Special Interview with Ah Sheh

Original post on Sun Nov 12, 2006 8:06 pm by O-yohyo



รวมบทความที่สัมภาษณ์โดยอาเส่


กระทู้นี้ขอแปะบทความ ที่อาเส่เป็นคนสัมภาษณ์ค่ะ
ซึ่งเป็นคอลัมม์พิเศษที่อาเส่เป็นคนสัมภาษณ์แขกรับเชิญต่างๆ
ตอนนี้ อาเส่สัมภาษณ์ไปแล้ว 3 คน มี


1. Ms. Lok

http://asianfanatics.net/forum/Virginia_Lok_talks_with_Charmaine_Sheh_about_Work_and_Family-talk321809.html


2. Joe Ma


http://asianfanatics.net/forum/Joe_Ma_s_Interview_By_Charmaine_Sheh-talk325963.html


3. Kevin Cheng


http://asianfanatics.net/forum/Charmaine_s_Interview_with_Kevin_Cheng_Talking_of_Hard_Times_and_Thanking_his_Mentor-talk329194.html


แปลบทความทั้งหมด Credit: Em @ http://www.tvbspace.blogspot.com/

Source: The Sun

Original post on Sun Nov 12, 2006 8:13 pm




Virginia Lok talks with Charmaine Sheh about Work and Family


Saturday October 28, 2006


http://asianfanatics.net/forum/Virginia_Lok_talks_with_Charmaine_Sheh_about_Work_and_Family-talk321809.html





Credits: EMSpAcE


With the TVB Anniversary Awards looming, Charmaine Sheh is a hot favourite for the "Best Actress" award and amid a frenzy of media attention, she has brought along the most sensitive person, TVB Executive Virginia Lok, to be interviewed and also convincing her to talk about three male artistes she is currently promoting, including the golden boy Kevin Cheng.

C: Charmaine Sheh
V: Virginia Lok



IEP Trends

C: Since you joined TVB, you have signed many management artistes. Why did you sign so many people and can you manage so many people at once?

V: In truth, I would like to manage all the people I have signed, but I don't have the ability. Including singers, TVB has about 600 artistes and each of them should be managed. IEP's are in fashion now, that is 'Individual Education Plan' and artistes need this even more. When an artiste sets out, then appearance and handling are very important, but our resources do not stretch to too much at the moment. If we can allow this resource, then we should sign even more artistes.


C: So we contracted artistes are very superior?

V: The group of you are in the higher echelons. You just need to sit casually and even if you are wearing a t-shirt, it sill looks good. You can handle situations well and even know how to do interviews now. Seeing your performance, then of course it makes me very happy. Even ignoring your position in TVB, at the very least, you walk out as yourself and are very presentable.

C: When you first joined TVB, you seemed rather tired, but now you are looking more and more energetic?

V: I have to be interviewed by you today, so I have put on some more make up and I had an early night last night, going to sleep at midnight and getting seven hours sleep.


Three Favoured Warriors

C: What are your criteria for signing artistes?

V: Appearance is the top priority, then I will have a chat with them and see what their potential is in, but whether I decide to sign them or not is down to whether they have discipline. TVB is not a company with just a few artistes and we have to support many people, but many disobedient artistes have still been given opportunities and there are many who have changed because of this.

C: For example?

V: I don't think there are many who are particularly bad, for example Bosco [Wong]. He used to like drinking and going clubbing and once caused trouble... over the past few years though, he has been very good. There were three people, who caused comments from colleagues when I signed them. The first was Bosco, because people thought he was naughty, but I spoke to him and spoke to his mother and found that his nature is actually very good. Secondly, someone that I thought he had a lot of potential, but everyone else thought he was bad and that was Kevin Cheng. Everyone felt that he was protected by a safety armour and was very difficult to work with because he was very timid. However, I felt he could do it. When you look at an artist, you have to see whether he has the motivation, you have it and so does Kevin. What is this motivation? You don't have it if you are kicked and don't move, if you can be started up, then you have it. The third person is Kenneth Ma, everyone says he is shy and does not know how to handle situations, because he started out late. However, I feel that he can be very handsome, has potential and puts a lot of work into his acting.

C: Talking of the anniversary, who are your choices for Best Actor and Actress?

V: I have my top five men and women in my mind, but I don't know if I will be part of the voting committee, so if I was, it would not be good for me to say now.



Facing Life and Death Strongly

C: You are so pretty, did you ever think of working in front of the camera before? (You know?) I have read magazines before!

V: I am very unnatural when faced with the camera.

C: You will feel like that at first.

V: Not necessarily! Some people can do it right from the beginning.

C: When I had my first screen test for "Flying Fox of Snowy Mountain", I was very scared!

V: You used to have a squeaky voice. I did watch you in "Return of the Cuckoo" and it was quite hard work.

C: Did you cry?

V: I very rarely cry and I rarely shed tears in front of other people! When my father died, I sorted everything out and completed all the arrangements and did not cry at all. In the following two years, his images were forever on my mind and when my eldest son was born, my attention was shifted onto the baby and it was only then that I started to shed tears. I think when I am tensed up, then I cannot cry! Also the tsunami, I nearly lost my youngest son and at the time I did not cry at all. It was only after my family were all at home safely that I cried when I was holding onto my son.

C: I am like that too! You have seen me cry once and that was when my mother was admitted into casualty very suddenly.

V: You were still very calm that time and after a busy period, you went back to work.

C: I even had to go and receive an award after that!



Cherishing Family Time

C: I know you love your two sons dearly, no matter how busy you are, you will still take them to school yourself?

V: From their first day at school, I have done this and it is harder now because my elder son is at secondary school and in the past I could get up at half past seven but now I have to wake up at half past six. I will first make their lunch boxes and then at 7am, I will wake my husband and sons and then get myself ready. At 8am, I will drive my sons to work and then go to work. Sometimes if I am too busy, I will ask my driver to drive but I will be in the car with them because I cherish the time I have with them. My younger son prefers me to drive him because I have a two-door car and he can sit in the front passenger seat and feel cool, so if I am able to, then I will drive him myself. I am very dedicated and this is my good point.

C: You have so little time to sleep, similar to me?

V: I usually return home past midnight, then I will check their homework and then sleep at about 1am. Usually I will sleep for about five hours a day.

C: How do you keep your skin and appearance so good?

V: Your skin and appearance are good. I am actually quite weary because I have to go to early meetings and once, I had ten meetings in a row, with problems that had to be resolved immediately. (Is the pressure immense?) I believe that working in Hong Kong, everyone has pressure. Relief? Sometimes you will take me for dinner and have a chat and this is already a way of relaxing, so you should invite me out more for dinner or even to watch a concert, where I can learn something and relax at the same time. I feel that if you can work in this industry and bear the hardship, then you have to really love your work and this will reduce the stress.

C: Why did you not choose to be the happy housewife?

V: I think that if I became a housewife, I would do a lot of things, especially for the parents committee. I remember the day before I gave birth to my younger son, I was at work and then as soon as I opened my eyes after giving birth, my secretary was there with a big pile of documents for me to sign. I feel that not only is working for TVB hard work, but if you are a responsible person, then it will be the same wherever you work.

C: Has your husband ever complained?

V: Before I returned to TVB, we had prepared for me to be very busy, so he has not complained. However, my son has and he will say to me: "You come back earlier tonight." I will try to spend Saturday and Sunday with them.




Ms Lok in Charmaine's eyes

Many people fear her, but I don't know why, I am not afraid at all! People who have never come into contact with her will be frightened by her power, but after you speak to her, you know that she is a very good woman, who cares for her family and loves her home as well as a beautiful mother. Her stamina is astounding and sometimes at 2 o'clock in the morning, she still has the energy to call me and discuss work! I once arranged to meet her at half past midnight and she was still working hard. If she was a man, I think she would be even more workaholic. She cares for all her artistes and will talk to us from the heart. Management now is much more open, so if anything happens, I will always go to her at the first opportunity."

Original post on Sun Nov 12, 2006 8:20 pm



Joe Ma's Interview By Charmaine Sheh


Sunday November 5, 2006



http://asianfanatics.net/forum/Joe_Ma_s_Interview_By_Charmaine_Sheh-talk325963.html





Credits: EmSpAcE


Charmaine has invited rumoured boyfriend Joe Ma for this week's interview and as they have worked together for three series, he opens his heart and tells her that the gossip that is causing him the most hassle is the unending links he has with her. He also says he is Charmaine's expletive spokesperson, so whenever his good friend meets with anything unfair, he will swear on her behalf to make her feel better and building their friendship.

C: Charmaine Sheh
J: Joe Ma





C: Talking of gossip, I have had a lot of it with you, has this bothered you?

J: No, just some are too over the top. However, I feel that this negative press has some true meaning and that is the magazines know that the viewers want these things to be true, so they will write it because they know that to sell magazines, they just need to put our picture on the cover and it will sell well.

C: One magazine used the headline 'Whole Station Against Charmaine' - what do you think about that?

J: How can the whole of TVB 'pour snakes' [Cantonese for 'Against Charmaine Sheh' sounds like 'pouring snakes'.] So bold! Talking of this report, I was very confused, they (magazines) did call me for a response, asking me who I would support to be Best Actress and I chose Charmaine. Then after I said that, they immediately apologised that the deadline had passed and they could not publish my comments.


Swearing on her Behalf

C: I have worked with you on three occasions, what was your first impression of me?

J: I remember at the time I gave you a nickname and called you 'take the rough smoothly'. The first time we were filming in Guangxi and you were treated very unfairly, but you just said 'whatever' even when you were being bullied. They had not done their homework and were being very demanding, but you still agreed to it.

C: I was unhappy then and you asked me what the matter was and I cried out. I was very unhappy then and I just thought to let it pass, get through the few months and return to Hong Kong. When someone came to comfort me, it really made me cry.

J: Also I was your swearing spokesperson, when you met with any bad things, I would help you swear to make you feel better.

C: So from then onwards, whenever I am unhappy, then you will help me say a swear word.


