| MY LOVE BODY GUARD เฉพาะกิจ | |
|
|
|
ผู้ตั้ง | ข้อความ |
---|
chuengngee ศิษย์ใหม่ชาเรี่ยน..เอ๊าะๆเฟรชๆ
จำนวนข้อความ : 55 : 46 Registration date : 13/12/2008
| เรื่อง: MY LOVE BODY GUARD เฉพาะกิจ Sat May 09, 2009 11:55 pm | |
| เนื่องจาก bloggang ยังใช้การไม่ได้จนกว่าจะวันที่ 11 โน้น...จางงี้ก็เลยเอาตอนจบมาลงไว้ที่นี่ด้วยเป็นการเฉพาะกิจไว้แก้ขัดไปก่อนนะจ๊ะ...อยากอ่านเม้นต์ใจจะขาด เข้า bloggang ไม่ได้สักที ตอนที่ 32 (จบ) …สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ !!... อีกมุมหนึ่งของท่าเรือ ไกลออกไปจากบริเวณที่กลุ่มของตำรวจยืนอยู่...ไป๋อี้ที่ใบหน้าซีดเซียวแทบจะไม่มีสีเลือด ตลอดทั่วทั้งร่างมีเลือดเปรอะซึมผ่านเนื้อผ้าออกมา ชายหนุ่มใช้มือข้างหนึ่งค้ำยันตัวเองกับต้นไม้เพื่อให้ยืนตรงอยู่ได้ ลมหายใจของเขาดูกระชั้นถี่และเหนื่อยหอบเหมือนจะขาดใจตายเสียให้ได้...ไป๋อี้ยกมุมปากข้างหนึ่งยิ้มเหยียดขึ้นมาด้วยความสะใจ เมื่อเห็นเรือที่ลอยกลางทะเลแหลกเป็นจุลไปต่อหน้าต่อตา ไป๋อี้แค้นใจนักที่ถูกหลี่เฟ่ยหลางหลอกไปฆ่าเมื่อหลายวันก่อน และรู้ตัวว่าเขาเหลือเวลาอีกไม่มากแล้วที่จะชำระแค้นอันเจ็บปวดนี้...เริ่มจากยืมมือของตำรวจในการเข้าทะลายบริษัทของหลี่เฟ่ยหลาง แล้วก็ตามด้วยการลอบกัดฆ่าล้างโคตรเพื่อความสะใจ...คนอย่างเขา ถ้าคิดจะเหยียบ ก็ต้องเอาให้จมดิน ไม่อย่างนั้นเขาก็พร้อมเสมอที่จะกลับมาแว้งกัดเจ้าของเพื่อตอบแทนบุญคุณที่ได้เลี้ยงดูให้เป็น 2 เท่า เพราะพลังใจแห่งความแค้นนี้ ทำให้เขาอดทนยื้อชีวิตของตัวเองต่อไปเพื่อรอวันนี้ ...เขาหนีออกจากโรงพยาบาลที่เกาเซี๊ยะซุ่นจัดให้เขาอยู่เพื่อกันเขาไว้เป็นพยานในการเอาผิดกับหลี่เฟ่ยหลาง เพื่อมาดักรอที่ท่าเรือแห่งนี้... ...เขาเป็นคนเดียวที่รู้จักหลี่เฟ่ยหลางดีที่สุด เพราะฉะนั้นสถานที่แห่งนี้คือที่ที่ดีที่สุดในการฝังศพของหลี่เฟ่ยหลาง.... สาเหตุที่เรือระเบิด ไม่ได้เกิดจากความขัดข้องของลำเรือใดๆ ทั้งสิ้น ทั้งหมดเกิดจากการที่ไป๋อี้ลอบวางระเบิดเอาไว้ในเรือ...เขารอเพียงแค่เวลาที่เรือจะระเบิดก็เท่านั้น...สุดท้ายก็ทำได้สำเร็จ...ภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้าทำให้เขาได้รู้ว่า พ่อลูกสกุลหลี่ไม่สามารถที่จะอยู่เพื่อสร้างบาปกรรมหรือความทุกข์ทรมานให้กับคนอื่นได้อีกต่อไปแล้ว ไป๋อี้ค่อยๆ หันกายเดินกลับไปในเส้นทางเดิม...ทว่าเขาเดินต่อไปได้อีกเพียงครู่เดียวก็กระอักเลือดออกมาก้อนใหญ่ ก่อนที่จะทรุดกายลงไปทั้งตัวนอนแบราบทั้งตัวคว่ำหน้าอยู่บนพื้นหญ้า แล้วก็กระอักเลือดออกมาอีก...ระลอกแล้ว...ระลอกเล่า...ครู่หนึ่งแววตาก็เบิ่งลุกโต แข็งค้าง ลมหายใจขาดหาย...สุดท้ายคนที่เลวก็จบชีวิตลงอย่างน่าเวทนา โดยที่ไม่มีใครรับรู้หรือไว้อาลัยให้กับเขา “สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว...ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ !” เกาเซี๊ยะซุ่นแค่พึมพำออกมาอย่างนึกปลงตกกับชะตาชีวิตของหลี่เฟ่ยหลางเมื่อภาพที่เรือระเบิดปรากฎชัดอยู่ตรงหน้าอย่างที่ไม่มีใครสามารถช่วยเหลือได้ ...ดิ้นรนแทบตายเพื่อให้ตัวเองมีชีวิตรอด สุดท้ายเขากับพ่อก็ต้องจบชีวิตลงอย่างน่าสมเพช ร่างแหลกเป็นจุล แม้แต่ขี้เถ้าก็ไม่อาจหลงเหลือไว้ให้ลูกหลานได้บูชา… ขณะที่เถียนซย่าผิงก็ยังคงจับจ้องไปที่ร่างนิ่งข้างกายด้วยแววตาสั่นระริกเจิ่งน้ำ...ส่วนเส้าหลงเฟยก็ยังคงยืนนิ่งอยู่ในท่าเดิม ลำคอลู่ตก แววตานิ่งเฉยไร้ความรู้สึก เพราะมันเจ็บจนเลยเส้นขีดสุดของความเจ็บปวดจึงได้ด้านชาเสียศูนย์...ด้านว่านจูจูได้แต่มองท่าทางเย็นชาของเถียนซย่าผิงที่มีต่อเส้าหลงเฟยด้วยความรู้สึกสงสารพี่ชายสุดขั้วหัวใจ “กรี๊ดด !!” หลี่ซาซาช็อกตาค้างกับภาพที่เห็นอยู่ตรงเบื้องหน้า แข้งขาไร้เรี่ยวแรงจนทรุดลงไปนั่งกองกับพื้นเพียงเสี้ยววินาที ทำให้เจ้าเหวินสี่คว้าตัวหญิงสาวไว้ไม่ทัน..ขณะที่เจ้าเหวินสี่โน้มตัวลงไปโอบอุ้มภรรยาขึ้นมา กลับพบว่ามีเลือดเปรอะไหลนองลงมาตามเรียวขาของหญิงสาว “เจ็บ !...พี่เหวิน...ชั้นเจ็บท้อง !” หลี่ซาซาจิกเล็บแน่นลงตรงบ่าของเจ้าเหวินสี่ “โอ๊ย !!...พี่เหวิน..เจ็บ...ชั้นเจ็บท้อง...กรี๊ดพี่เหวินช่วยด้วย...เจ็บ...ชั้นเจ็บท้อง” ก่อนที่หญิงสาวจะส่งเสียงร้องโอดโอยอย่างโหยหวนออกมา เวลานั้นความวุ่นวายก็เกิดขึ้นอีกครั้ง เสียงหวีดร้องอย่างโหยหวนของหลี่ซาซาทำให้ทุกคนในที่นั้นหลุดออกจากห้วงความคิดของตน...เกาเซี๊ยะซุ่นสั่งการให้ลูกน้องของเขารีบพาหลี่ซาซาส่งโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดโดยเร็ว ..................................................... | |
|
| |
chuengngee ศิษย์ใหม่ชาเรี่ยน..เอ๊าะๆเฟรชๆ
จำนวนข้อความ : 55 : 46 Registration date : 13/12/2008
| เรื่อง: Re: MY LOVE BODY GUARD เฉพาะกิจ Sat May 09, 2009 11:56 pm | |
| หลังจากที่เกาเซี๊ยะซุ่นมาส่งหลี่ซาซาที่โรงพยาบาลแล้วก็ขอตัวจากทุกคนกลับโรงพักเพื่อไปสรุปคดี...ตรงหน้าห้องคลอดจึงเหลือชายหญิงอยู่เพียง 2 คู่
หลี่ซาซาจำเป็นต้องผ่าท้องคลอดเนื่องจากความกระทบกระเทือนสู่ครรภ์จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เวลานี้หญิงสาวจึงอยู่ภายในห้องคลอด...เถียนซย่าผิงนั่งอยู่ตรงม้านั่งตัวเดียวกันกับเจ้าเหวินสี่ตรงหน้าห้องคลอด หญิงสาวเอื้อมมือข้างหนึ่งไปกุมมือของเจ้าเหวินสี่เอาไว้อย่างให้กำลังใจ “ไม่ต้องกังวลนะคะพี่เหวิน ซาซากับลูกจะต้องปลอดภัย”
