆมาเต้นล้อมหน้าล้อมหลังยิ่งมีความสุข แล้วเขาก็สุขจนลืมเพื่อนรักอย่างซื่อหมิงที่นั่งรอจนหลับคาบาร์เหล้า ดีเท่าไหร่แล้วที่ไม่มีใครมาลักหลับซื่อหมิง ไม่งั้นล่ะก็เจียฉีคงต้องเดือดร้อนหาคนมารับผิดชอบให้แน่ๆ ก็ใครจะรู้ว่าพ่อคุณจะหลับไม่รู้เรื่องเพราะฤทธิ์เหล้าที่ดื่มเข้าไปไม่ถึงสองแก้วแบบนี้ เฮ้อ...คออ่อนก็ไม่บอกเน้อ ซื่อหมิง..........

สามวันต่อมา ...งานแต่งงานของหยังกัวะหมิงกับแฟนสาว แขกเหรื่อมากมายร่วมกันมาเป็นสักขีพยานในความรักของทั้งสองคน มิสเตอร์เหลียงและมาดามเหลียง พ่อแม่ของเจียฉีก็มาร่วมงานในวันนี้ด้วย ถึงตระกูลเหลียงจะรวยเข้าขั้นมหาเศรษฐีแต่ก็ไม่เคยลืมความเป็นเพื่อนที่มีต่อกันมาตั้งแต่รุ่นพ่อยันรุ่นลูก เจียฉีใส่สูธสีดำเข้มมีดอกกุหลาบสีแดงสดปักที่อกเสื้อเป็นเพื่อนเจ้าบ่าว ส่วนกัวะหมิงก็ใส่สูธสีขาวสะอาดตาหล่อเนี๊ยบที่สุดยืนรออยู่ตรงกลางของโบสถ์ที่ใช้ทำพิธีเพื่อรอเจ้าสาวของเขาที่กำลังเดินเข้ามา ซื่อหมิงดูจะตื่นเต้นดีใจที่สุดที่เห็นพี่ชายได้สมหวังในความรักสักที ส่วนเขานะหรอแม้ต้องร้องเพลงรอต่อไปก็ไม่เป็นไร เขาเชื่อว่ากามเทพคงจะแผงศรรักให้เขาได้พบเจอเนื้อคู่ในอีกไม่ช้า เสียงระฆังกังวานเสียงสดใสคู่บ่าวสาวทำพิธีสาบานรักและมอบแหวนแต่งงานให้กันและกัน เจ้าบ่าวก้มหน้าลงจุมพิตเจ้าสาวอย่างหวานชื่นท่ามกลางเสียงปรบมือแสดงความยินดีจากญาติและเพื่อนๆ หลังจากนั้นบรรดาเพื่อนเจ้าสาวก็ไปยืนรอกันอยู่ที่หน้าโบสถ์เพื่อรอรับช่อดอกไม้ของเจ้าสาว ด้วยความเชื่อที่ว่าถ้าใครได้ช่อดอกไม้ก็จะได้เป็นเจ้าสาวคนต่อไป เสียงกรี๊ดกร๊าดชอบใจกันใหญ่
“ซื่อหมิงๆ นายดูสาวคนนั้นสิ ฉันว่าฉันเคยเห็นหล่อนที่ไหนนะ แต่นึกไม่ออก” เจียฉีมายืนอยู่อีกมุมนึงกับซื่อหมิง มองดูพวกสาวๆที่ยืนรอรับช่อดอกไม้
“นายเห็นแต่ฉันไม่ได้เห็นด้วย แล้วจะนึกออกไหมล่ะ”
“อ๋อ...ฉันนึกออกแล้ว ก็คุณป้าคนนั้นไง คนที่ดุนายที่สนามบิน” เจียฉีนึกออกบอกเพื่อนรัก ซื่อหมิงก็เริ่มขยับแว่นตาเพ่งดูเธอชัดๆ วันนี้ไม่แต่งตัวเป็นคุณป้าแล้ว ใส่ชุดกระโปรงสีชมพูอ่อนๆเห็นแล้วแทบจำไม่ได้
“อืมๆ นึกได้แล้ว”
“ฉันว่าหล่อนต้องเป็นเนื้อคู่ของนายแน่ๆ” เจียฉีกอดคอเพื่อนซี้ ส่วนสายตาก็มองสาวชุดชมพูไปด้วย
“บ้ารึเปล่า”
“ไม่ได้บ้า ฉันพูดเรื่องจริง ไม่ไปทำความรู้จักกับหล่อนหน่อยหรอ”
“ไม่เอา นายนี่ถ้าจะเพี้ยน คนไม่เคยคุยกันจะให้เป็นแฟนกันได้ยังไง” ซื่อหมิงส่ายหัวแต่สายตาก็มองสาวชุดสีชมพูว่าเธอจะได้ช่อดอกไม้ของเจ้าสาวรึเปล่า
“ก็ไปคุยสิ หรือนายจะรอให้หล่อนได้ช่อดอกไม้ก่อน ถ้าหล่อนได้นะ รับรองว่าเนื้อคู่ของนายร้อยเปอร์เซ็นต์” ซื่อหมิงส่ายหัวเพราะคิดว่ามันเป็นเรื่องที่เหลวไหล แต่ว่าช่อดอกไม้ดอกนั้นก็ตรงไปที่มือของสาวชุดสีชมพูจริงๆเล่นเอาซื่อหมิงตาค้าง พรหมลิขิตมีจริงหรือนี่