Having a Meal is No Big Deal

J: From then onawards, our friendship has slowly developed. I have continued to improve and have seen you taking your work very seriously. You were a newcomer then and had to take a lot of hardships without a word, now you have cheered up and joking all the time.[/img]http://the-sun.orisun.com/channels/ent/20061105/img/se15a110405_big.jpgscorted me out and as it was windy, I told her to go back in but she accused me of being false. I remember a friend once said that if Andy Lau was there, then he would be seen as being nice, but if it was me, then they think I am coming onto them.

C: Do you have many female friends?

J: Yes, I think there is too much competition with the same gender friends.

C: I am the same! Moreover, they rarely put a few leading females together in a series, so I really don't know them and we can't pretend to be friends. Then the reports say we are at odds.






Confident of Best Actor Award

C: With the anniversary close, are you confident of the Best Actor award?

J: Yes, I am confident, actually bursting with confidence, so I should win! The chances are zero though. Artistes should be self-confident because this is the only way you can play your roles well. Like models always believe they are the best-looking. This is what art is all about, if I am not good, then why bother asking me? Are you confident? I think you will do well!

C: Confidence is there, but I don't know how the penny will fall.

J: I have prepared my outfit and I will escort you to the stage, so don't rush on the stage yourself and leave me looking stupid!

C: There is no award for Best Couple this year.

J: They don't want us to win the award together?

C: Would you like to win 'Best Actor' or 'My Favourite Male Character'?

J: I would choose 'Best Actor'. The 'my favourite' awards are very subjective, it doesn't matter to me who your favourite it. However the word 'Best' is more professional.

C: Have you any male leads you support?

J: Of course I support myself! If I can't win with four characters in one series, then I will lose out so much. Even if everyone has a fight, I have three extra people to help me out... haha!






In Charmaine's eyes...

"He cares about his family and is always talking about them when he is filming. Also whenever he has a break, he will take time out to fly to France to see them. He is very clear about his goals and knows what he is doing. No-one can affect him and he is an artiste with a very strong character. He is serious about his work, punctual and loves filming. He is not like the reports suggest, but it is very difficult for me to promote his good points to the whole world."

Original post on Sun Nov 12, 2006 8:28 pm



Charmaine's Interview with Kevin Cheng



Sunday November 12, 2006



http://asianfanatics.net/forum/Charmaine_s_Interview_with_Kevin_Cheng_Talking_of_Hard_Times_and_Thanking_his_Mentor-talk329194.html





Credits: EmSpAcE




TVB's Best Actress Charmaine Sheh coincidentally interviewed Best Actor Kevin Cheng several days before the Anniversary Awards and usually a man of few words, Kevin opened up to her and spoke about his hardships and happiness. Admitting that he is not a good speaker, Kevin thanks Virginia Lok on three occasions for making him the promoted premier artiste of today.

C: Charmaine Sheh
K: Kevin Cheng





C: Before you joined TVB, had you filmed any series?

K: I filmed a series in Taiwan, my first one was in 1999 and my first series was "The Proud Twins". Before filming the series, I had been waiting for my album to be released in Taiwan, but then the stock market crashed and after nine months it had still not been released. A the time life was very pointless and I didn't know what to do. I remember I was reading cookbooks all the time, buying ingredients and cooking at home. That was the most pointless time in my life and I was looking for things to do to pass the time.


Tossing a Coin Changed his Life

C: How did you make your living?

K: I asked my mother for spending money! So now I am saving money and have given my mother a blank cheque as I hope to buy her an apartment. At the time I had no income and I had no choice but be cheeky and depend on my family. Fortunately my mother is very good and this period only lasted nine months. When I agreed to do my first TV series, I had to think for a long time because the trends were quite weird at the time. If I played the villain, there would be no chance that my album would be released. However, it had been so long already, so I was faced with the biggest decision of my life, to start work or to continue waiting. In the end I tossed a coin to decide, heads I would film, tails I would turn it down. The first was heads, so I tried again for best of three and the second and third times were both heads too. I made my decision then to go ahead and film. Thinking back, if I had not taken this step, TVB would not have noticed me and I would probably have taken a different career move. Taking the twists and turns of the past six or seven years, to have the chance to release an album again now shows that life is strange. When you want to do it, then you will be able to do it eventually.

C: You have been in the industry for so long, has this year been the hardest for you?

K: In my thirteen years in the industry, this year has been the most productive. I have filmed four series this year, appeared in Teacher Liu's concert and released an album.

C: I know you were very nervous about the concert?

K: In the past, I watched Alan Tam and Leslie Cheung in concert and I would think that if I had the chance to go up and sing, then I would be quite nervous.

C: When I took part in Vivian Lai's concert, I forgot all my words when I was shaking hands with the audience.

K: That is very normal! That is a very sacred place - it is the Coliseum! Sometimes, to put pressure on yourself is a good thing and to have that chance, you don't want to fail. The more I said that to myself, the more nervous I became, but when I got to the third or fourth show, I became a lot calmer. The more you do the more you get used to it, so the more relaxed you become.

C: After so long in showbiz, when were the happier times?

K: When I first entered the industry, everything was a novelty, now everything is very invigorating. This year has been like a roller coaster, there have been very happy times and some unhappy times. This year has been quite problematic, with the possibility of a court case it makes me frustrated just thinking about it, but I will say to myself that you must not be so pessimistic about things.

C: You have said that for many years now!

K: Sometimes when things happen before you, then you will feel particularly bad. I cannot think of anything positive and how to resolve the problem. However, only with risk is there opportunity and to a certain extend, this incident has helped me.

C: Do you feel you are happier than before?

K: I am very afraid of strangers, to some degree, I don't know what to say to strangers and I have no motivation to speak to them. I will never start a conversation.

C: The first time I worked with you was on 'Life Begins at Forty', the second was on 'Point of No Return' and it was only then that we became friendlier. When we filmed for the first time, I did try to chat to you and it was quite difficult. I don't allow myself to have no contact with my co-stars and we had a romance in that series, so there was no reason why I shouldn't get to know you and we had to communicated. when I interviewed Ms Lok earlier, she said that when she signed you, there was a lot of opposition because you were overly protective of yourself.

K: I don't know! However, when Ms Lok signed me, it gave me a thought, that was apart from television, I could develop in other areas, for example releasing an album. Now I can work in so many different areas is all thanks to Ms Lok. As for my personality issues, I have to thank Ms Lok for seeing the potential. In the past, people have found me to be a pain or maybe felt I could not do it. Like Ms Lok says, it depended on someone to 'switch on' my engine and I feel so fortunate to have met Ms Lok.





Quiet Boy Chased by the Girls

C: Why do you have this personality?

K: I have been like this since I was young. My sister did not live with us and my father was always away on business. My mother was a nurse, so I was often left alone with a girl who looked after me. This meant I didn't say much when I was at home and just watched TV, sung along to the theme tunes and developed an interest in singing. Later when I grew up, I loved to do sports, so in comparison, I spoke a lot more after that.

C: How did you chase the girls?

K: I was chased by the girls more.

C: Have you courted any girls over the years?

K: Yes, of course I have, it was only the first time when I was courted by a girl. At the time I was not brave enough to take the first step.





In Charmaine's Eyes

"Kevin is a person who speaks few words and I am happy that he has become happier now. I know he has met with many problems and has resolved a lot of them now. In work, I hope that he can have his own concert soon and I will be his Pom Pom Girl (cheerleader)."

Original post on Sat Nov 25, 2006 4:59 am



โอ๊ย โอ๊ย โอ๊ย อยากจะกระโดดด้วยความตื่นเต้น ปนอิจฉา

บทความพิเศษคราวนี้ เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับอาเส่และแฟนคลับ
เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา อาเส่ไปถ่ายละคร The Drive of Life
ที่ Ningbo ประเทศจีน แล้วพวกแฟนคลับเค้าก็ไปพบอาเส่กัน
โชคดีมาก ที่คราวนี้อาเส่มีคิวถ่ายทำแค่ตอนเดียว ทำให้อาเส่มีเวลา
ก็เลยชวนแฟนคลับไปกินข้าวกลางวันกัน
จากที่พวกแฟนคลับเค้าเล่าเรื่องราวไว้ในเวปเสอเสอ
อาเส่ไม่มีรถ ก็เลยนั่งรถพวกแฟนคลับไป โดยนั่ง
เบาะหลัง มีแฟนคลับประกบซ้ายขวา คนที่นั่งข้างๆ อาเส่
เค้าเล่าว่า ตื่นเต้นมาก (เป็นใครจะไม่ตื่นเต้นเนอะ)
ตอนแรกเค้าก็รู้สึกหวั่นๆ ไม่รู้จะพูดอะไรดี โชคดีที่อาเส่พูดกับเค้า
เลยทำให้บรรยากาศเป็นกันเองมาก
พอไปถึงร้านอาหาร อาเส่ก็สั่งใหญ่เลย กินเก่งมากด้วย
พวกแฟนคลับเค้าก็ได้คุยเรื่องราวต่างๆ กับอาเส่
ทั้งเรื่องละครใหม่ และ กำลังถ่ายทำ ซึ่งที่ถ่ายทำอยู่คือ
ละคร 60 ตอน เรื่อง The Drive of Life (The Changing Times)
ที่อาเส่ก็ยังไม่รู้ตอนจบ เพราะบทยังเขียนไม่เสร็จ
และอาเส่บอกอีกว่าจะไม่ถ่ายทำละครใน Sale Presentation
เรื่อง Cordial Heroes (อาเส่แต่งตัวคล้ายตำรวจ)
เพราะเรื่องราวจะคล้ายๆ กับเรื่อง Always Ready
อาเส่ก็เลยอยากเปลี่ยนแนวบ้าง

แฟนคลับถามถึงเรื่องชุดที่อาเส่ใส่ในงานวันเกิดทีวีบี
ก็เลยได้รู้ว่าชุดแพงมาก แต่อาเส่บอกไม่เป็นไรเพราะมีสปอนเซอร์

แฟนคลับ: ใครเป็นสปอนเซอร์คะ
อาเส่: ...อาเส่เอง

ไงล่ะ เจอมุขอาเส่เข้าไป แฟนคลับเค้าขำกันใหญ่
(อันนี้อาเส่เค้าล้อเล่นค่ะ บางชุดก็มีสปอนเซอร์จริงๆ
ก็จากเจ้าของแบรนด์ต่างๆ แหล่ะค่ะ เป็นการโฆษณาไปในตัว)