เจ้าเหวินสี่ไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่หันไปสบตากับเถียนซย่าผิง ก่อนจะหันกลับมานั่งก้มหน้าในท่าเดิมด้วยจิตใจร้อนรุ่มกระวนกระวาย
อีกด้านหนึ่ง ว่านจูจูก็นั่งอยู่กับเส้าหลงเฟยตรงม้านั่งตัวที่ไม่ห่างกันนักกับที่เถียนซย่าผิงนั่งอยู่...ทั้งๆ ที่นั่งอยู่เฉยๆ แบบนี้ก็ไม่มีประโยชน์ แต่เส้าหลงเฟยไม่ยอมรั้งกายไปไหน เพราะไม่ต้องการให้เถียนซย่าผิงอยู่ห่างคลาดสายตา
ชายหนุ่มเหลือบมองไปที่เถียนซย่าผิงบ่อยครั้ง แต่ก็ได้รับการตอบสนองเพียงแค่ท่าทางที่ ‘หมางเมิน’ และสายตาที่ ‘เย็นชา’ ของหญิงสาว...เถียนซย่าผิงทำเหมือนว่าเขาไม่ได้มีตัวตนอยู่ในที่แห่งนั้นด้วย...และท่าทางแบบนั้นของเถียนซย่าผิงก็อยู่ในสายตาของว่านจูจูกับเจ้าเหวินสี่โดยตลอด
“พี่หลง...พี่ไม่เป็นไรนะ?” ว่านจูจูรู้สึกเป็นห่วงกังวลกับความรู้สึกของเส้าหลงเฟยในเวลานี้เป็นอย่างมาก แต่หญิงสาวก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากให้กำลังใจพี่ชายอยู่ใกล้ๆ...เส้าหลงเฟยแค่เบนหน้าหันมาหาหญิงสาวพร้อมกับส่ายหน้าน้อยๆ ก่อนที่จะถอนหายใจออกมาเบาๆ อย่างกลัดกลุ้ม
ส่วนเจ้าเหวินสี่ก็หันไปเตือนสติของเถียนซย่าผิงบ้าง “เรื่องของพี่หลง อาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่เธอเข้าใจก็ได้ พี่หลางอาจพูดออกมาเพราะแค้นเธอ 2 คนก็ได้...ผิงผิง เธอหมางเมินกับพี่หลงแบบนี้ เขาจะเสียใจมากนะเธอรู้มั๊ย พี่เคยผ่านเหตุการณ์แบบนั้นมาแล้วพี่ย่อมรู้จักความรู้สึกแบบนั้นดี พี่ไม่อยากให้เธอทำแบบนี้นะผิงผิง” เจ้าเหวินสี่รู้ซึ้งถึงความรู้สึกนั้นดี เขาเจ็บปวดนักตอนที่หลี่ซาซาคร่ำครวญหาแต่เส้าหลงเฟย
แต่เถียนซย่าผิงกลับส่ายหน้าแรงๆ ด้วยสายตาเย็นชาเช่นเดิม “ไม่หรอก !! ท่าทางของพี่หลงเฟยแบบนั้น เป็นคำตอบที่ดีอยู่แล้ว พี่เหวินไม่ได้อยู่ในสถานะอย่างชั้น พี่คงไม่เข้าใจความรู้สึกของชั้นหรอก”
ในตอนนั้นเจ้าเหวินสี่ก็เงียบไปเพราะไม่รู้ว่าควรจะช่วยเหลือเส้าหลงเฟยอย่างไรดี...อยู่ในความเงียบได้ครู่หนึ่ง นางพยาบาลก็เปิดประตูห้องคลอดออกมา พร้อมกับร่างของซาซาที่อ่อนแรงกับลูกน้อยที่อยู่ในอ้อมกอด เจ้าเหวินสี่เห็นดังนั้นก็ลุกพรวดขึ้นตรงมาหาภรรยาทันที
ชายหนุ่มจับมือข้างหนึ่งของภรรยาอย่างอ่อนโยนตอนที่หญิงสาวกำลังน้ำตาซึมมองลูกน้อยในอ้อมกอด หลี่ซาซาจึงได้หันหน้ามาหาสามีพร้อมกับเอื้อนเอ่ยขึ้นด้วยความตื้นตัน “พี่เหวิน..เราคิดถูกแล้วที่เก็บเด็กคนนี้ไว้...ลูกชายของเราน่ารักมากเลยพี่เหวิน...ดูสิคะ”
‘แม่’ คำๆ นี้ช่างประเสริฐนัก...หลี่ซาซาได้รับรู้ถึงความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่ของคำๆ นี้แล้ว...มือข้างที่ถูกกุมอยู่ก็บีบกลับแน่นด้วยความรู้สึกตื่นเต้นและตื้นตัน
“ขอโทษนะคะ...คงต้องพาคุณแม่ไปพักผ่อนแล้วคะ” ในตอนนั้นเสียงของนางพยาบาลก็ดังแทรกขึ้น ก่อนจะเข็นรถนอนของหลี่ซาซาตรงออกไปที่ห้องพักผู้ป่วย โดยมีเจ้าเหวินสี่กับเถียนซย่าผิงเดินตามกันไปติดๆ
ส่วนเส้าหลงเฟยก็ลุกขึ้นยืน มองตามเงาหลังของเถียนซย่าผิงออกไปด้วยจิตใจที่ท้อแท้และสิ้นหวัง ด้านว่านจูจูที่ยืนตามเส้าหลงเฟยขึ้นมาด้วย ทำได้แค่แตะบ่าของพี่ชายเบาๆ อย่างให้กำลังใจ
......................................................... | |
|
| |
chuengngee ศิษย์ใหม่ชาเรี่ยน..เอ๊าะๆเฟรชๆ
จำนวนข้อความ : 55 : 46 Registration date : 13/12/2008
| เรื่อง: Re: MY LOVE BODY GUARD เฉพาะกิจ Sat May 09, 2009 11:56 pm | |
| ทันทีที่กลับถึงบ้านสกุลว่าน เถียนซย่าผิงก็ตรงเข้ามาในห้องคว้ากระเป๋าเดินทางออกมา พร้อมกับเปิดตู้เสื้อผ้า คว้าเสื้อผ้าของตัวเองยัดใส่กระเป๋าด้วยท่าทางเย็นชา จนว่านจูจูที่เพิ่งเดินตามเข้ามาต้องผงะไป “เธอจะทำอะไรหนะผิงผิง?”
“ชั้นจะย้ายออกไปอยู่ข้างนอก...ชั้นไม่อยากเห็นหน้าพี่หลงเฟยอีก !” เถียนซย่าผิงที่ยังคงก้มหน้าเก็บกระเป๋าอยู่เอ่ยตอบว่านจูจูด้วยน้ำเสียงเรียบ...ตรงหน้าประตูห้อง เส้าหลงเฟยที่ยืนอยู่ได้ยินคำที่เถียนซย่าผิงพูดมาทั้งหมด จึงได้ก้าวมาข้างในห้อง
“คุณหนูไม่ต้อง...ผมจะไปเดี๋ยวนี้ !” พูดจบ เส้าหลงเฟยก็ตั้งท่าจะเดินออกไปทันที ทว่ากลับถูกว่านจูจูรั้งตัวไว้เสียก่อน ชายหนุ่มจึงได้ชะงักเท้าหยุดลง ภายในใจลึกๆ ก็หวังให้เถียนซย่าผิงเปลี่ยนใจ
“เดี๋ยวก่อน !” อยู่ๆ เถียนซย่าผิงก็กระชากเสียงขึ้นมาพร้อมกับก้าวเข้ามาประชิดตัวกับเส้าหลงเฟย ตอนนั้นทั้งว่านจูจูกับเส้าหลงเฟยต่างก็มีความหวังขึ้นมาบ้าง แต่แล้วเถียนซย่าผิงกลับยัดพวงกุญแจที่เส้าหลงเฟยเคยให้ใส่กลับคืนที่อุ้งมือของชายหนุ่ม “พี่หลงเฟยเอาของของพี่คืนไปด้วย”
เส้าหลงเฟยจำใจต้องรับพวงกุญแจมาด้วยสายตาที่ปวดร้าว ส่วนเถียนซย่าผิงเพียงแค่จ้องมองใบหน้าของเส้าหลงเฟยด้วยหางตา ก่อนจะเอื้อมมือข้างเดิมไปกุมสร้อยคอที่สวมอยู่บนคอของตน “ส่วนสร้อยนี่ เป็นของพ่อมันก็ควรจะเป็นสมบัติของชั้นด้วย” พูดจบเถียนซย่าผิงก็ก้าวกลับไปที่เดิมเพื่อรอดูทีท่าของเส้าหลงเฟย
ไม่มีใครรู้ว่าเถียนซย่าผิงคิดยังไงกันแน่กับสร้อยคอที่สวมอยู่...อย่างน้อยหญิงสาวก็อยากจะมีตัวแทนของ ‘เขา’ ไว้อยู่ข้างกายบ้าง
ในตอนนั้นเส้าหลงเฟยก็เข้าใจความหมายได้ทันที ชายหนุ่มจึงตั้งท่าจะเดินออกไปอีกครั้ง ทว่ากลับถูกว่านจูจูรั้งตัวไว้อีกครั้ง
“เดี๋ยวพี่หลง...แล้วพี่จะไปอยู่ไหนกันหละ?” ว่านจูจูที่เป็นคนกลางก็ไม่รู้จะแก้ไขปัญหาในตอนนี้อย่างไรดี หญิงสาวหันไปส่งสายตาในเชิงอ้อนวอนต่อเพื่อนสาวอีกครั้ง...ครั้นเห็นว่าเส้าหลงเฟยหยุดเท้าไว้ เถียนซย่าผิงจึงได้จัดแจงยัดเข้าของใส่กระเป๋าเดินทางใหม่อีกครั้ง