“เย้..................” เจียฉีเชียร์สุดชีวิตเมื่อสาวชุดชมพูได้ช่อดอกไม้แต่ว่า....
“ฮ่าๆ เป็นไงล่ะ นายคงไม่คิดว่าเนื้อคู่ของฉันจะเป็นเด็กสาวอายุสิบแปดหรอกนะ” ซื่อหมิงหัวเราะชอบใจเมื่อช่อดอกไม้หลุดมือจากสาวชุดชมพูแต่ไปอยู่ในมือของสาวน้อยอายุสิบแปดแทน
“เออๆ ของแบบนี้มันก็ไม่แน่หรอก” เจียฉีหันหน้าหนีกอดอกแล้วก็ต้องหันมาใหม่เมื่อเขาได้ยินเด็กสาวที่เพิ่งได้ช่อดอกไม้จากเจ้าสาวเมื่อครู่วิ่งมาหาซื่อหมิง
“พี่ซื่อหมิงจำหนูได้ไหมค่ะ”
”เธอคือ...” ชายหนุ่มทำหน้ามีเครื่องคำถามอยู่บนหน้า แม้แต่เจียฉีก็ขมวดคิ้วตามไปด้วย
“เซียะเอ๋อไงค่ะ ที่เมื่อก่อนบ้านหนูอยู่ติดกับบ้านของพี่ แล้วพี่ก็เคยสัญญากับหนูว่าถ้าหนูโตเป็นผู้ใหญ่พี่จะมาขอหนูแต่งงาน พี่ซื่อหมิง...หนูได้ช่อดอกไม้ของเจ้าสาว งั้นแสดงพี่จะทำตามสัญญาที่เคยให้ไว้ใช่รึเปล่าค่ะ”
“ก๊ากกกก” เจียฉีหัวเราะตัวงอทันที พรหมลิขิตมีจริง ซื่อหมิงหันไปทำท่าแยกเขี้ยวใส่เพื่อนที่เอาแต่หัวเราะ
“เซียะเอ๋อ ล้อเล่นกับพี่ซื่อหมิงใช่ไหม”
“หนูไม่ได้ล้อเล่นนะค่ะ หนูจริงจังมากๆ” เมี้ยว..อยากร้องเป็นแมวเหลือเกิน อยู่ดีๆก็มีสาวน้อยน่ารักจะมาแต่งงานด้วย จะโดนข้อหาพรากผู้เยาว์รึเปล่า
“เอ่อ..พี่ว่า...”
“พี่ไม่ต้องรีบขอหนูแต่งงานตอนนี้ก็ได้ค่ะ เพราะว่าอาทิตย์หน้าหนูก็จะไปเรียนต่อที่อเมริกาแล้ว เอาไว้หนูกลับมาก่อนก็ได้พี่ค่อยขอหนูแต่งงาน คือจริงๆหนูก็ไม่คิดจะพูดเรื่องนี้กับพี่หรอกคะ ถ้าหนูไม่ได้ช่อดอกไม้เสียก่อน” เซียะเอ๋อพูดไปก็เขินไปจนหน้าแดง แต่ซื่อหมิงหน้าซีด
“พี่ซื่อหมิง...รอเซียะเอ๋อนะค่ะ จุ๊บ” สาวน้อยยืดตัวจุ๊บแก้มซื่อหมิงเป็นมัดจำแล้วก็รีบวิ่งหนีไปแบบเขินๆอายๆ ส่วนคนที่โดนขโมยจุ๊บแก้มตอนเผลอได้แต่ยืนตาค้างตัวแข็งจนเจียฉีต้องเอามือมาสะกิดไหล่ให้รู้สึกตัว
“ไงเพื่อน...ถึงขนาดเคลิ้มไปเลยหรอ ก็อย่างว่าเซียะเอ๋อน่ารักซะขนาดนั้น แหมน่าจะจุ๊บแก้มฉันบ้างนะเนี่ย”
“เจียฉี...”
“ทำไม...”
“ฉันเสียแก้มให้เซียะเอ๋อไปแล้ว” ซื่อหมิงทำหน้าตาเสียใจอย่างกะเสียความบริสุทธิ์
“ไม่เป็นไรน่า คิดเสียว่าเซียะเอ๋อมัดจำไว้ก่อน พอกลับมานายค่อยคิดทบต้นทบดอก” ซื่อหมิงชูกำปั้น เพื่อนคนนี้มันพูดหมายความว่าไง
“อ่าๆ ไม่ชอบเซียะเอ๋อ งั้นก็คุณป้าของนายก็ได้เอา เดินหน้าลุยเลยเพื่อน” เจียฉีผลักไหล่ให้ซื่อหมิงเดินไปข้างหน้า “ส่วนฉันขอไปเหล่สาวชุดเกาะอกสีน้ำทะเลก่อนนะ โชคดี” หนุ่มอารมณ์ดีที่มีความหล่อเป็นอาวุธรีบวิ่งไปยังกลุ่มของสาวๆที่ยังยืนเกาะกลุ่มคุยกันอยู่ ซื่อหมิงมองเพื่อนรักที่คุยจ้อกับพวกสาวๆอย่างสนุกสนาน