อาหารมื้อนั้น อาเส่เป็นคนเลี้ยงด้วยนะ
ขากลับ พวกแฟนคลับก็ไปส่งอาเส่ที่โรงแรมที่อาเส่พัก
สักพัก พวกเค้าก็ได้รับ Message จากอาเส่
บอกว่าให้ดูแลตัวเองดีๆนะ แล้วหวังว่าพวกเค้าจะมาหาอาเส่อีก


โอ๊ย.......อ่านแล้วทั้งรู้สึกยินดีกับพวกแฟนคลับที่เมืองจีน
ที่ได้มีโอกาสใกล้ชิดกับอาเส่มากๆและ
ขอบคุณพวกเค้าที่มาเล่าเรื่องราวให้ฟังกัน

ตอนนี้ทั้งอิจฉาทั้งตื่นเต้นไม่หาย หาก o-yo ได้ไปกินข้าวกับอาเส่
มีหวังคงไม่รู้จะพูดอะไรดีแน่ๆ คงได้แต่นั่งตัวสั่น

ความเห็นส่วนตัว ปกติแล้วอาเส่จะเป็นคนที่จะพูดจาเล่นหัว
คุยเก่ง และเป็นกันเอง กับคนที่สนิทและคุ้นเคยเท่านั้น
หากเป็นคนที่ไม่รู้จักหรือคุ้นเคย อาเส่จะไม่กล้าคุยด้วย
จนบางคนนึกว่าอาเส่หยิ่ง เล่นตัว
ก็เลยคิดว่า พวกแฟนคลับกลุ่มนี้ คงได้มีโอกาส
พบกับอาเส่หลายครั้งแล้วล่ะ เท่าที่จำได้
พวกกลุ่มนี้ น่าจะไปเจออาเส่ตอนอาเส่ไปโปรโมท WAB
ที่ Hunan ด้วย ก็เกือบปีมาแล้วค่ะ
เพราะเหตุนี้มั้ง อาเส่เลยจำได้ และชวนไปกินข้าว


ขอขอบคุณ crunchster @ AF ที่มาเล่าเป็นภาษาอังกฤษให้อ่านค่ะ

Original post on Sat Nov 25, 2006 6:57 am



Charmaine Sheh: There Are Still Corners Filled with Love

Friday November 24 2006 Hong Kong

http://asianfanatics.net/forum/Charmaine_Sheh_There_Are_Still_Corners_Filled_with_Love-talk335818.html

Source: Apple Daily Newspaper

Translated by crunchster

บทความนี้เป็นบทความที่อาเส่เขียนเองในหนังสือพิมพ์ APPLE DAILY
ซึ่งจะมีบทความของอาเส่ลงในคอลัมภ์ที่ทางหนังสือพิมพ์
จัดไว้ให้เป็นคอลัมภ์พิเศษของอาเส่ ที่จะลงทุกวันศุกร์
สำหรับเรื่องแปล ช่วงนี้ยังไม่ว่างค่ะ อ่านภาษาอังกฤษไปก่อนนะ
หรือไม่ก็ รอให้น้องฟาร์ม เค้ามีอารมณ์สุนทรี ซะก่อน
จะได้อ่านภาษาไทยกันไง





Today after I finished work,
I tiredly went back to my own car, my mind was totally blank,
I didn’t want to think about anything or did I want to see anyone,
I also didn’t want to care about anything.
So I was driving my car around slowly,
and I didn’t notice that I had drove to my home school.
At that moment, there were 5 teachers standing infront of the school door talking,
within the 5 years, I recognized 3 of them.
They were talking and smiling with each other.
I quietly stared at that, and there was this really special feeling,
I felt this really warm feeling rush to my heart.
I was thinking, would they ever suddenly think of me?
Actually, I’ve always wanted to be a teacher.

Learn To Treasure

Within these years, teachers have continuously taught the younger generation,
seeing students grow up, change,
and then seeing one by one the students leaving the school,
and going elsewhere to continue their life.
Even though not everyone knows where they are going,
but the teacher has definitely given her best,
hoping that all their students will have a good future.
How many students have they taught?
There are many people who think that they are trapped
in a community full of competition?
But I know that there are still some corners full of love,
I think that each level, each day, each minute and each second,
the people you meet is a gift from God,
we need to learn how to treasure the time spent with the people we meet,
because nobody knows whether or not
we will ever meet them again in the future.


“Know how to treasure, is the key to living”


Text by Charmaine Sheh
Charmaine Sheh’s blog every Friday.

Pictures from her text



Image 1: Even though you might not see each other again,
but each teacher has given their best,
hoping that each student will have a bright future.




Image 2: Charmaine Sheh. Actress. [TVB Anniversary Award 2006] Winners for both the
“Best Actress Award” and “Favourite Female Role Award”

Original post on Sat Nov 25, 2006 9:14 am



อาซ้อสาม จางอ้อม

o-yo ก็ว่าพักนี้อาเส่ดูสวยขึ้นค่ะ คงเพราะมีน้ำมีนวลขึ้นมั้ง
(ได้พักผ่อนเต็มที่เกือบ 2 เดือนค่ะ)
แต่รูปอาเส่ผมสั้น o-yo ว่าช่วงนั้นอาเส่ไม่สวยที่สุด
เพราะว่าผอมเกินไป แทบจะเป็นกระดูกเดินได้เลยแหล่ะ
แต่ถ้าเทียบกับเมื่อก่อน อาเส่จะหน้าแบบ babyfat ค่ะ
ก็เลยดูน่ารักซะมากกว่า แต่ o-yo ชอบแบบนั้นนะ
น่ารักน่าหยิกดี


อาซ้อรอง จางกุ

ก็อยากแปลไทยให้ค่ะ แต่เวลาไม่อำนวย
งานเยอะ (มันมีมาเรื่อยๆ เลยอ้ะ ) ละครก็จะดู
คลิปก็จะเก็บ แล้วตอนนี้มีภารกิจกับบทสัมภาษณ์พิเศษชาเรี่ยนไงคะ
ไว้ให้ o-yo เคลียร์ บทความชาเรี่ยนให้เสร็จก่อน
จะมาแปลให้นะคะ มีคนอยากอ่านก็ดีใจค่ะ

Original post on Sun Nov 26, 2006 1:39 pm




เอาประวัติอาเส่จากเวปอาเส่มาฝากค่ะ


Credit: http://www.ah-sheh.com



ประวัตินี้อาเส่เขียนเองกะมือเลย ตอนที่ไปกินข้าว
กะแฟนคลับ ที่ Ningbo ประเทศจีน
แต่ว่าแปลไม่ออก ซี้ฝูอยู่หนใด
รบกวนมาช่วยแกะอักษรโบราณหน่อยจ้า

Original post on Fri Dec 01, 2006 9:19 pm



ขอบคุณค่าซี้ฝู จะรออ่านที่ซี้ฝูแปลนะ
สำหรับเรื่องแปลน่ะ o-yo รู้ว่าซี้ฝูสามารถ
แต่ที่หวั่นน่ะ ก็ลายมืออาเส่เนี่ยแหล่ะ กะแล้วว่าหวัดมาเชียว

อ่านแล้วก็ดีใจ ที่อาเส่ชอบประเทศไทย
อยากให้อาเส่มาเนอะ แต่ขอมาเป็นการส่วนตัว
แล้วพวกเราได้เจอแบบบังเอิญ
อันนี้จะดีใจเป็นที่สุดของที่สุดเลยล่ะ











Charmaine Sheh: Hopes that Everyone’s Wishes will Come True

Friday December 1st 2006 Hong Kong

http://asianfanatics.net/forum/Charmaine_Sheh_Hopes_that_Everyones_Wishes_will_Come_True-talk338652.html

Source: Apple Daily Newspaper

Translated by crunchster


Christmas Day seems to been coming especially fast this year, all the malls and buildings have starting hanging Christmas lights already. Few days ago, I went to a function, there was one event where I had to write down my wish and then hang it on the Christmas tree,I wrote “I hope that everyone’s wishes will come true”.

In everyone’s heart, everyone has one wish. I remember few years ago during one Christmas, there was one “Wish come true” charity, and they invited me to participate in the function, unfortunately because of my busy schedule, I was unable to go.


Hope to participate in more charity functions


From what I know, the function of a charity is to help those who sick children fulfill their wishes, those wishes could be to see their idols, to go to playland and play, and even things like eating a hambuger. To us, these tasks are really easy to fulfill, but to them, it could be the wish that they have been longing for.

As for the jobs of the charities, even though they aren’t able to make a better future for the unfortunate children, and they cant do a lot for them, but I personally think that, the charities aren’t asking for too much, but they just want the children to have no regrets.
I always wonder, how many people look back and have no regrets? I believe that there are very few, but if there is a chance for someone to have no regrets, then I believe that their life was very perfect.

Every since I entered entertainment showbiz, I have been asked to participate in many charity functions, but there are many times that I have not been able to participate due to my schedule, right now, I really hope that I can go and join many charity jobs, and see the real smiles of the young children.

Text by Charmaine Sheh
Written and Published Every Friday

Original post on Mon Dec 04, 2006 11:38 am by Lingnamh



มาแว้วๆๆๆๆๆ บทความที่อาเส่เขียนเองในหนังสือพิมพ์ APPLE DAILY

Today after I finished work,
I tiredly went back to my own car, my mind was totally blank,
I didn’t want to think about anything or did I want to see anyone,
I also didn’t want to care about anything.
So I was driving my car around slowly,
and I didn’t notice that I had drove to my home school.
At that moment, there were 5 teachers standing infront of the school door talking,
within the 5 years, I recognized 3 of them.
They were talking and smiling with each other.
I quietly stared at that, and there was this really special feeling,
I felt this really warm feeling rush to my heart.
I was thinking, would they ever suddenly think of me?
Actually, I’ve always wanted to be a teacher.