“ไม่มีประโยชน์หรอกจูจู” เส้าหลงเฟยดึงแขนของน้องสาวที่เกาะเกี่ยวแขนของตัวเองออก “พี่ฝากเธอกับแม่ช่วยดูแลคุณหนูแทนพี่ด้วย” พอพูดจบเส้าหลงเฟยก็เดินออกจากบ้านสกุลว่านไป โดยไม่คิดที่จะเหลียวหลังกลับมาอีก
..................................................... | |
|
| |
chuengngee ศิษย์ใหม่ชาเรี่ยน..เอ๊าะๆเฟรชๆ
จำนวนข้อความ : 55 : 46 Registration date : 13/12/2008
| เรื่อง: Re: MY LOVE BODY GUARD เฉพาะกิจ Sat May 09, 2009 11:57 pm | |
| 2 เดือนผ่านไป...ร้านเครื่องเพชรสกุลเถียนเริ่มเข้ารูปเข้ารอยมากยิ่งขึ้นโดยมีป้าหยงกับว่านจูจูช่วยเถียนซย่าผิงในการบริหารจัดการด้วยอีกแรง ไม่มีใครได้ทราบข่าวคราวของเส้าหลงเฟยอีกเลยนับจากวันที่ชายหนุ่มออกจากบ้านสกุลว่านไป อีกทั้งบรรยากาศในบ้านสกุลว่านตลอด 2 เดือนมานี้ก็เต็มไปด้วยความเศร้าซึมหดหู่ในจิตใจ โดยที่ไม่มีใครสามารถแก้ไขอะไรได้เลย
ขณะที่เถียนซย่าผิงกับว่านจูจูกำลังจัดชุดเครื่องเพชรในตู้โชว์ให้เป็นระเบียบเรียบร้อย เจ้าเหวินสี่ก็ผลักประตูเดินเข้ามาในร้าน เถียนซย่าผิงยิ้มกว้าง ดีใจที่ได้เห็นหน้าพี่ชายอีกครั้งหนึ่ง “พี่เหวิน !” ทักเรียกชื่อของชายหนุ่มจบ หญิงสาวก็เดินออกมาจากข้างในเคาน์เตอร์และพาให้เจ้าเหวินสี่ไปนั่งคุยกันตรงโต๊ะสนามข้างหน้าร้าน
“พี่เอาของมาคืนให้เธอ” ตอนที่เจ้าเหวินสี่โน้มตัวลงนั่งแล้ว ก็ยื่นกระดาษใบหนึ่งส่งให้กับเถียนซย่าผิงที่นั่งอยู่ฝั่งตรงกันข้าม พอหญิงสาวได้อ่านเนื้อความในกระดาษตรงหน้าก็ถึงกับมีก้อนสะอื้นจุกขึ้นมาอยู่ในลำคอ
“ต้องขอโทษด้วยที่เพิ่งจะเอาโฉนดมาคืนให้เธอสายป่านนี้ ตาเหวินจุ้นไม่ค่อยแข็งแรงพี่เลยต้องช่วยซาซาดูแล..อีก 2 วันพี่จะพาซาซากับเหวินจุ้นไปอยู่สิงคโปร์ บ้านสกุลเถียนก็ควรคืนให้เจ้าของให้สักที” เจ้าเหวินสี่เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอบอุ่นเหมือนอย่างเคย..เถียนซย่าผิงที่มีน้ำตาซึมขึ้นมาน้อยๆ ก็เอ่ยขอบคุณชายหนุ่มอย่างซาบซึ้ง
“ผิงผิง...เธอกับคุณหลง...ยังสบายดีอยู่ใช่มั๊ย?” ไม่ว่าจะอย่างไร ชายหนุ่มก็ยังคงห่วงใยน้องสาวคนนี้อยู่ จึงได้เอ่ยถามขึ้นมาอย่างระมัดระวัง
ทว่าเถียนซย่าผิงกลับไม่ยอมตอบคำถามใดๆ แต่กลับเปลี่ยนเรื่องพูดกับเจ้าเหวินสี่แทน “ขอบคุณพี่เหวินที่เป็นห่วงค่ะ อีก 2 วันพี่จะเดินทางแล้วใช่มั๊ย ไว้ชั้นจะไปส่งพี่กับซาซา แล้วก็ตาเหวินจุ้นด้วยนะ”
หลังจากที่ได้ยินคำตอบ เจ้าเหวินสี่ก็พอจะเข้าใจว่าเถียนซย่าผิงคงไม่ต้องการเอ่ยถึงเรื่องนี้จึงได้บอกปัดไป ต่อจากนั้น 2 พี่น้องก็นั่งคุยกันในเรื่องสัพเพเหระนานเกือบชั่วโมงได้ เจ้าเหวินสี่จึงได้ขอตัวกลับ
............................................ | |
|
| |
chuengngee ศิษย์ใหม่ชาเรี่ยน..เอ๊าะๆเฟรชๆ
จำนวนข้อความ : 55 : 46 Registration date : 13/12/2008
| เรื่อง: Re: MY LOVE BODY GUARD เฉพาะกิจ Sat May 09, 2009 11:57 pm | |
| ที่ท่าเรือ...เจ้าเหวินสี่ หลี่ซาซาที่อุ้มเด็กน้อยวัย 2 เดือน พร้อมด้วยแม่นมชุย กำลังยืนมองไปทางเวิ้งน้ำใหญ่เบื้องหน้า
ในมือของเจ้าเหวินสี่ถือกระจาดใบเล็กที่บรรจุเต็มไปด้วยกลีบกุหลาบ...วันนี้พวกเขาทั้งหมดจะเดินทางไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ประเทศสิงคโปร์ และยังไม่ลืมที่จะมาล่ำลาคนในครอบครัวเป็นครั้งสุดท้าย
หลี่ซาซาค่อยๆ หยิบกลีบกุหลาบจากกระจาดที่อยู่ในมือของเจ้าเหวินสี่โปรยไปยังผืนน้ำเบื้องหน้า
“พ่อจ๊ะ...พี่หลาง...ทั้ง 2 คนไม่ต้องกังวลนะจ๊ะ พี่เหวินจะดูแลชั้นอย่างดี ชั้นอยากให้พ่อกับพี่ได้เริ่มต้นใหม่กับอีกมุมหนึ่งของโลกที่ชั้นอาจจะมองไม่เห็น แต่ชั้นเชื่อมั่นว่าโลกใหม่ของพ่อกับพี่จะทำให้ทั้ง 2 คนมีความสุข เพราะโลกใบนั้นคงไม่มีทั้งความแค้นและความชังให้ต้องเป็นทุกข์ห่วงกังวลอีกต่อไปแล้ว...หวังว่าชาติหน้าเราจะได้เกิดมาร่วมสายเลือดกันอีกนะจ๊ะ”
............................................ | |
|
| |
chuengngee ศิษย์ใหม่ชาเรี่ยน..เอ๊าะๆเฟรชๆ
จำนวนข้อความ : 55 : 46 Registration date : 13/12/2008
| เรื่อง: Re: MY LOVE BODY GUARD เฉพาะกิจ Sat May 09, 2009 11:57 pm | |
| ที่สนามบินฮ่องกง...ครอบครัวของหลี่ซาซากับแม่นมชุยที่อุ้มเด็กตัวน้อย กำลังจัดการเรื่องเอกสารเดินทางที่เคาน์เตอร์เช็คอิน ในตอนที่ทุกคนหันหลังกลับออกมาก็เห็นเถียนซย่าผิงเดินเข้ามาในสนามบินเพียงลำพัง หลี่ซาซาจึงได้หันไปกระซิบบอกกับผู้เป็นสามี “พี่เหวิน ! ชั้นเป็นห่วงผิงผิงจังค่ะ ไหนๆ เราก็จะไปกันแล้ว อย่างน้อยเราควรทำอะไรเพื่อพวกเค้าบ้างแม้ว่ามันจะได้ผลหรือไม่ก็ตาม แต่เราก็ยังได้ชื่อว่าไม่ละความพยายามจริงมั๊ยคะ”
ถ้อยคำของผู้เป็นภรรยา เจ้าเหวินสี่เข้าใจความหมายได้ดีจึงได้ส่งยิ้มให้กับภรรยาก่อนจะเดินเข้าไปหาเถียนซย่าผิง แล้วก็ชวนหญิงสาวไปหาที่นั่งคุยกัน
ช่วงที่เถียนซย่าผิงกับเจ้าเหวินสี่เดินไปไกลแล้ว ตอนที่หลี่ซาซากำลังจะหันหน้ามาเล่นกับลูกน้อย ก็เหลือบไปเห็นเงาร่างของคนคุ้นเคยยืนอยู่ตรงหน้าประตูทางเข้าของสนามบิน “พี่หลง !” หญิงสาวถึงกับส่งเสียงอุทานออกมาก่อนจะหันไปวานให้แม่นมชุยช่วยดูลูกชายให้ที เธอจะไปทำธุระสักเดี๋ยว
เจ้าเหวินสี่เลือกร้านกาแฟเล็กๆ ภายในสนามบิน ใช้เป็นสถานที่เพื่อพูดคุยกันกับเถียนซย่าผิง ตอนที่ทั้งคู่โน้มตัวลงนั่งแล้ว เจ้าเหวินสี่ก็เป็นฝ่ายเอ่ยปากกับหญิงสาวก่อน “เธอยังรักและเชื่อใจพี่อยู่หรือเปล่าผิงผิง?”