เจียฉีเคยพูดกับผมอยู่บ่อยๆว่าเขาไม่ใช่คนเจ้าชู้ ไม่ใช่คนที่คบผู้หญิงไม่เลือก ผมก็พยายามจะเชื่อเขาทุกครั้ง แต่ว่าเหมือนสิ่งที่เขาพูดจะตรงกันข้ามตลอด เจียฉีให้ความสำคัญกับผู้หญิงทุกคน ผมเคยถามเขาว่าทำไมถึงหว่านเสน่ห์ไปทั่วแบบนั้น เขากลับย้อนผมว่ามันเป็นวิธีค้นหารักแท้ซึ่งผมไม่มีวันจะเข้าใจ ใช่..ผมไม่มีวันเข้าใจจริงๆ สำหรับผมแล้ว รักแท้ไม่จำเป็นต้องวิ่งเข้าไปหา เพราะผมเชื่อว่ากามเทพจะเป็นผู้นำพามาให้ผมมากกว่า และผมก็ยังรอต่อไป รอจนกว่าผมจะได้เจอคู่แท้ของผมเหมือนอย่างที่พี่ชายของผมได้พบเจอ
“เฮ้ย...ซื่อหมิง นายว่าฉันต้องสอนกัวะหมิงสำหรับคืนนี้ด้วยรึเปล่า เขาคงไม่ซื่อเหมือนนายใช่ป่ะ”
“@$-/// !!!.......” ตอนนี้ผมคิดว่าก่อนที่ผมจะเจอรักแท้ ผมขอไล่เตะเพื่อนของผมก่อนนะครับ....

--------------------------------------

โปรดติดตามต่อ....ในเวอร์ชั่นเต็ม

แท้งกิ๊วมากเลยอ่ะทับทิม แต่งได้น่ารักน่าชังมากๆ 2 เพื่อนซี้ตลกสุดๆ ตอนที่เจียฉีพาซื่อหมิงไปเที่ยวผับแล้วเจอกับน้องทิฟฟานี่ ฮามากๆ แต๋มหัวเราะก๊ากเลยอ่ะ

ชอบวิธีการเขียนเหมือนกับว่าซื่อหมิงกำลังเขียนไดอารี่อยู่ แล้วก็นินทาเพื่อนชายตัวเอง น่ารักดีจังค่ะ

ว่าแต่ หลิงหลิง อิงอิง ติงติง แล้วก็จิงจิง คิดได้ไงเนี้ย ชื่อฮามากๆ แต่จะว่าไปแล้วรู้สึกตะหงิดๆ นะ 4 สาวโฟว์แองจี้ แถมติงต๊องหน่อยๆ บ้าดารา แล้วยังฝากเจียฉีขอลายเซ็นต์ชิแลมด้วย อืมมมม มันต้องใช่อย่างที่คิดแน่ๆ เลย ก๊ากกกกฮาอ่ะ

ขอบคุณค่ะแต๋ม ตอนที่ทับทิมได้ไอเดียแต่งเรื่องนี้ เพราะช่วงนั้นกำลังอิน FH II อยู่ค่ะ

ก็เลยมีความคิดว่าลองจับคู่ CharVin ซะหน่อยคงจะดี แต่ทีนี้ยังค้าง SOD อยู่ค่ะ ก็เลยชะลอไว้

แต่ก็เพราะความอยากเป็นต้นเหตุก็เลยเข็นตอนพิเศษออกมาก่อน ขอบอกว่าตอนที่พิมพ์ๆอยู่

ยังอดไม่ได้ที่จะต้องหัวเราะออกมาเลย ขำตรงน้องทิฟฟานี่เนี่ยล่ะค่ะ ส่วน 4 สาวโฟว์แองจี้

แต๋มคิดว่าไงก็เป็นไปตามนั้นเลยค่ะ 5 5 5

พาคุณป้าชุดชมพูมาอวดโฉมค่ะ