Learn To Treasure

Within these years, teachers have continuously taught the younger generation,
seeing students grow up, change,
and then seeing one by one the students leaving the school,
and going elsewhere to continue their life.
Even though not everyone knows where they are going,
but the teacher has definitely given her best,
hoping that all their students will have a good future.
How many students have they taught?
There are many people who think that they are trapped
in a community full of competition?
But I know that there are still some corners full of love,
I think that each level, each day, each minute and each second,
the people you meet is a gift from God,
we need to learn how to treasure the time spent with the people we meet,
because nobody knows whether or not
we will ever meet them again in the future.


“Know how to treasure, is the key to living”

วันนี้หลังที่ฉันทำงานเสร็จ
ฉันเดินกลับไปที่รถอย่างอ่อนล้า จิตใจของฉันตอนนี้ว่างเปล่า
ฉันไม่ต้องการที่จะคิดสิ่งใด หรือ เห็นสิ่งใด ฉันไม่อยากแคร์สิ่งใดๆ
ดังนั้นฉันจึงขับรถไปเรื่อยๆ
และฉันได้ขับรถไปที่โรงเรียนของฉันอย่างไม่รู้ตัว
ที่นั่นมีคุณครู 5 คน กำลังยืนคุยกันอยู่ที่หน้าประตูโรงเรียน ใน 5 คนนั้น ฉันจำได้แค่ 3 คน
พวกเขาต่างพูดคุยและยิ้มให้กันและกัน
ฉันเริ่มต้นด้วยความสงบ(แปลกๆ) และมันกำลังเกิดความรู้สึกที่พิเศษ

ฉันมีความรู้สึกที่อบอุ่นวิ่งเข้ามาในใจของฉัน
ฉันกำลังคิดว่า พวกเขาคิดถึงฉันบ้างมั๊ยนะ
อันที่จริงแล้ว อาชีพครูเป็นอาชีพที่ฉันใฝ่ฝันอยากจะเป็นมาตลอด

เรียนรู้กับสิ่งที่มีค่า


ในแต่ละปี คุณครูอบรมสั่งสอนเด็กหลายต่อหลายรุ่น
ได้เห็นเด็กนักเรียนมีการเติบโตและเปลี่ยนแปลง
จบไปจากโรงเรี่ยนทีละคน พวกเค้าออกไปดำเนินชีวิตภายนอก
ถึงแม้ว่าจะ ไม่รู้ว่าพวกเขากำลังจะไปที่ไหนกัน
แต่คุณครูเป็นผู้ที่รู้ดีที่สุดและหวังว่านักเรียนทั้งหมดจะมีอนาคตที่ดี
พวกคุณครูจะนึกถึงนักเรี่ยนสักกี่คนนะ ? มีผู้คนมากมายที่คิดว่าเขาตกเป็นเหยื่อ ในสังคมของการแข่งขัน แต่ฉันรู้ว่ายังมีบางคนที่ยังมีความรักให้แก่ผู้อื่น
ฉันคิดว่าแต่ะละระดับ แต่ละวัน แต่ละนาที และแต่ละวินาที ผู้คนที่เราพบ คือของขวัญจากพระเจ้า

พวกเราต้องการเรียนรู้ที่จะให้ความสำคัญกับเวลาที่เราเจอผู้คน
เพราะว่าไม่มีใครรู้ว่าในอนาคตเราจะได้พบพวกเขาอีกมั๊ย

"รู้ว่าสิ่งที่มีค่าเป็นอย่างไร....มันก็คือกุญแจของชีวิต"


จบค่ะ น้องแหนมนั่งแปลเมื่อคืน แปลไปก็งงไป อิอิ แต่บางประโยคน้องแหนมก็ไม่รู้ว่ามันจะแปลยังไง ใช้ภาษาที่จะแปลไม่เป็น ก็เลยแปลตามความเข้าใจของน้องแหนม ถ้ายังไง พี่โหยว ก็ช่วยดูด้วยนะค่ะ

ส่วนอีกบทความนึงจะแปลในวันต่อไป ตอนนี้กำลังนั่งแปลอยู่ค่ะ


แก้ไขแล้วนะค่ะ

Original post on Mon Dec 11, 2006 9:02 pm


Charmaine Sheh: Chinese People's Love is Not Open

Friday December 10th 2006 Hong Kong

http://asianfanatics.net/forum/Charmaine_Sheh_Chinese_People_s_Love_is_Not_Open-talk342571.html


Source: Apple Daily Newspaper

Translated by crunchster


It's been a while since I’ve gone shopping by myself,
it suddently rushed to me that day,
as I walked past Tian Xing Port, I randomly saw two scenes.

1. An old granny on the stairs, waiting for her husband to stick a bandage on her legs
   
   
2. A woman opening a can of drink for her husband, who was sitting in a wheelchair.

Coincidently, both couples were foreigners. I thought to myself,
Chinese people tend to keep all their feelings inside.
Even if they really like each other, they wont show it,
and they assume that their other half would feel it,
know it without saying it. But I’m not like this.

I’ve read a lot of stories, and there was one story that
I remembered the most ---

A couple had just gotten divorced, the reason they divorced was because
the wife thought her husband didn’t care about her,
the husband really didn’t want to divorce, but he wanted to respect his wife,
so he agreed to. What was funny, was that they still loved each other a lot.
On the night they had to sign the papers, he called his wife,
but because she didn’t pick up to keep her reputation.

Don’t let reputation ruin things

The next day, the wife heard the news about her husband’s death,
he had died beside the phone, he died of a heart attack.
When the wife went back to pick up his items, she found out that
when they got married, her husband had bought an insurance, and attached was a letter. The letter said that he was afraid
he would die before his wife, and he worried that
she wont be able to live, so he bought this insurance for her,
hoping that she will live without any problems when he is not with her.
When the wife read this, she totally broke-down,
she cried and cried, and regret what she had done.
Now, she is unable to say the last words to her loved one.

People always care about their face, dignity, and cause sad endings like this.
Couples are like this, parents and kids are also like this.

When you start dating, the couples must have loved each other a lot,
so they would sweet talk. Why is it so hard to say these things
after marriage, or after a few years?
When we were kids, we would always want our parents to kiss us, hug us.
Why does this become an unnessary thing to do after a few years?
Its just a simple saying or hug, I believe that...
the feeling it is better than any christmas present.

Honestly, this year I will be passing a happy Christmas,
because my mom is coming back from America,
even though she is leaving the day before Christmas,
but being able to pass Chrismtas eve with her,
I already feel…hahaha…so warm la!


Text by Charmaine Sheh
Written and Published Every Friday





ช่วงเวลาที่ผ่านมา ฉันไปหาซื้อข้าวของเพียงลำพัง และวันนึง...
ก็มีบางสิ่งบางอย่างสะกิดใจฉัน ในขณะที่ฉันเดินผ่าน Tian Xing Port
ก็บังเอิญได้เห็นภาพเหตุการณ์ประทับใจ 2 เหตุการณ์

1. หญิงชราคนหนึ่งนั่งอยู่บนขั้นบันได
   รอให้สามีของเธอติดที่ปิดแผลบนขาของเธอ
   
2. ผู้หญิงคนหนึ่งเปิดกระป๋องน้ำดื่มให้สามีของเธอที่นั่งอยู่ในรถเข็น

เป็นเรื่องบังเอิญที่คู่รักทั้งคู่เป็นชาวต่างชาติ
ฉันนึกขึ้นในใจว่า คนจีนมักเก็บความรู้สึกของตนไว้ข้างใน
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะรักกันขนาดไหน ก็จะไม่แสดงออกมา
และก็จะคิดเองว่าคู่รักของตนจะรู้สึกแบบเดียวกัน คืออีกฝ่ายจะรู้ว่าตนรัก
โดยที่ไม่ต้องแสดงความรักออกมา แต่ว่าฉันไม่ใช่อย่างนั้น

ฉันได้อ่านเรื่องราวมากมายและหนึ่งในเรื่องที่ฉันอ่านเรื่องที่ฉันจำได้แม่นที่สุดก็คือ....

เรื่องของคู่รักที่กำลังจะหย่ากัน เหตุผลของการหย่าก็เพราะว่า
ภรรยาคิดว่าสามีของเธอไม่ใส่ใจเธอเพียงพอ
ฝ่ายสามีนั้นไม่ได้ต้องการที่จะหย่า แต่เขาก็เคารพในความคิดของภรรยา
ดังนั้นเขาจึงตกลงใจที่จะหย่าให้ สิ่งที่น่าขันที่สุดคือ...
พวกเขาทั้งสองต่างก็ยังรักกันมาก ในคืนก่อนที่จะถึงวันเซ็นใบหย่า
สามีโทรหาภรรยา แต่ว่าเธอไม่รับสายเพราะห่วงภาพพจน์ของตน

อย่าปล่อยให้ภาพพจน์ทำลายทุกสิ่ง

ในวันรุ่งขึ้นภรรยาได้ข่าวสามีเสียชีวิต เขาเสียชีวิตข้างโทรศัพท์
เนื่องจากโรคหัวใจกำเริบ เมื่อภรรยากลับไปเก็บข้าวของให้สามี
เธอพบว่าตอนที่แต่งงานกันสามีของเธอได้ซื้อประกันชีวิต
และใส่ชื่อเธอเป็นผู้รับผลประโยชน์ ในนั้นมีจดหมายอยู่ 1 ฉบับ
เขียนว่า เขากลัวว่าหากเขาตายก่อนภรรยา เขากังวลว่า
เธอจะลำบาก ดังนั้นเขาจึงซื้อประกันชีวิตให้เธอ หวังว่า
เธอจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ถึงแม้จะไม่มีเขาอยู่กับเธอ
เผื่อภรรยาได้อ่านจดหมาย ก็ถึงกลับปล่อยโฮ น้ำตาไหลออกมาเป็นสาย
และรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่เธอทำลงไป ในตอนนี้เธอไม่สามารถเอื้อนเอ่ยคำพูดสุดท้าย
กับชายอันเป็นที่รักของเธอได้อีกต่อไป

คนเรามักจะห่วงชื่อเสียงภาพพจน์ของตน อันนำมาซึ่งจุดจบที่น่าเศร้าเช่นนี้
คู่รักมักเป็นเช่นนี้ พ่อแม่-ลูกก็เช่นเดียวกัน

เมื่อตอนที่เริ่มออกเดท คู่รักทั้งหลายมีความรักให้กันมากมาย
พวกเขามักมีคำพูดหวานๆ ให้แก่กัน แต่ทำไมมันกลับเป็นคำที่เอ่ยออกมา
ได้ยากเย็นเหลือเกิน เมื่อเวลาผ่านไปไม่กี่ปี หรือ หลังจากที่แต่งงานกัน
เมื่อพวกเราเป็นเด็ก เรามักจะต้องการให้พ่อแม่หอมเรา กอดเรา
แต่ทำไมสิ่งเหล่านี้ กลับกลายเป็นสิ่งไม่จำเป็นเมื่อพวกเราโตขึ้น
มันเป็นเรื่องธรรมดาที่จะพูดหรือกอด ฉันเชื่อว่าการให้ความรู้สึกดีๆ แก่กัน
ดีกว่าของขวัญคริสต์มาสทุกชิ้น

สำหรับฉัน ในปีนี้ฉันคงจะฉลองคริสต์มาสอย่างมีความสุข
เพราะว่าแม่ของฉันจะกลับมาฮ่องกง ถึงแม้ว่าเธอจะกลับไปอเมริกา
วันก่อนคริสต์มาส แต่ฉันก็ยังสามารถร่วมฉลองคริสต์มาสอีฟกับแม่
ในตอนนี้ฉันรู้สึก............................อบอุ่นมากเลยล่ะ !!