เถียนซย่าผิงจึงได้เลิกคิ้วขึ้นมาเล็กน้อยอย่างไม่ค่อยเข้าใจคำถามของเจ้าเหวินสี่นัก “มีอะไรผิดปกติหรือเปล่าคะพี่เหวิน?”
“ในฐานะของพี่ พี่ก็ไม่อยากให้เธอใช้อารมณ์ในการดำเนินชีวิต ถ้าให้พี่เดา พี่ก็เดาว่าจนถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่ยอมให้อภัยพี่หลงเรื่องที่เขาวางยานอนหลับให้เธอกิน พี่อยากให้เธอลองมองอีกมุมนึง ถ้าหากว่าเธอเป็นเขา เธอจะทำยังไงกับเรื่องนี้”
“พี่เข้าใจผิดแล้วพี่เหวิน...ชั้นไม่ได้โกรธที่พี่หลงเฟยวางยาให้ชั้นกิน แต่ที่ชั้นยังทำใจไม่ได้คือเรื่องที่พี่หลงเฟยใจแคบเกินไป ถ้าพี่หลงเฟยคุยกับพ่อตรงๆ เกี่ยวกับเรื่องในอดีต วันนี้ชั้นอาจจะไม่ต้องสูญเสียพ่อไปก็ได้...แล้วถ้าต่อไปเราต้องใช้ชีวิตร่วมกัน หากพี่หลงเฟยไม่เปิดใจแต่คิดระแวงอยู่ฝ่ายเดียว...ชีวิตคู่ของเราจะไปรอดหรือจ๊ะพี่เหวิน”
เมื่อเถียนซย่าผิงยอมเปิดปาก เจ้าเหวินสี่จึงได้เข้าใจ เพราะอย่างนี้เขาถึงไม่ได้คาดคั้นอะไรกับเถียนซย่าผิงต่อ แต่ฝากข้อคิดให้กับเถียนซย่าผิงอยู่ประโยคหนึ่ง “คนเราสามารถทำผิดกันได้ ทำไมเธอถึงไม่ยอมให้โอกาสพี่หลงได้แก้ตัวบ้างหละ? แล้วทำไมเธอถึงเลือกที่จะตัดสินเขาอยู่ฝ่ายเดียว?”
ด้านหลี่ซาซา โชคดีที่เธอตามเส้าหลงเฟยได้ทัน และช่วงเวลานี้เองที่เธอเพิ่งจะรู้ความจริงว่า แท้จริงแล้วเส้าหลงเฟยไม่เคยอยู่ห่างจากเถียนซย่าผิงเลย เพียงแต่ว่าเขาไม่อยากสร้างความลำบากใจให้กับหญิงสาว จึงได้แต่คอยตามปกป้องอยู่ห่างๆ
หลี่ซาซาเองก็ไม่รู้ว่าจะช่วยเหลือเส้าหลงเฟยได้อย่างไรดี จึงได้แต่พูดจาให้กำลังใจเขาเท่านั้น “ชั้นเข้าใจความรู้สึกของผิงผิงนะ...ขาดแม่ไปตั้งแต่เล็กก็เลยเหลือพ่อเพียงคนเดียว พอรู้ว่าพ่อต้องมาตายเพราะคนที่ไว้ใจที่สุดก็ย่อมผิดหวังและเสียใจเป็นธรรมดา พี่หลงคงต้องให้เวลากับผิงผิงสักระยะนะ”
“เรื่องนั้นพี่ทำใจไว้ตั้งนานแล้ว” เส้าหลงเฟยถอนหายใจออกมาเบาๆ ด้วยแววตาเจ็บช้ำ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาหาหลี่ซาซาอีกครั้ง “พี่ขอร้อง อย่าบอกเรื่องที่เจอพี่กับใคร พี่ไม่อยากสร้างความลำบากใจให้คุณหนูอีก”
เมื่อเป็นเช่นนี้หลี่ซาซาก็ทำได้อย่างมากแค่ชวนเส้าหลงเฟยคุยเรื่องอื่นให้สบายใจ
สุดท้าย 2 สามีภรรยาก็ไม่มีใครสามารถคลี่คลายปัญหาระหว่างเส้าหลงเฟยกับเถียนซย่าผิงได้ แต่ก่อนที่จะจากไปทั้ง 2 คนก็ยังทิ้งที่อยู่ไว้ให้กับ ‘พี่ชาย’ และ ‘น้องสาว’ ไว้ด้วยเพราะคาดหวังอยู่เสมอว่าพวกเขาทุกคนจะได้มีโอกาสกลับมาเจอะเจอกันอีก
ช่วงที่ครอบครัวแซ่หลี่ขึ้นเครื่องบินไปแล้ว ก็เห็นเพียงร่างของชายหญิงคู่หนึ่งที่แหงนหน้ามองตามเครื่องบินไป...แม้จะอยู่ใกล้กันแค่คืบ...แต่ก็ไกลเกินจะสุดเอื้อม
............................................... | |
|
| |
chuengngee ศิษย์ใหม่ชาเรี่ยน..เอ๊าะๆเฟรชๆ
จำนวนข้อความ : 55 : 46 Registration date : 13/12/2008
| เรื่อง: Re: MY LOVE BODY GUARD เฉพาะกิจ Sat May 09, 2009 11:58 pm | |
| ที่โรงพัก...ตรงหน้าบอร์ดประชาสัมพันธ์มีนายตำรวจหลายนายกำลังรุมล้อมอ่านข่าวด่วนที่เพิ่งประชาสัมพันธ์กันในเช้าวันนี้ ในกลุ่มนั้นรวมถึงโจวหม่ากับจางเฉียงด้วย
ตอนที่เกาเซี๊ยะซุ่นเดินอ่านเอกสารในมือเพลินๆ เลยผ่านหน้าบอร์ดประชาสัมพันธ์ไป จางเฉียงที่เหลือบไปเห็นหัวหน้าของเขาพอดีก็เลยละจากการรวมกลุ่มตรงนั้นแล้วฉุดโจวหม่าให้ไปหาหัวหน้าพร้อมกับเขา
จางเฉียงสะกิดไหล่ของเกาเซี๊ยะซุ่นเบาๆ ชายหนุ่มจึงได้หันมายิ้มให้กับลูกน้อง ในตอนนั้นโจวหม่าก็เอ่ยทักหัวหน้าขึ้นมา “ยินดีด้วยนะครับ..สารวัตรเกา”
เกาเซี๊ยะซุ่นซึ่งยังไม่รู้ว่าที่บอร์ดประชาสัมพันธ์ประกาศข่าวที่เขาได้เลื่อนตำแหน่งมาแทนที่สารวัตรหม่ากั๊วหมิง ก็เลยใช้แฟ้มเอกสารที่อยู่ในมือตีบ่าลูกน้องไปเบาๆ อย่างหยอกล้อ “ล้อเล่นอะไรแบบนี้ เดี๋ยวสารวัตรหม่ามาได้ยินเข้า ฉันก็หัวขาดกันพอดี”
ตอนนั้นจางเฉียงจึงได้ว่าผู้ใหญ่มีประกาศลงมาว่าเขาได้เลื่อนตำแหน่งมาแทนสารวัตรหม่ากั๊วหมิง ผู้หมวดยังไม่รู้หรืออย่างไร?
นั่น..ทำให้เกาเซี๊ยะซุ่นถึงกับตัวชา แม่ว่าเขาจะดีใจ แต่ก็ยังไม่ได้เตรียมใจกับเรื่องนี้...ที่สำคัญหากเขาขึ้นมาแทนที่สารวัตรหม่ากั๊วหมิง แล้วเจ้าตัวจะรู้สึกอย่างไร?...ตอนนั้นเกาเซี๊ยะซุ่นจึงได้โยนแฟ้มในมือให้กับจางเฉียง แล้วรีบวิ่งตรงไปที่ห้องของสารวัตรหม่ากั๊วหมิงทันที
ตอนที่เกาเซี๊ยะซุ่นเปิดประตูเข้ามาในห้องของสารวัตรหม่ากั๊วหมิง ก็เห็นเขากำลังเก็บของใช้ส่วนตัวใส่กล่องกระดาษอยู่...ชายหนุ่มรู้สึกใจเสียอยู่มาก สาเหตุเพราะเขาทำให้สารวัตรถูกเด้ง !!
ด้านสารวัตรหม่ากั๊วหมิง ก็เหล่สายตาไปทางประตูห้องที่ถูกเปิดแง้มออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ “ไม่ต้องรีบมาทวงตำแหน่งเร็วนักก็ได้ ฉันกำลังเก็บของของฉันอยู่ เก็บเสร็จแล้วก็จะรีบไปทันที ท่านสารวัตรเกา !”