บทความโดย: เสอซือมั่น

(เขียนและตีพิมพ์ทุกวันศุกร์)

แปลอังกฤษโดย: crunchster

แปลไทยโดย: O-yohyo





บทความนี้ขอลงมือแปลเองค่ะ เพราะอ่านแล้วประทับใจ
อ่านไปน้ำตาหยดแบบไม่รู้ตัว เป็นเรื่องง่ายๆ ที่อ่านแล้วซึ้ง
ใครอ่านแล้ว อย่าลืมกอดคนใกล้ตัวสัก 1 ทีนะคะ

Original post on Sat Dec 16, 2006 4:32 pm



Charmaine Sheh: Having Real Love is Very Lucky

Friday November 17th 2006, Hong Kong

http://asianfanatics.net/forum/Charmaine_Sheh_Having_Real_Love_is_Very_Lucky-talk344777.html


Source: Apple Daily Newspaper

Translated by crunchster


* Please note: THIS ARTICLE IS NOT THE NEWEST ONE….
THIS ONE IS FROM NOVEMBER 17TH 2006!
Don’t think I translate this one before so here it is *





People always ask me about my views on love,
every time I hear this questions being asked,
I will thin of a couple that I met when I was little.
When I was in elementary school, I would wake up early to go to school,
and would always see this couple around 60 years old,
whom lived a few floors below me.

The first time I met them was in an elevator, at that time I was still half asleep,
and saw them walk into the elevator,
the wife was really friendly and said Good morning to me,
so I smiled and said good morning back to her.
I saw that her hand was holding her husband’s hand
and it felt like no one and nothing can separate them apart.

Love is hard to describe

When we reached the lobby, I offered to left them go out the elevator first,
but the old lady insisted that I walk first, so I did.
When I read the front door, I turned around and said good bye to them.
I noticed that they were walking really really slowly,
I then saw that the husband was blind,
and she was holding his hand, helping and guiding him.
I saw that the lady guide her husband around with care and love,
and her eyes never left him. She also carried a really happy face!
I will always remember this scene and until now
I can still remember it quite clearly!

From that day on, I would bump into the lovely couple,
and see then go for a walk every day, thinking that they were really lucky. So,
every time someone asks me about my views of love,
I would directly think about them…

Love, can not be described with words, it is about feelings and commitment,
so I never knew how to answer those kinds of questions.
I only know that, if you can find your true love,
then you are very lucky.


Text by Charmaine Sheh
Written and Published Every Friday





คนส่วนใหญ่มักจะถามฉันเกี่ยวกับมุมมองของความรัก
ทุกครั้งที่ฉันได้ยินคำถามนี้ ฉันจะนึกถึงคู่รักที่ฉันเคยเจอเมื่อตอนยังเด็ก
ตอนอยู่ชั้นประถมเวลาที่ฉันไปโรงเรียน ฉันมักจะเห็นคู่รักอายุราว 60 ปี คู่หนึ่ง
ซึ่งอาศัยอยู่ชั้นล่างของที่พักที่ฉันอาศัยอยู่

ครั้งแรกที่ฉันพบพวกเขาเดินเข้ามาในลิฟท์ ตอนนั้นฉันยังงัวเงียอยู่
ภรรยานั้นเป็นมิตรและก็ทักทายฉัน ฉันก็เลยยิ้มและทักทายกลับไป
ฉันเห็นมือของเธอนั้นจับอยู่ที่สามีอยู่ตลอดเหมือนกับว่าไม่มีสิ่งใดมาพรากพวกเขาได้


ความรักเป็นเรื่องยากที่จะบรรยาย

เมื่อพวกเรามาถึงชั้นล่าง ฉันเสนอให้พวกเขาออกจากลิฟท์ก่อน
แต่ว่าหญิงชราคนนั้นบอกให้ฉันเดินไปก่อน ฉันก็เลยเดิน
พอฉันเดินไปถึงประตูหน้า ฉันก็หันกลับไปเพื่อที่จะกล่าวลาก่อนกับพวกเขา
ฉันสังเกตเห็นว่าพวกเขาเดินอย่างช้าๆ และภรรยาคอยจับมือและ
บอกทางสามีที่ตาบอด ด้วยความเอาใจใส่และความรัก
สายตาของเธอไม่เคยคลาดจากสามี ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสุข
ฉันคิดว่าจะจดจำภาพนั้นตลอดไป และตอนนี้ฉันก็ยังจำได้อย่างชัดเจน

นับจากวันนั้น ฉันก็มักจะเจอคู่รักคู่นี้เป็นประจำ
ฉันคิดว่าพวกเขาช่างโชคดีจริงๆ และทุกครั้งที่มีคนถามฉัน
เกี่ยวกับมุมมองของความรัก ฉันก็มักจะนึกถึงคู่รักคู่นี้

รัก, ไม่สามารถหาคำพูดมาบรรยายได้หมด
มันเป็นเรื่องความรู้สึกและความผูกพัน
ฉันไม่รู้ว่าจะตอบคำถามเกี่ยวกับความรักได้อย่างไร
รู้แต่เพียงว่า หากคุณสามารถค้นพบรักแท้ นับว่าคุณโชคดีจริงๆ


บทความโดย: เสอซือมั่น

(เขียนและตีพิมพ์ทุกวันศุกร์)

แปลอังกฤษโดย: crunchster

แปลไทยโดย: O-yohyo





บทความนี้ก็น่ารักอีกแล้วค่ะ ว่าจะให้น้องฟาร์มแปล
แต่อดใจไม่ไหว ก็อ่านแล้วประทับใจจริงๆ

Original post on Mon Mar 05, 2007 10:34 pm


มุมมอง 360 องศา ของ อาเส่ และ Wing Sau Fung

http://idlemindsehseh.blogspot.com/2007/03/drive-of-life-filming-pics.html




0* Wing Sau Fung เป็นพวกวัตถุนิยม ยึดมั่นในขนบธรรมเนียม
ไขว่คว้าทุกโอกาสที่จะทำให้ตนประสบความสำเร็จ
ทำงานหนักเพื่อไต่ไปสู่ฐานะทางการงานที่สูงขึ้น





5* หลังจากถ่ายละครเทพมารสะท้านภพและ Yummy Yummy
นี่เป็นเรื่องที่ 3 ที่ได้ร่วมงานกับอาฟง
ในด้านแนวคิดและความเข้าใจในการแสดงพวกเรามีความคุ้นเคยกันดี







6* ความสัมพันธ์ของ Wing Sau Fung (อาเส่) และ Wah Zhen Pong (อาฟง)
พัฒนาจากคู่กัดสู่คู่รัก Zhen Pong (อาฟง) นั้นรู้สึกว่า
Sau Fung (อาเส่) เป็นคนที่สนุกสนาน ชอบเอาชนะ
และน่ารัก (ข้อนี้อาฟงขอให้อาเส่เติมเข้าไป)
ดังนั้น จึงสร้างความประทับใจให้กับ Zhen Pong (อาฟง) อย่างมาก
ในละคร ตัวละครของฉันจะไม่ใช่คนที่คล้อยตามอะไรง่ายๆ
แต่จะมีสัญชาตญาณของการป้องกันตัวเองสูง
ดังนั้นการที่ตัวละครอาฟงไม่สามารถคาดเดาในตัวฉันได้มากเท่าไหร่
ก็ยิ่งทำให้เค้าอยากเอาชนะมากขึ้นเท่านั้น







18* นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันรับแสดงบทบาทนี้
ถึงแม้ว่าแรงจูงใจของ Wing Sau Fung จะไม่ดีเท่าไรนัก
แต่ว่าเธอก็มีจิตใจดี และไม่มีเจตนาที่จะทำร้ายคนอื่น
ถ้าไม่จำเป็น หรือ ไม่มีความแค้นต่อกัน (ข้อนี้เติมเองค่ะ)








80* ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 2 ที่ฉันได้แสดงในละครเรื่องยาว
ครั้งแรกฉันยังเป็นนักแสดงหน้าใหม่อยู่
ฉันไม่รู้ว่าจะแสดงอย่างไร ไม่รู้ว่าควรจะทำตัวยังไง
ในการจัดวางการแสดงแต่ละตอน
แต่ตอนนี้ เมื่อเวลาผ่านไปฉันเห็นว่า “การปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ”
เป็นวิธีจัดการที่ดี ดังฉันต้องทำความเข้าใจบุคลิกลักษณะของตัวละคร
และใช้ความรู้สึกในการแสดง






89* ละครเรื่องนี้จะฉายทั้งในฮ่องกงและเมืองจีน
มีการคาดการณ์ว่าจะมีคนดูนับสิบล้าน
ดังนั้นฉันรู้สึกดีใจที่ได้รับบท Wing Sau Fung
หวังว่าคนที่ได้ดูจะได้รู้จักฉันมากขึ้น และหวังอีกว่าบทบาทนี้
จะสร้างความประทับใจให้กับผู้ชม






180* ฉันไม่เคยคิดว่าฉันเป็นนักแสดงได้นานขนาดนี้
เพราะว่าฉันเป็นคนที่เบื่อง่าย ลองจินตนาการว่า
หากฉันได้เป็นเลขานุการ โอ้..ไม่ ไม่ อาชีพนี้ไม่เหมาะกับฉันเลย
ฉันคงจะเบื่อสุดๆ และคงจะเปลี่ยนที่ทำงานทุกปี
ฉันไม่สามารถอยู่ในสภาพแวดล้อมเดิมๆ ได้นานนัก
โชคดีที่ ทีวีบีเป็นบริษัทบันเทิงที่กว้างขวาง
ฉันได้เปลี่ยนสถานที่ถ่ายทำละครทุกสองเดือน
คงเพราะเหตุนี้แหล่ะ ที่ทำให้ฉันไม่เลิกแสดง
จนถึงปัจจุบันนี้ บทบาทของฉันไม่มีที่เหมือนกันเลย
ถึงแม้จะมีคล้ายกันบ้าง เช่น นุ่มนวลและอ่อนแอ
แต่ว่าตอนนี้ฉันสามารถเลือกบทบาทเองได้ อย่างบท Wing Sau Fung
ณ ตอนนี้ ฉันก็ยังไม่คิดที่จะจากทีวีบีไปไหน





210* ทุกวันนี้ฉันพัฒนาการแสดงโดยการดูหนัง
ที่หลากหลายทั้งของฮ่องกงและต่างชาติ
เพราะว่ามีการแสดงที่หลากหลายในหนังแต่ละประเภท
ตอนที่ฉันว่าฉันจะเลือกบทบาทต่างๆ มาฝึกฝน
และการที่ฉันได้ถ่ายละครโดยเฉลี่ย 100 ตอน ต่อปี
ทำให้ฉันมีโอกาสในการฝึกฝนและเรียนรู้มากขึ้น
ฉันจะคอยสังเกตคนและสิ่งของรอบๆ ตัว
ตอนที่ฉันเดินอยู่บนถนน ฉันก็จะสังเกต รถยนต์ คนขายของ ฯลฯ
โดยการจับจ้องในรายละเอียดของอาชีพของพวกเขา
เพื่อที่จะนำไปใช้ในการแสดงของฉัน

วันหยุดเมื่อปีที่แล้ว ฉันได้ไปฮาวายเพื่อไปเยี่ยมแม่ของฉัน
เพราะว่าที่นั่นไม่มีกิจกรรมให้ทำมากนัก
ฉันจึงซื้อดีวีดีหนังต่างๆ มาดูและได้เรียนรู้จากมุมมองในฐานะผู้ชมคนหนึ่ง
ซึ่งมีประโยชน์อย่างมากในการนำมาใช้ในการแสดง
โดยเฉพาะบท Wing Sau Fung ที่ทั้งดีและร้าย








230* ถ้าฉันได้มีวันหยุดยาว ฉันจะกลับไปฮาวาย
เพราะว่าที่นั่นฉันสามารถพักผ่อนได้อย่างจริงๆ
สามารถใส่รองเท้าแตะ แต่งหน้าให้น้อยที่สุด
นุ่งกางเกงขาสั้น และเดินไปซื้อของตามร้านต่างๆ ได้อย่างอิสระ








290* หลังจากการประกวดมิสฮ่องกง ฉันถ่ายละครมาแล้ว
ไม่ต่ำกว่า 40 เรื่อง ในระยะเวลาเกือบ 10 ปี
ซึ่งเฉลี่ยแล้ว 4 เรื่องต่อปี (o-yo นับยังไงก็ไม่ถึงนะ)
ทำให้ร่างกายของฉันทรุดโทรมลง
เนื่องจากการขาดการพักผ่อนที่เพียงพอเป็นระยะเวลานาน
และการทำงานดึกๆ ดื่นๆ ในอดีต ฉันไม่มีถุงสีดำใต้ดวงตา
แต่ว่าตอนนี้ สามารถเห็นได้อย่างชัดเจน ผิวของฉันก็หยาบกร้านขึ้น
และเพราะฉันค่อนข้างจะขี้เกียจจึงไม่ค่อยได้บำรุงผิว
จะมีก็แต่ไปศูนย์ความงานเพื่อบำรุงหน้า
ขอบคุณสวรรค์ ที่ฉันมีผิวที่ค่อนข้างดีอยู่แล้ว
(เอ่อ...พี่คะพี่ ชมตัวเองได้ด้วยเหรอ)






300* ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับฉันคือครอบครัว
รองลงมาคืออาชีพการงาน เพื่อนมาเป็นที่สาม และความรักคืออันดับ 4







328* ครอบครัวสำคัญมาสำหรับฉัน แม่ของฉันใช้เวลาเกือบทั้งชีวิต
เลี้ยงดูฉันมา เพราะพ่อของฉันจากไปตั้งแต่ฉันยังเด็ก
แม่เลี้ยงดูครอบครัวมาเพียงลำพัง ดูแลทุกเรื่อง
จนกระทั่งฉันไปเรียนต่างประเทศ เพื่อครอบครัว
แม่อุทิศแม้กระทั่งความรักของตัวเอง
ผู้หญิงคนหนึ่งที่ต้องเลี้ยงลูกถึงสามคนมาเพียงลำพังไม่ใช่เรื่องง่าย
ถึงแม้ว่าฉันจะเข้าใจความยากลำบากของแม่
แต่ว่าฉันก็ไม่เข้าใจว่าแม่ต้องการความรักด้วยเช่นกัน
ตอนที่ฉันยังเป็นนักเรียนอยู่ แม่เคยถามฉันครั้งนึงว่า
ฉันจะว่าอะไรมั๊ยหากจะมีพ่อใหม่ ตอนนั้นฉันบอกว่าไม่
แม่ก็ไม่เคยถามฉันอีกเลย จนเมื่อฉันโตขึ้น จึงเข้าใจว่าความรักคืออะไร
และรู้สึกเสียใจที่ปฏิเสธแม่ไป ดังนั้นฉันจึงผลักดันให้แม่ออกเดทอีกครั้ง
แม่บอกว่า “แม่นึกว่าลูกไม่ชอบซะอีก”
แต่ในที่สุดแม่ก็ได้พบรักครั้งใหม่อีกครั้ง นับว่าเป็นเรื่องที่ดี





360* Wing Sau Fung มีความผูกพันกับแม่เป็นอย่างมาก
เพราะถูกแม่เลี้ยงดูมาอย่างใกล้ชิด ซึ่งจะต่างกับฉันตรงที่
Sau Fung เป็นลูกสาวคนเดียว (อาเส่มีพี่ชายและน้องชาย)
ดังนั้งเธอจึงมีความผูกพันกับแม่ลึกซึ้งมาก ในโลกของ Sau Fung
แม่คือคนที่สำคัญที่สุด เธอคงไม่ทอดทิ้งว่าที่สามี (อาฟง)
หากไม่ใช่เพราะแม่ของเธอ

ฉันได้ถ่ายฉาก Sau Fung นอนข้างๆ แม่ของเธอ
ซึ่งฉันก็เคยนอนข้างๆ แม่ของฉันเช่นกัน
หลังจากที่พ่อจากไป ฉันไม่เข้าใจว่าความตายคืออะไร
เพราะว่ายังเด็ก พวกผู้ใหญ่บอกว่าพ่อจะไม่กลับมาอีกแล้ว
คืนหนึ่งฉันเห็นแม่ร้องไห้อยู่ใต้ผ้าห่ม ฉันก็เลยดึงผ้าห่มและบอกว่า
“อย่าร้องไห้เลย หนูจะนอนเป็นเพื่อนแม่เอง”
หลังจากนั้น ทุกคืน ฉันก็จะไปนอนเป็นเพื่อนแม่
จนกระทั่งฉันไปเรียนต่างประเทศ
ถึงแม้ว่าทุกวันนี้ ฉันไม่ค่อยได้เจอแม่ แต่ว่าพวกเราก็รู้สึกว่ามีกันและกัน
และรับรู้ความรู้สึกและสื่อถึงกันได้ ฉันเชื่อว่าใจของเราผูกพันกัน

CharRay @ QQ Live - Face to Face


On 10 April 07 - China

Translated to ....

English by...myhelen / Thai by...O-yohyo






http://ent.qq.com/zt/2007/tvbyrzk/index.htm


ออนไลน์ : http://ent.qq.com/a/20070410/000207.htm

Thank: 如汝0016

http://www.tudou.com/programs/view/yuxaDxtYsiQ/

http://www.tudou.com/programs/view/QluWgCax1sQ/



FlashGet : http://bbmedia.qq.com/media/chatnews/ent/200704/0410linshe.wmv


บทสัมภาษณ์ : http://ent.qq.com/a/20070410/000205.htm

รูป : http://ent.qq.com/a/20070410/000198.htm

(**การสัมภาษณ์ครั้งนี้ใช้ภาษาจีนกลาง ดังนั้น
อาเส่ก็เลยมักจะหันไปถามคำศัพท์ฟง เพราะว่าฟงพูดได้คล่องมาก
ส่วนอาเส่ ...... ตะกุกตะกัก ฟอไฟ เป็นเยี่ยมค่ะ**)


พิธีกร : คุณสองคนเดินทางมาไกลมาก
วันนี้พวกคุณมีคิวถ่ายละครรึเปล่าครับ


ชาเรย์: วันนี้เป็นวันหยุดของพวกเรา (ค่ะ/ครับ)


พิธีกร : ขอบคุณพวกคุณมาก ที่อุตส่าห์เสียสละวันหยุด
มานั่งคุยในห้องของเรา เอาล่ะ...ทักทายแฟนๆ หน่อยซิครับ


อาเส่ : สวัสดีค่ะ.. ขอบคุณที่สนับสนุนพวกเรามาตลอด
ฉันหวังว่า วันนึงฉันจะสามารถจัดปาร์ตี้ให้กับพวกคุณทั้งหมด


พิธีกร : โอ้...ถ้าอย่างนั้นต้องมีคนมาร่วมงานเป็นล้านแน่ๆ


ฟง : ครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเรามาทำงานที่ปักกิ่ง
เสอซือมั่นกับผมเคยมาถ่ายทำละครเรื่อง LWOLAP ก่อนหน้านี้แล้ว
แต่ว่าครั้งนี้เป็นการถ่ายทำที่นานมาก อืม...เกือบๆ 1 เดือน
ตอนนี้ก็ใกล้จะถ่ายทำเสร็จแล้ว ซึ่งก็มีแฟนๆ มากมายมาเยี่ยมที่กองถ่ายเรื่อยๆ
พวกเราดีใจมาก ที่ได้เห็นพวกคุณทุกคน


พิธีกร : พวกคุณมาถ่ายละครที่ปักกิ่งนานเท่าไหร่แล้วครับ


ฟง : 3 สัปดาห์แล้วครับ


พิธีกร : เมื่อวานนี้ Sheren บอกว่า พวกเธอมาถ่ายละครเรื่องนี้
มานานราวๆ 7 เดือนได้ แล้วพวกคุณล่ะ


อาเส่ : เหมือนกันค่ะ


ฟง : ใช่ครับ, ประมาณนั้น


พิธีกร : งั้นพวกคุณก็ต้องยุ่งมากๆ ไม่มีวันหยุดเลย?