คำพูดประชดประชันของหม่ากั๊วหมิงทำให้เกาเซี๊ยะซุ่นถึงกับกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ชายหนุ่มค่อยๆ เดินเข้ามาหาหัวหน้าพร้อมกับเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก “สารวัตร..ผมไม่ได้ตั้งใจ แค่ทำตามหน้าที่ ไม่คิดว่าผลจะออกมาเป็นแบบนี้”
สารวัตรหม่ากั๊วหมิงจึงได้เหลือบสายตาไปมองเกาเซี๊ยะซุ่นทั้งแววตาขวางอีกครั้ง...แต่แล้วอยู่ๆ สารวัตรหม่ากั๊วหมิงก็ส่งเสียงหัวเราะออกมาเสียดังลั่น... “ฮ่า..ฮ่า..ท่านสารวัตรเกา ทำไมต้องทำหน้าเหมือนอมบระเพ็ดไปทั้งต้นด้วยหละ...ก็ถ้าสารวัตรเกาไม่มาแทนที่ฉัน แล้วฉันจะไปทำหน้าที่เป็น ‘ผู้กำกับ’ ได้ยังไงหละ...ฮ่า...ฮ่า”
ในตอนนั้นเกาเซี๊ยะซุ่นก็หน้าเหวอไปเลย สารวัตรหม่ากั๊วหมิงจึงได้เล่าความจริงให้เกาเซี๊ยะซุ่นฟังว่าเป็นเพราะชายหนุ่มสามารถปิดคดีของหลี่เฟ่ยหลางได้อย่างสวยงาม จึงได้เลื่อนตำแหน่งมาแทนที่เขา...ส่วนเขาซึ่งเป็นหัวหน้าเมื่อส่งเสริมให้ลูกน้องได้ดี ตัวเขาย่อมได้รับผลตอบแทนที่ดีด้วย จึงได้เลื่อนตำแหน่งเป็นถึงผู้กำกับกองบังคับคดีอาชญากรรมของหน่วยปราบปรามยาเสพติดอีกด้วย
…………………………………………. | |
|
| |
chuengngee ศิษย์ใหม่ชาเรี่ยน..เอ๊าะๆเฟรชๆ
จำนวนข้อความ : 55 : 46 Registration date : 13/12/2008
| เรื่อง: Re: MY LOVE BODY GUARD เฉพาะกิจ Sat May 09, 2009 11:58 pm | |
| “ว่าไงนะ...เธอจะไปเรียนต่องั้นเหรอ?” เสียงว่านจูจูโพล่งขึ้นมาด้วยความตกใจ ในขณะที่เธอ แม่และเถียนซย่าผิงกำลังนั่งคุยกันถึงเรื่องจะบริหารร้านเพชรสกุลเถียนอย่างไร อยู่ๆ เถียนซย่าผิงบอกให้แม่ลูกสกุลว่านรับรู้ถึงการตัดสินใจของตน
“ใช่...ชั้นคิดจะไปเรียนต่อด้านจิวเวอร์รี่ดีไซน์ที่ฝรั่งเศส...ชั้นอยากเอาความรู้ที่ได้มาพัฒนาร้านเพชรของพ่อต่อไป...สงสัยว่าร้านเพชรคงต้องอาศัยป้าหยงกับเธอช่วยชั้นดูแลไปก่อนจะได้มั๊ยจ๊ะ...ส่วนบ้านสกุลเถียนก็คงต้องปิดตายไปก่อน” เถียนซย่าผิงบอกถึงความตั้งใจมุ่งมั่นของตนให้กับแม่ลูกสกุลว่านได้รับรู้และขอความช่วยเหลือจาก 2 แม่ลูกไปในตัว
“มันก็ดีนะ ที่เธอมีความคิดแบบนั้น..แต่ว่าผิงผิง เธอจะไม่บอกเรื่องนี้ให้พี่หลงรับรู้ไว้หน่อยเหรอ เธอจะไปอยู่ตั้งไกลคนเดียวพวกเราเป็นห่วงเธอนะ ถึงพวกเราจะไม่รู้ว่าตอนนี้พี่หลงอยู่ไหน แต่แค่เธอพูดมาคำเดียวชั้นมีวิธีหาพี่หลงจนเจอแน่นอนเลย” แม้จะผ่านมาแล้วถึง 2 เดือนแต่ว่านจูจูก็ยังหาทางเกลี้ยกล่อมเถียนซย่าผิงอยู่ตลอดเวลาเกี่ยวกับเรื่องของเส้าหลงเฟยเมื่อมีโอกาส ส่วนป้าหยงที่นั่งอยู่ข้างๆ กับลูกสาวก็เหลือบมองใบหน้าของเถียนซย่าผิงอย่างลุ้นในคำตอบอีกด้วย
ยังไม่ทันที่ใครจะได้พูดอะไรต่อ เกาเซี๊ยะซุ่นก็เปิดประตูเข้ามาในบ้านสกุลว่านทันที เขาอยากมาบอกข่าวดีให้ว่าที่แม่ยายกับแฟนสาวได้รับรู้
“นั่นไง พี่เซี๊ยะซุ่นมาพอดี เดี๋ยวชั้นไปบอกพี่เซี๊ยะซุ่นให้นะว่าให้ตามหาพี่หลงให้หน่อย” ตอนที่ว่านจูจูพูดจบก็ตั้งท่าจะลุกไปหาเกาเซี๊ยะซุ่นทันที...ทว่า เถียนซย่าผิงกลับตวาดเสียงเขียวขึ้นมาเสียก่อน
“ถ้าข่าวนี้รู้ถึงหูพี่หลงเฟยขึ้นมา ไม่แน่ว่าเธออาจจะไม่ได้เห็นหน้าชั้นอีกต่อไปก็ได้นะจูจู !” น่าเสียดายที่เถียนซย่าผิงใจแข็งนัก คำขู่ของหญิงสาวเล่นเอาคนสกุลว่านตัวชาวาบขึ้นมาในบัดดล ตอนที่เถียนซย่าผิงพูดจบก็เดินหนีกลับเข้าไปในห้องของตัวเองทันที
เวลาต่อมาว่านจูจูจึงได้เล่าความเป็นมาให้กับเกาเซี๊ยะซุ่นฟัง ซึ่งชายหนุ่มเองก็ไม่ได้มีทีท่าเป็นกังวลน้อยไปกว่าคนสกุลว่านเลยแม้แต่น้อย...เขาอยู่นั่งคุยกับว่านจูจูได้อีกเพียงพักเดียวที่โรงพักก็เรียกตัวจึงได้ขอตัวจากแฟนสาวไปทำงานต่อ
ตอนที่เกาเซี๊ยะซุ่นเดินออกมาจนถึงหน้าฟุตบาท จึงได้เห็นเส้าหลงเฟยยืนยิ้มบางๆ ให้กับตนอยู่ที่ฝั่งตรงข้าม ชายหนุ่มจึงได้วิ่งข้ามฟากไปอย่างรวดเร็ว กอดคอกับเพื่อนรุ่นพี่ที่ไม่ได้เจอะเจอกันนานถึง 2 เดือน
บุคลิกของเส้าหลงเฟยยังคงเหมือนเดิมทุกประการ มีเพียงแต่สภาพจิตใจของเขาเท่านั้นที่ผิดปกติไป แต่ชายหนุ่มก็ซ่อนไว้ไม่ได้เปิดเผยให้ใครได้สัมผัสเห็น...ในตอนนั้นเกาเซี๊ยะซุ่นจึงบอกข่าวเรื่องที่เถียนซย่าผิงจะไปเรียนต่อที่ฝรั่งเศสให้เส้าหลงเฟยรู้ อย่างน้อยเขาก็อยากทำหน้าที่เพื่อนและน้องที่ดีบ้าง
ก่อนจะจากกันเกาเซี๊ยะซุ่นยังสอบถามถึงที่อยู่ของเส้าหลงเฟยอีกด้วย ทว่าเส้าหลงเฟยกลับไม่ยอมปริปากแม้แต่น้อยเพราะเกรงว่าหากเรื่องนี้รู้ถึงหูของเถียนซย่าผิงรู้ เขาอาจจะไม่ได้มีโอกาสติดตามดูแลหญิงสาวอีกก็เป็นได้
.......................................................... | |
|
| |
chuengngee ศิษย์ใหม่ชาเรี่ยน..เอ๊าะๆเฟรชๆ
จำนวนข้อความ : 55 : 46 Registration date : 13/12/2008
| เรื่อง: Re: MY LOVE BODY GUARD เฉพาะกิจ Sat May 09, 2009 11:58 pm | |
| วันนี้เป็นวันที่เถียนซย่าผิงจะเดินทางไปเรียนต่อแล้ว ทว่าก่อนที่หญิงสาวจะเดินทางไปสนามบินพร้อมกับคนสกุลว่านและเกาเซี๊ยะซุ่น ก็ตั้งใจไปเคารพศพของแม่กับพ่อก่อน
หลังจากวันที่เดินทางไปส่งครอบครัวของเจ้าเหวินสี่ที่สนามบิน หญิงสาวก็นำเรื่องศพของเถียนเจ้าหู่มาปรึกษากับป้าหยง
ป้าหยงจึงแนะนำว่าอยากให้นำศพของเถียนเจ้าหู่ไปฝังไว้ข้างๆ กับหลุมศพของเส้าเม่ยหลิน แล้วให้นำขี้เถ้าของเถียนซย่าเผยไปฝังรวมไว้อยู่ที่เดียวกันด้วย พวกเขาจะได้มีโอกาสกลับมาอยู่ ‘รวมกัน’ อีกครั้งหนึ่ง...จุดประสงค์ของป้าหยงคือเพื่อต้องการให้สติกับเถียนซย่าผิง เพียงแต่หญิงสาวเปิดโอกาสเท่านั้น เธอย่อมมีวิธีหาเส้าหลงเฟยจนเจอ
น่าเสียดาย แม้จะผ่านมาถึงครึ่งปีแล้วก็ตาม แต่เถียนซย่าผิงก็ไม่มีทีท่าที่จะใจอ่อนลงไปเลยแม้แต่น้อย...ไม่ว่าจะอย่างไรหญิงสาวก็ยังคงตั้งกำแพงกั้นระหว่างตนเองกับเส้าหลงเฟยอยู่ดี
ตอนที่ทุกคนเคารพศพกันเสร็จแล้วเดินออกมา จึงได้เห็นเงาของเส้าหลงเฟยที่มีเป้กระเป๋าใบเดียวแบกอยู่บนหลังปรากฏตัว..ชายหนุ่มเดินเข้ามาเคารพศพของทั้ง 3 คน แต่ก่อนที่จะจากไปก็หันไปพูดกับหลุมฝังศพของเถียนเจ้าหู่อีกครั้ง “คุณท่านวางใจ ผมจะปกป้องดูแลคุณหนูเป็นอย่างดี”
ชายหนุ่มรู้ดี มีเพียงวิธีนี้วิธีเดียวเท่านั้นที่จะทำให้เขาสามารถเห็นเถียนซย่าผิงอยู่ในสายตาได้ตลอดเวลา เพราะหากหญิงสาวรู้ความเคลื่อนไหวของเขา เธอก็มีวิธีการที่จะหลบหลีกจากสายตาของเขาได้เหมือนกัน...ซึ่งวิธีการนั้นก็คือวิธีการที่หลี่ซาซาเคยใช้ เพียงแต่จุดประสงค์แตกต่างกัน
สำหรับหลี่ซาซา...ใช้เพื่อ ‘ดึงรั้ง’ ให้เขาอยู่ข้างกายของหญิงสาว
แต่สำหรับเถียนซย่าผิง...หญิงสาวใช้เพื่อต้องการ ‘ผลักไส’ ให้เขาไกลห่างจากตัว
........................................................ | |
|
| |
chuengngee ศิษย์ใหม่ชาเรี่ยน..เอ๊าะๆเฟรชๆ
จำนวนข้อความ : 55 : 46 Registration date : 13/12/2008
| เรื่อง: Re: MY LOVE BODY GUARD เฉพาะกิจ Sat May 09, 2009 11:59 pm | |
| ...ประเทศฝรั่งเศส...
เถียนซย่าผิงนั่งอยู่บนโต๊ะหนังสือที่ตั้งติดอยู่ริมหน้าต่าง ข้อศอกทั้ง 2 ข้างท้าวอยู่บนโต๊ะขณะที่มือทั้ง 2 ข้างประสานกันรองรับปลายคาง หญิงสาวเหม่อมองไปยังท้องฟ้าที่ปรากฏแสงดาวระยิบระยับในยามค่ำคืนด้วยใบหน้าอันเศร้าสร้อย
หญิงสาวใช้เวลาปรับตัวอยู่ไม่น้อยภายใน 3-4 เดือนมานี้ เป็นเพราะว่าเรียนไม่จบในระดับมัธยมศึกษาจึงต้องทุ่มเทเวลาให้กับการเรียนรู้มากกว่าคนอื่นหลายเท่าตัวจนไม่มีเวลาให้ไปคิดถึงเรื่องอื่นๆ...ทว่าเวลานี้หญิงสาวสามารถปรับตัวได้แล้ว ยามที่ได้มีเวลาผ่อนคลายเช่นนี้ ทำให้อดนึกถึงเรื่องในอดีตไม่ได้
...‘เหงา’ เหลือเกิน...
ครั้นจะโทร. หาว่านจูจู เวลานี้หญิงสาวก็คงคร่ำเคร่งอยู่กับการเรียนเช่นกัน
ครั้นจะโทร. หาหลี่ซาซา ก็เกรงว่าเพื่อนสาวคงกำลังวุ่นอยู่กับการดูแลลูกน้อย
“เฮ้อ !!” เถียนซย่าผิงถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ด้วยความรู้สึกเหงาและว้าเหว่ในหัวใจ
‘ฟิ้วว !....โพล๊ะ !’
ขณะที่นั่งมองดูดวงดาวอย่างซึมๆ อยู่ๆ ตรงหน้าก็มี ‘พลุ’ ดอกใหญ่ลอยขึ้นไปแตกกระจายบนท้องฟ้าเป็นรูปกระต่ายน้อย เถียนซย่าผิงถึงกับเผยยิ้มออกมาก่อนจะลุกขึ้นยืนและเลื่อนเปิดหน้าต่างออกเพื่อชื่นชมพลุสวยตรงหน้า เวลานั้นก็มีพลุอีกลูกลอยเด่นขึ้นมาแตกกระจายเป็นรูปผีเสื้ออีก
พลุลูกแล้วลูกเล่าลอยเด่นขึ้นไปบนฟ้าและแตกกระจายเป็นรูปสัตว์นานาชนิด สร้างความเพลิดเพลินให้กับเถียนซย่าผิง หญิงสาวยิ้มไม่หุบแถมยังชื่นชมความสวยงามของพลุตรงหน้าด้วยความสบายใจ ทำให้หลงลืมความเปลี่ยวเหงาไปได้อย่างน่าอัศจรรย์
ที่ด้านล่างของอาคารสูง 10 ชั้น อันเป็นหอพักที่เถียนซย่าผิงอาศัยอยู่...ทางฝั่งตรงกันข้ามของอาคารก็เห็นเส้าหลงเฟยหลบอยู่ตรงมุมตึก ตรงข้างตัวมีพลุที่ยังไม่ได้ถูกจุดอีกมากมาย...ชายหนุ่มแหงนหน้ามองขึ้นไปยังชั้นที่ 5 ของอาคารฝั่งตรงข้ามด้วยท่าทางเรียบเฉย ครู่หนึ่งก็เผยรอยยิ้มจางๆ ออกมายามที่ได้เห็นคนที่ชื่นชมพลุเผยหัวเราะน้อยๆ ออกมาอย่างมีความสุข
เหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นทุกวันจนกลายเป็นความเคยชินของเถียนซย่าผิงไปเสียแล้ว...มีอยู่วันหนึ่งตอนที่การแสดงพลุสิ้นสุดลงก็มีคนมาเคาะประตูห้องของหญิงสาว ทว่าตอนที่เปิดประตูออกมากลับไม่พบเห็นใครอยู่ตรงนั้น
ตอนที่หญิงสาวกำลังจะปิดประตูห้อง ก็เหลือบไปเห็น ‘กระถางต้นไม้’ ใบหนึ่งวางอยู่ตรงพื้นหน้าห้อง ข้างในกระถางมีเพียงเมล็ดพืชฝังอยู่ในดินปุ๋ยเท่านั้น
เถียนซย่าผิงเหลียวมองไปข้างหน้าห้องอีกครั้งก็ยังคงพบเห็นแต่ความว่างเปล่าอยู่เหมือนเดิม จึงได้โน้มตัวลงเก็บกระถางต้นไม้ขึ้นมา และตัดสินใจที่จะเลี้ยงเมล็ดพืชนี้ให้เจริญเติบโตต่อไป
...4 ปีผ่านไป...
เถียนซย่าผิงเรียนจบการศึกษาอย่างที่ตั้งใจและมุ่งมั่นไว้ วันนี้เป็นวันที่หญิงสาวจะเดินทางกลับบ้านเกิด ครั้นกำลังจะเดินออกจากห้องพร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ ก็เกือบลืมที่จะเอากระถางต้นไม้ที่ตัวเองเฝ้าฟูมฟักทะนุถนอมติดมือกลับไปด้วย
ทว่าเถียนซย่าผิงคว้ากระถางต้นไม้เร็วเกินไปเพราะเกรงว่าจะตกเครื่อง ทำให้ถาดรองกระถางต้นไม้ตกแตก แต่ว่ากระถางไม่ได้แตกตามไปด้วยเพียงแต่พลิกเอนหงายไปเท่านั้น...สิ่งที่ทำให้หญิงสาวสะดุดตาก็คือตรงก้นกระถางด้านนอกมีเม็ดหินฝังติดอยู่...เม็ดหินนั่นถูกเรียงตัวเป็นรูป ‘หัวใจ’
‘คุณหนูคงเข้าใจความหมายของมัน...ตั้งแต่นี้ต่อไป...หัวใจของผมอยู่ในกำมือของคุณหนูแล้ว คุณหนูอยากจะทำยังไงก็แล้วแต่คุณหนูจะพอใจ’
คำพูดประโยคนี้วนเวียนอยู่ในหัวของเถียนซย่าผิงรอบแล้วรอบเล่า...ครู่หนึ่งนัยน์ดวงตาก็มีน้ำตาไหลปริ่มออกมาพร้อมกับรอยยิ้มบางๆ บนใบหน้าของหญิงสาว
หิน...ถูกน้ำเซาะทุกวันก็ยังกร่อนได้...นับประสาอะไรกับใจคน...เถียนซย่าผิงตัดสินใจแล้วจะไม่ปล่อยเวลาอันมีค่าให้ทิ้งไปโดยเปล่าประโยชน์อีก
อันที่จริงหญิงสาวก็พอนึกสงสัยขึ้นมาบ้างสำหรับพลุดอกสวยที่วนเวียนสร้างความสุขให้เธอทุกวันในยามค่ำคืน เพียงแต่คนที่ทำไม่ได้นึกแสดงตัว เพราะอย่างนี้หญิงสาวก็ไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องเสาะหาเจ้าของพลุปริศนานั่น
แต่นาทีนี้เถียนซย่าผิงรู้แล้ว..ชายหนุ่มผู้ได้ชื่อว่าเป็น ‘บอดี้การ์ด’ ของเธอไม่เคยอยู่ห่างกายเธอไปไหน เพียงแต่ว่าจะมีวิธีการไหนที่จะทำให้เขาแสดงตัวได้ก็เท่านั้น
.................................................. | |
|
| |
chuengngee ศิษย์ใหม่ชาเรี่ยน..เอ๊าะๆเฟรชๆ
จำนวนข้อความ : 55 : 46 Registration date : 13/12/2008
| เรื่อง: Re: MY LOVE BODY GUARD เฉพาะกิจ Sat May 09, 2009 11:59 pm | |
| ...ประเทศฮ่องกง หน้าบริษัทเครื่องเพชรสกุลเถียน...