ชาเรย์: ใช่ยุ่งมาก ไม่มีวันหยุดเลย


พิธีกร : Sheren บอกว่าเธอชอบปักกิ่ง ส่วนเหมียวเฉียวเหว่ยบอกว่าอากาศที่นี่แห้ง
พวกคุณคิดว่าที่นี่เป็นยังไงบ้าง


อาเส่ : ฉันก็คิดว่าอากาศที่นี่แห้งเหมือนกันค่ะ ที่ฮ่องกงจะชื้นกว่า
ฉันเลยต้องดื่มน้ำมากขึ้นและก็ใส่หน้ากากบำรุงผิวหน้าทุกวัน
ทำให้ฉันยุ่งมากๆ เลย แต่ว่าอาหารที่นี่อร่อย ฉันชอบเป็ดย่าง


ฟง : ผมชอบอากาศแห้ง (อาเส่ชี้ไปที่ฟง บอกว่าเค้าชอบอากาศแห้ง)
ปกติผมดื่มน้ำเยอะอยู่แล้ว และผมก็เป็นพวกผิวมัน
สิ่งที่ผมไม่คุ้นก็คือ เครื่องทำความร้อนภายในอาคาร
ในฮ่องกง พวกเราไม่ต้องเปิดเครื่องทำความร้อน
ผมรู้สึกว่าในห้องนี้ร้อนมา ดูซิ (ชี้ที่อาเส่)
เธอยังใส่แจ็คเก็ตหนังอยู่เลย เป็นผมล่ะก็ ร้อนแย่เลย


พิธีกร : ใช่...เมื่อวาน Sehren บอกว่าที่นี่ร้อนมาก


ฟง : ผมก็ได้ยินมาเหมือนกันครับ


พิธีกร : พวกเรารู้ว่าพวกคุณแสดงเป็นคู่รักอีกครั้งใน DOL
อืม...เหมือนกับสามี-ภรรยา ฟงพยักหน้าว่า ใช่ๆ
พอจะบอกได้มั๊ยครับว่าบุคลิกของตัวละครเป็นยังไงบ้าง


ฟงกับอาเส่ต่างผายมือไปที่อีกฝ่าย


พิธีกร : ว้าว, พวกคุณเป็นคู่หูที่ดีจริงๆ ต่างเข้าใจอีกฝ่าย


ชาเรย์:


ฟง : Ok, ผมก่อนก็ได้


ฟง : ตัวละครของผมชื่อ Wah Chung Bong เป็นลูกชายคนโตของตระกูลเศรษฐี
ผมเจอกับอาเสอเพราะว่าเธอมีอาชีพเป็นตัวแทนขายบ้านและที่ดิน
(real estate agent) ส่วนผมก็มีอาชีพเป็น real estate business
ผมจึงต้องการความช่วยเหลือจากเธอ ในตอนแรกพวกเราจะเป็นคู่กัดกัน
หลังจากนั้นพวกเราก็ตกหลุมรักกัน เหตุการณ์มากมาย ก็เกิดขึ้นตามมา



อาเส่ : ฉันเป็นผู้หญิงที่ชอบเงิน (ฟงกับพิธีกรหัวเราะกันใหญ่ )
ฉันชอบเงินเพราะว่าพ่อของฉัน (หันไปถามฟงในภาษากวางตุ้ง
ว่าพ่อของฉันตายหรือแค่หายตัวไปเฉยๆ นะ .. ฟงก็ช่วยตอบเป็นภาษาจีนกลาง)
เอ่อ...ฉันมาจากครอบครัวที่มีแม่เลี้ยงดูมาคนเดียว


O-yohyo : โธ่ถัง..อาเส่ ลืมบทตัวเองซะงั้นน่ะนะ แล้วฟงเค้าจะจำได้เร้อ


อาเส่ : ฉันชอบเงิน เพราะว่าต้องเลี้ยงดูแม่ และมีเพียงแค่เงินเท่านั้น
ที่ทำให้ฉันรู้สึกว่าชีวิตปลอดภัยและมั่นคง
ดังนั้นฉันจึงพยายามอย่างมาก (ฟงเสริมว่า...เธอเป็นคนที่มีความมุ่งมั่นอย่างมาก)
แล้วฉันก็ได้เจอกับอาฟง พวกเราก็ทะเลาะกัน
ฉันต้องพึ่งเค้าเพื่อที่จะทำเงิน โดยการขายอพาร์ทเมนต์ให้เค้า

อาเส่ :ดังนั้น ฉันจึงเริ่มที่จะรู้จักเค้ามากขึ้น


ฟง : ใช่ครับ...เพราะว่าอาชีพของเธอทำให้พวกเราต้องมาเจอกัน


อาเส่ : แล้วเค้าก็น่ารำคาญมากเลย

ฟง : ใช่ผมน่ารำคาญ

อาเส่ : น่ารำคาญ มาก


ชาเรย์:


อาเส่ : มีอยู่ครั้งนึงเค้าบอกให้ฉันจูบเค้า
แล้วเค้าจะยอมซื้ออพาร์ทเมนท์ ตามจำนวนครั้งที่ฉันจูบ


ฟง : ผมบอกให้เธอจูบผม แล้วผมจะซื้ออพาร์ทเมนท์ตามจำนวนจูบ
เวปไซด์ของพวกคุณก็เอาเบื้องหลังฉากนี้ออกอากาศแล้ว



อาเส่ : ฉากนี้น่าอายมากเลย ฟง : ใช่ๆ น่าอายมาก

อาเส่ : เพราะว่าพวกเราไปถ่ายทำใน (หันไปถามฟงว่า คำว่า 'รถราง' พูดว่ายังไง?)


ฟง : อ๋อ...รถราง

อาเส่ : โอ้..รถราง พวกเราอยู่บนชั้นลอย


ฟง : ใช่ ใช่...แล้วก็ไม่มีหลังคา


พิธีกร : โอ้..ผมรู้จัก มันโรแมนติกมากเลยนะ


อาเส่ : ใช่ค่ะ โรแมนติก แต่ว่าตอนที่พวกเราถ่ายทำน่ะ
กล้องถูกซ่อนไว้ที่ชั้นล่าง พวกทีมงานก็แอบอยู่
และพวกเราก็อยู่ในพื้นที่ ที่เอ่อ.....


ฟง : เอ่อ...ในชุมชนที่เต็มไปด้วยผู้คน..ใน..CausewayBay (ถงหลอวาน)


อาเส่ : แล้วฉันก็จูบเค้าไม่หยุด (ทำท่าทางสมมติให้ดู)



ฟง : เธอจูบผมใหญ่เลย แล้วตอนที่ผู้กำกับสั่งแอคชั่น
พวกเราก็อยู่ในศูนย์กลางของแหล่งชุมชน
ที่มีผู้คนอยู่กันเต็มไปหมด


อาเส่ : รอบๆ Sogo คุณรู้มั๊ย...รถรางไม่มีหลังคา
ดังนั้นคนข้างล่าง ก็เริ่มตะโกนว่า
'ว้า..เสอซือมั่นกำลังจูบหลินฟง ล่ะ..'


ฟง :


พิธีกร : พวกเค้าไม่รู้ว่านี่คือการถ่ายละคร?


ชาเรย์: ใช่แล้ว เพราะว่ากล้องถูกซ่อนอยู่
พวกเค้าเห็นแต่พวกเราเท่านั้น


อาเส่ : แล้วฉันก็หยุดไม่ได้ด้วย


พิธีกร : พวกเค้าก็เลยคิดว่า.........


ฟง : ใช่เลย...


พิธีกร : พวกคุณเสร็จแน่เลย โดนผู้คนเห็นซะแล้ว


ฟง : ใช่...