รับสมัครบอดี้การ์ด คุณสมบัติ 1. เพศชาย อายุ 30 ปี 2. ต้องเคยมีโรคประหลาดติดตัวมาก่อน 3. ต้องมีสมบัติติดกายเป็นของมีคม 2 ชนิด 4. ต้องมีสร้อยเลทรูปหัวใจ ‘ครึ่งซีก’ ผู้สนใจเชิญสมัครด้านใน ผู้สมัครทุกท่านจะได้รับการสัมภาษณ์โดยตรงกับเจ้าของบริษัทเครื่องเพชรสกุลเถียน หากภายใน 3 วันยังไม่ได้ผู้สมัครที่มีคุณสมบัติครบถ้วนตามที่ต้องการ จะทำการขายบริษัทเครื่องเพชรสกุลเถียนทันที บริษัทเครื่องเพชรสกุลเถียน เถียนซย่าผิง
ป้ายประกาศรับสมัครบอดี้การ์ดนี้ติดประกาศวันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้ว...2 วันที่ผ่านมาล้วนไม่มีผู้สมัครคนไหนที่มีคุณสมบัติตามที่เถียนซย่าผิงต้องการสักคน แถมยังตอบคำถามที่หญิงสาวถามไม่ถูกต้องอีกด้วย...ส่วนตอนนี้ก็เป็นเวลาเย็นมากแล้ว สมควรที่ป้ายประกาศจะถูกดึงทิ้งและเปลี่ยนเป็นป้ายประกาศขายบริษัทเครื่องเพชรสกุลเถียนได้สักที
ว่านจูจูที่ถือป้ายติดประกาศขายบริษัทเครื่องเพชรยืนอยู่ข้างหน้าร้าน เหลียวซ้ายแลขวาไปรอบๆ ตัวอยู่หลายครั้งก็มีแต่ความเงียบงัน หญิงสาวถึงกับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่อย่างขัดใจ
“โธ่เอ้ย !...พี่หลงนะพี่หลง ยัยผิงผิงอุตส่าห์เปิดทางขนาดนี้ยังไม่ยอมโผล่หัวมาอีก เที่ยวนี้ยัยผิงผิงเอาจริงซะด้วย คอยดูนะพี่หลง ชั้นจะไปฟ้องน้าเม่ยหลินให้ตามมาบีบคอซะเลย โทษฐานทำให้ยัยผิงผิงเสียสมบัติไปอีกแล้ว” ว่านจูจูพูดขึ้นมาอยู่คนเดียวอย่างไม่สบอารมณ์ ขณะที่มืออีกข้างก็เอื้อมขึ้นไปจะแกะป้ายประกาศอันเก่าทิ้งไป...ทันใดนั้น
ป้ายประกาศรับสมัครบอดี้การ์ดก็ถูกมือดีคว้าไป ด้วยเส้นเชือกเส้นยาวๆ ที่ลอยผ่านหน้าของว่านจูจูไปเจาะทะลุผ่านป้ายประกาศแล้วดึงลอยหายไปต่อหน้าต่อตา ครั้นว่านจูจูหันกลับหลังไปอีกทีก็เห็นเพียงแต่ความว่างเปล่าปรากฏอยู่ตรงหน้า
...ภายในร้านเครื่องเพชรสกุลเถียน ที่ห้องสโตร์เก็บเครื่องเพชร...
ขณะที่เถียนซย่าผิงกำลังยืนอยู่ตรงมุมหนึ่งของห้องด้วยท่าทางเหม่อลอย ก็สัมผัสได้ว่าที่ด้านหลังเหมือนมีคนวิ่งผ่านแล้วก็เงียบหายไป เถียนซย่าผิงหันหลังขวับ “นั่นใครหนะ?” ทว่ากลับไม่เห็นใคร หญิงสาวจึงค่อยๆ ย่องเดินอย่างเงียบกริบไปตามซอกของตู้ล็อกเกอร์ อยู่ๆ ก็รู้สึกตัวลอยโหวงไปตามแรงดึงของร่างกายกำยำ จนลำตัวเซไปปะทะกับแผ่นอกกว้างของชายร่างสูง
หญิงสาวตัวชาวาบไปชั่วขณะ แววตาเบิ่งโตด้วยความตกใจ ยามที่ได้เห็นใบหน้าของชายร่างกำยำ ครู่หนึ่งหญิงสาวพลันได้สติ แววตาเปลี่ยนเป็นน้อยใจแง่งอน ก่อนจะซุกใบหน้ากับแผ่นอกกว้าง มือข้างหนึ่งโอบที่เอวของชายหนุ่ม ส่วนอีกข้างกำหมัดทุบบนแผ่นอกนั้น พร้อมกับบ่นเปรยขึ้นมาด้วยความรู้สึกใจหาย
“พี่หลงเฟยใจร้าย..พี่หลงเฟยใจดำ...ทำไมถึงเพิ่งโผล่มาเอาป่านนี้...ชั้นเกือบเสียร้านไปอีกแล้วพี่รู้มั๊ย”
ส่วนชายหนุ่มที่กุมกอดหญิงสาวอยู่ ก็ใช้มือข้างหนึ่งลูบหัวอย่างปลอบประโลม “แต่คุณหนูใจร้ายกว่า ทรมานผมอยู่นานหลายปี”
ต่อจากนั้นภายในห้องสโตร์ก็มีแต่ความเงียบเชียบที่สอดแทรกเอาความหวานชื่นของชายหญิงคู่นี้เอาไว้ หลังจากที่ทั้งคู่โหยหาความหวานชื่นนี้มานานหลายปีเหลือเกิน
............................................. | |
|
| |
chuengngee ศิษย์ใหม่ชาเรี่ยน..เอ๊าะๆเฟรชๆ
จำนวนข้อความ : 55 : 46 Registration date : 13/12/2008
| เรื่อง: Re: MY LOVE BODY GUARD เฉพาะกิจ Sat May 09, 2009 11:59 pm | |
| 2 เดือนต่อมา พิธีมงคลสมรสระหว่างเถียนซย่าผิงกับเส้าหลงเฟยจึงเกิดขึ้น
เจ้าเหวินสี่กับหลี่ซาซาและลูกชาย ‘เจ้าเหวินจุ้น’ วัย 4 ขวบเศษ ก็เดินทางมาร่วมงานในวันนี้ด้วย สิ่งที่สร้างรอยยิ้มให้กับคู่บ่าวสาวในงานก็คือหลี่ซาซากำลังจะมีน้องให้กับเหวินจุ้นภายในไม่กี่เดือนต่อจากนี้
ที่จะขาดไปไม่ได้ก็คือคนของหมู่บ้านแซ่ถง ที่ยกโขยงกันมาร่วมงานฉลองมงคลสมรสของคู่บ่าวสาวในวันนี้ด้วย ขาดก็แต่ถงเอ๋อที่ไม่สามารถมาร่วมงานในวันนี้ได้ ซึ่งผู้ใหญ่บ้านให้คำตอบแก่คู่บ่าวสาวว่าถงเอ๋อกำลังตั้งครรภ์ก็เลยไม่สะดวกที่จะเดินทางมาร่วมงานในวันนี้
ไม่นานนักพิธีมงคลสมรสระหว่างเถียนซย่าผิงกับเส้าหลงเฟยก็เกิดขึ้นโดยมีป้าหยงเป็นผู้ใหญ่ฝ่ายเจ้าบ่าว และผู้ใหญ่บ้านแซ่ถงเป็นผู้ใหญ่ฝ่ายเจ้าสาว...ตลอดพิธีการเต็มไปด้วยความชื่นมื่นและอิ่มเอมไปด้วยความสุขสมหวัง หลังจากที่คู่บ่าวสาวฟันฝ่าอุปสรรคกันมานานกว่าจะถึงวันนี้
พิธีส่งตัวเกิดขึ้นที่บ้านสกุลเถียน หลังจากที่ผู้ใหญ่ให้ศีลให้พรแก่คู่บ่าวสาวเสร็จสิ้นก็เป็นเวลาส่วนตัวของคู่บ่าวสาว…เถียนซย่าผิงนั่งอยู่บนเตียงนิ่งด้วยมือไม้เย็นเฉียบและสั่นเทา ลมหายใจติดๆ ขัดๆ ด้วยความรู้สึกตื่นเต้นและประหม่าอยู่มาก...แน่นอนเส้าหลงเฟยที่ยืนอยู่ข้างหลังของหญิงสาวตอนที่ปิดประตูห้องเสร็จสัมผัสถึงความรู้สึกนี้ได้อย่างชัดเจน
“คุณหนูอาบน้ำก่อนเถอะครับเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว เดี๋ยวผมลงไปตรวจดูความเรียบร้อยที่ชั้นล่างสักหน่อย” เส้าหลงเฟยพูดกับเถียนซย่าผิงอย่างสุภาพ อย่างเปิดทางให้กับหญิงสาวก่อนจะก้าวเดินออกจากห้องไป ในตอนนั้นเถียนซย่าผิงก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ก่อนที่จะจัดการถอดเครื่องประดับและก้าวเดินเข้าไปในห้องน้ำ