อาเส่ : ตอนที่ฉันต้องจูบเค้า ฉันคิดว่า "ตายแน่เราคราวนี้" (ทำท่าทางประกอบ)


ชาเรย์: ตลกมากเลยล่ะ


ฟง : ตอนที่ผู้กำกับสั่ง "คัต" พวกเราก็กลั้นหัวเราะไม่อยู่อีกต่อไป


พิธีกร : มีคนอยากรู้ถึงความสัมพันธ์ของตัวละครพวกคุณ
กับนักแสดงคนอื่นๆ เช่น โจ หม่า, เติ้งชุ่ยเหวิน, เหมียวเฉียวเหว่ย, ซุนซวน


อาเส่ : ทั้งหมดเป็นญาติของเค้าค่ะ


ฟง : ใช่..เจ๊ซวนเป็นพี่สาวผม...โจ เป็นพี่เขย...
เจ๊เติ้งเป็นอาสะใภ้, ส่วนเฮียเหมียวเป็นอาของผม
แล้วก็ยังมีนักแสดงคนอื่น อย่าง Feng ก็เป็นลูกพี่ลูกน้อง
คุณ Liu เป็นอาคนรอง และเฮียหลิวสงเหยินเป็นพ่อของผม


พิธีกร : แล้วมีฉากที่ต้องแสดงกับนักแสดงของแผ่นดินใหญ่เยอะมั๊ยครับ


อาเส่ : ฉันไม่มีเลยค่ะ


ฟง : ผมเข้าฉากกับ Fung Siu fung เค้าเป็นลูกพี่ลูกน้องของผม
มีฉากพี่น้องเยอะพอสมควรครับ


พิธีกร : แล้วคุณสองคนล่ะ มีฉากแสดงด้วยกันเยอะมั๊ยครับ


ฟง : ผมต้องเข้าฉากกับเธอเยอะที่สุดเลย


อาเส่ : ใช่ค่ะ ฉากส่วนใหญ่เราถ่ายด้วยกัน


ฟง : ส่วนใหญ่จะเป็นฉากเดทและก็ฉากโรแมนติก


พิธีกร : ถ่ายฉากโรแมนติก 7 เดือน น่าสนุกมากเลยครับ


ฟง : อันที่จริงความสัมพันธ์ของพวกเราซับซ้อนมากนะ
มีเหตุการณ์มากมาย ทั้งสุขและทุกข์ เลิกกันแล้วก็กลับมาดีกัน



พิธีกร : แล้วพวกคุณได้ไปถ่ายทำที่สถานที่ไหนแล้วบ้าง


ฟง : คุณตอบนะ (พูดกวางตุ้ง)


อาเส่ : แคนาดา


ฟง : Vancouver


อาเส่ : เอ่อ..ที่ไหนอีกนะ.....Ningbo


ฟง : แล้วก็...Lin hai, Lu Chiao


อาเส่ : ฮ่องกง


พิธีกร : ว้าว..เยอะแยะเลย แล้วที่ไหนบ้าง
ที่ทำให้พวกคุณมีประสบการณ์ที่ประทับใจยากที่จะลืม


ฟง : ประสบการณ์ยากจะลืม เอ่อ... โอ้ใช่...
ตอนที่พวกเรามาปักกิ่งครั้งแรก...มีลมแรงมาก........


อาเส่ : โอ้..จริงด้วย


ฟง : พวกเราไปถ่ายกันที่ทุ่งนา แล้วมีอยู่ฉากนึงที่ตั้งกล้องไว้
แล้วพวกเราก็ต้องเดินผ่านจุดที่กล้องตั้งอยู่


อาเส่ : เค้าโอบไหล่ฉันไว้ แล้วจากนั้น

ฟง : ผมโอบเธอไว้ (ทำท่าทางให้ดู)
แล้วพวกเราก็เดิน...ทันใดนั้นก็มีลมแรงพวกพัดมาทางพวกเรา...
พวกเราถูกลมพัดแทบจะลอยไปตามลม


พิธีกร : โห...ลมพัดกระโชกแรงขนาดนั้นเลยรึครับ


อาเส่ : ใช่ค่ะ...พวกเราต้องเดินกลับมา


ฟง : พวกเราถูกพัดจนหลุดจากเฟรมของกล้อง แล้วผมของพวกเราก็ยุ่งมาก


อาเส่ : ใช่..ฉันเห็นข่าวหนังสือพิมพ์ใน Dailin ตอนนั้นมีเอ่อ
(หันไปถามฟงว่า เค้าเรียกว่าพายุอะไรนะ)


ฟง : อ้า..พายุทะเลทราย


พิธีกร : โชคดีนะที่คุณได้ไหล่ที่แข็งแรงของอาฟงช่วยไว้





อาเส่ : ไม่งั้น ฉันคงโดนพัดไปไกลแล้วล่ะ


ฟง : ผมก็เกือบแย่เหมือนกัน...ตอนนั้นลมพัดกระโชกแรงมาก


พิธีกร : (คำถามจากแฟนคลับ) ทำไมพวกคุณถึงแต่งชุดคู่รักมาล่ะ


ชาเรย์: โอ้..ไม่ใช่..พวกเราไม่ได้ตั้งใจให้เหมือนกัน


ฟง : ตอนที่ผมเดินออกมาจากห้องที่โรงแรม
เธอก็ออกมาจากห้องของเธอเหมือนกัน


อาเส่ : ใช่..ตอนนั้นฉันเดินออกมาจากห้อง...
ฉันก็ยังไม่รู้ตัวเลย...แล้วเค้าก็...


ฟง : ผมบอกว่า...ว้าว "ชุดคู่รัก" วิ้ว


พิธีกร : เรื่องบังเอิญหรือเนี่ย...พวกคุณร่วมงานกันมานานแล้ว


ฟง : ใช่ครับ ไม่จำเป็นต้องวางแผนล่วงหน้า
พวกเราทำงานร่วมกันมานานแล้ว รู้ใจกันดี


อาเส่ : อันที่จริง พวกเราไม่ได้นำชุดมามากนักหรอกค่ะ


ฟง : ใช่...พวกเราก็แค่เลือกชุดที่ติดมา


พิธีกร : ชุดที่ใช้แสดง ใครเป็นคนจัดครับ


ฟง : เป็นชุดของพวกเราเองครับ


อาเส่ : ใช่..แต่ว่าพวกเรามีกระเป๋าแค่ใบเดียว


ฟง : พวกเราไม่สามารถนำมาเยอะได้...พวกเราต้องถ่ายทำทุกวัน


พิธีกร : ครับ..คำถามต่อไป...ภาษาจีนกลางของอาฟงดีมากเลย


ฟง : อันที่จริง ผมว่ามันแย่ลงนะ


พิธีกร : คำถามต่อไป...พวกคุณแสดงเป็นคู่รักมาหลายครั้งแล้ว
ครั้งนี้พวกคุณรู้สึกยังไงบ้าง...รู้สึกแตกต่างจากครั้งก่อนๆ มั๊ย



พิธีกร : อืม...พวกคุณแสดงเป็นคู่รักมากี่ครั้งแล้วครับ


ฟง : พวกเราร่วมงานกันมา 3 ครั้งแล้ว
ใน Yummy Yummy และ เทพมารสะท้านภพ
ในเทพมารฯ พวกเราเป็นคู่รักกันจริงๆ แต่ใน Yummy...
ผมตามจีบเธอในตอนแรก แต่สุดท้ายเธอก็ไปคู่กับเควิน
และครั้งนี้...เป็นครั้งแรกที่เราเป็นคู่รักกันจริงๆ ในละครสากล


อาเส่ : ฉันรู้สึกว่าครั้งนี้พวกเรามีวุฒิภาวะมากขึ้น (มองไปที่ฟง)
ใช่มะ...?


ฟง : ใช่..เพราะครั้งนี้เป็นละคร 60 ตอน
ทำให้พวกเรามีเวลามากมายที่จะพัฒนาความสัมพันธ์...
เอ่อ...จะพูดว่าไงดี


อาเส่ : ฉันว่า..ครั้งนี้สนุกและน่าติดตามมากเลย


ฟง : ใช่..ดีมากเลยครับ..ผมคิดว่า คู่รักคู่นี้...


อาเส่ : เป็นความสัมพันธ์ที่มั่นคงมาก


พิธีกร : คุณคิดว่าเป็นคู่ที่เหมาะสมกัน


ฟง : 555 ใช่เลยครับ x 2


พิธีกร : เสอซือมั่น หลังจากร่วมงานกับหลินฟงมาหลายครั้ง
ครั้งนี้คุณรู้สึกกับเค้ายังไงบ้างครับ


ฟง : ฮืม...

อาเส่ : (คิดอยู่สักพัก แล้วก็ตอบด้วยสีหน้างงๆ ว่า)
ฉันรู้สึกยังไงเหรอ...อันที่จริงก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมาก...


(ทุกคนหัวเราะกันใหญ่)


พิธีกร : ไม่นะ..นั่นเจ็บปวดมากเลย


ฟง : ไม่เป็นไรครับ...ไม่มีปัญหา


อาเส่ : ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรจริงๆ ...เพราะว่า...


ฟง : ...เพราะว่าพวกเราสนิทกันมาก


อาเส่ : สนิทกัน จนรู้จักกันดี..ฉันบอกได้แต่ว่าใน ..เทพมารฯ เอ๊ย..ไม่ใช่ ใน DOL


ฟง : 555 ...เทพมารสะท้านภพเหรอ....


O-yohyo : คิดว่าที่ฟงขำทีอาเส่พูดผิดก็เพราะ ในภาษาจีน
เรื่องเทพมารฯ 覆雨翻雲 กับ DOL 歲月風雲 มีคำศัพท์ที่เหมือนกันอยู่ตัวค่ะ


อาเส่ : ใน DOL ความสัมพันธ์ของพวกเราค่อนข้างซับซ้อน
และผูกพันธ์กันมาก


ฟง : ใช่..ลึกซึ้ง


อาเส่ : แต่ต่างจากเรื่องอื่นๆ ที่เราแสดงด้วยกัน...
อย่างใน Yummy จะค่อนข้างสนุกสนาน แต่ครั้งนี้จะจริงจังกว่า


ฟง :

พิธีกร : เติ้งชุ่ยเหวินและเหมียวเฉียวเหว่ยบอกว่า
พวกเค้ารู้จักกันมามากกว่า 20 ปี แล้วพวกคุณสองคนล่ะครับ


ฟง : หลายปีแล้วครับ



อาเส่ : ใช่ค่ะ..แต่น้อยกว่า 20 ปีนะ


ฟง : แน่นอน ก็พวกเราไม่ได้เข้าวงการมานานขนาดนั้นนี่


พิธีกร : พวกคุณรู้จักกันมาก่อน ก่อนที่จะมาแสดงคู่กันรึเปล่าครับ


ฟง : ใช่ครับ


พิธีกร : งั้นบอกหน่อยซิครับ ว่าพวกคุณพบกันครั้งแรกได้ยังไง


ฟง : ผมเจอเธอครั้งแรกในชั้นเรียนการแสดง (อาเส่มองฟงด้วยสีหน้าสนใจ)