ตอนที่เถียนซย่าผิงออกมาจากห้องน้ำก็ถึงกับสะดุ้งเฮือกเมื่อเห็นเส้าหลงเฟยยืนพิงผนังห้องน้ำยิ้มให้กับตนอยู่ ด้วยความตกใจจึงรีบผลักตัวชายหนุ่มเข้าไปในห้องน้ำ “ตะ...ตาพี่หลงเฟยอาบน้ำแล้วนะ” หลังจากนั้นเถียนซย่าผิงก็ปิดประตูห้องน้ำใส่หน้าเส้าหลงเฟยทันทีก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกอีกครั้ง
เถียนซย่าผิงที่มีผ้าขนหนูโพกหัวอยู่รีบวิ่งมาตรงหน้าโต๊ะเครื่องแป้งทันที หญิงสาวยีเช็ดเส้นผมด้วยความเร่งรีบ กะว่าจะรีบกระโจนขึ้นไปบนเตียงนอนให้เร็วที่สุดแล้วแกล้งหลับไป เส้าหลงเฟยจะได้ตายใจไม่ได้กระทำในสิ่งที่ควรจะเป็นสำหรับคืนแรกของการแต่งงาน...ทว่าขณะที่เถียนซย่าผิงกำลังจะกระโจนขึ้นเตียงนอน
“คุณหนูครับ !...ผมไม่มีผ้าเช็ดตัว” เสียงนี้ที่ดังออกมาจากในห้องน้ำทำให้เถียนซย่าผิงต้องชะงักเท้าไว้อยู่แค่หน้าเตียงนอน แต่ก็ยังเอามือปิดปากเงียบกริบ หมายจะให้เส้าหลงเฟยเข้าใจว่าตนเองนอนหลับไปแล้ว
“คุณหนูครับ !...ได้ยินหรือเปล่า ผมไม่มีผ้าเช็ดตัว ผมไม่กล้าเดินออกไปแบบนี้กลัวเจ้าที่จะลงโทษเอา...คุณหนู ได้ยินที่ผมพูดหรือเปล่าครับ”
สุดท้ายเถียนซย่าผิงก็ไม่มีทางเลี่ยง จำต้องเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบเอาผ้าเช็ดตัวออกมา...หญิงสาวกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ตอนที่ยืนอยู่ตรงหน้าห้องน้ำแล้วเคาะประตูเบาๆ “พี่หลงเฟย...ผ้าเช็ดตัวจ๊ะ”
ประตูห้องน้ำค่อยๆ เปิดออกมาทีละน้อย ในตอนนั้นเถียนซย่าผิงจึงได้ยื่นผ้าเช็ดตัวเข้าไปในห้องน้ำทั้งที่หลับตาปี๋...แต่แล้วอยู่ๆ หญิงสาวก็ถูกดึงตัวเข้าไปอยู่ในห้องน้ำด้วยกันกับเส้าหลงเฟย
“กรี๊ดด !!...พี่หลงเฟยบ้า...พี่หลงเฟยทำอะไร...ผ้าเช็ดตัวอยู่นี่แล้วไง รีบๆ ใส่เข้าเร็ว !” เถียนซย่าผิงเอาผ้าเช็ดตัวที่ถืออยู่ในมือปิดตาแน่น ส่วนเส้าหลงเฟยที่ยืนเปลือยกอดอกอยู่ก็หัวเราะออกมาเล็กน้อย
“ผ้าเช็ดตัวอยู่ในมือคุณหนู แล้วผมจะใส่ยังไงครับ !!” ให้ตายเหอะ คนที่นิ่งเงียบ สุขุมมาตลอดอย่างเส้าหลงเฟย ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะมีวาจาหยอดหยดแบบนี้กับเขาเป็นด้วย...เถียนซย่าผิงใช้มือข้างหนึ่งปิดตาที่ปิดมิดอยู่ทั้งใจเต้นโครมครามและเบนหน้าออก ส่วนมืออีกข้างก็ยื่นส่งผ้าเช็ดตัวให้กับเส้าหลงเฟย
ตอนที่เส้าหลงเฟยพันผ้าเช็ดตัวปิดท่อนล่างเสร็จ เถียนซย่าผิงก็ยังคงยืนนิ่งอยู่ในท่าเดิม...ชายหนุ่มเดินเข้ามาโอบกอดหญิงสาวจากทางด้านหลัง ตอนนั้นเถียนซย่าผิงก็สะท้านเฮือก ก่อนที่จะได้ยินเสียงกระซิบอย่างแผ่วเบาอยู่ตรงข้างหู
“คุณหนูรู้ตัวหรือเปล่าว่าใจร้ายกับผมมากแค่ไหน ผมแหย่นิดเดียวเอง ยังไม่ได้เสี้ยวนึงของคุณหนูเลยด้วยซ้ำ”
ในตอนนั้นเถียนซย่าผิงก็พลิกตัวหันหลังกลับ ทุบแผ่นอกเปลือยของเส้าหลงเฟยไปหลายครั้ง “พี่หลงเฟยบ้า...พี่หลงฟะ....” เถียนซย่าผิงพูดยังไม่ทันจบก็ถูกเส้าหลงเฟยปิดปากด้วยปากของตัวเองไป 1 ที
“เรียกใหม่...ถ้ายังเรียกไม่ถูก...ผมจะทำโทษคุณหนูไปเรื่อยๆ” พูดจบก็ยิ้มเหยียดที่ริมฝีปากอย่างหยอกล้อไปทีนึง
“จะบ้าเหรอ...จะให้ชั้นเรียกพี่หลงฟะ...” เถียนซย่าผิงพูดได้แค่นี้ เสียงก็ถูกดูดกลืนเข้าไปในลำคออีกครั้งด้วยน้ำมือของเส้าหลงเฟย
“....วะ...ว่าอะไร?” เถียนซย่าผิงใบหน้าแดงก่ำอยู่ในวงแขนของเส้าหลงเฟยตอนที่ชายหนุ่มถอนริมฝีปากออก พลันสายตาก็ไปปะทะกับบริเวณตรงไหปลาร้าของเส้าหลงเฟยที่ปรากฎให้เห็นรอยแผลเป็นในครั้งที่ชายหนุ่มถูกยิงจนพลัดตกแม่น้ำไป หญิงสาวเอามือข้างที่ทาบทับอยู่บนแผ่นอกเปลือยของชายหนุ่มไปลูบไล้บริเวณรอยแผลเป็นนั่นอย่างเบามือ “พี่หลง ยังเจ็บอยู่หรือเปล่า?”
เถียนซย่าผิงเรียกชื่อของชายหนุ่มได้อย่างถูกต้องแล้ว เส้าหลงเฟยจึงไม่ได้ทำโทษหญิงสาวเหมือนอย่างเดิม ทว่าตอนที่ชายหนุ่มกระซิบข้างใบหูของเถียนซย่าผิงอย่างแผ่วเบา “เจ็บอยู่...คุณหนูช่วยผมให้หายเจ็บหน่อยได้มั๊ย?”
ตอนที่ชายหนุ่มกระซิบบอกด้วยน้ำเสียงแหบพร่าจบ ก็ขบเม้มที่ใบหูของหญิงสาวอย่างอ่อนโยน...เถียนซย่าผิงหลับตาพริ้ม ลำตัวสะท้านวูบ ตอนที่เส้าหลงเฟยเลื่อนริมฝีปากมาตรงซอกคอของหญิงสาวอย่างอ่อนโยน ตอนนั้นนิ้วมือเรียวยาวก็ชอนไชไปที่เส้นผมชื้นของชายหนุ่ม
เส้าหลงเฟยรั้งเอวของหญิงสาวเข้าหาตัว ตอนที่เลื่อนริมฝีปากมาที่ซอกคออีกข้างของหญิงสาว ก่อนจะเลื่อนขึ้นไปประทับจูบกับหญิงสาวอีกครั้งที่ริมฝีปากเรียวงาม แล้วอุ้มยกตัวหญิงสาวออกมาจากในห้องน้ำทั้งที่ยังดื่มด่ำกับรสจูบที่หวานล้ำนั้น...ชายหนุ่มวางหญิงสาวลงบนเตียงอย่างอ่อนโยนแต่ริมฝีปากยังไม่ละไปจากเรียวปากงาม ก่อนที่จะเลื่อนริมฝีปากลงต่ำไปบริเวณทรวงอกของหญิงสาว...ตอนนั้นลำตัวของเถียนซย่าผิงก็กระตุกวูบขึ้นพร้อมกับมีเสียงครางเบาๆ เล็ดลอดออกมาจากลำคอ
...................................................... | |
|
| |
chuengngee ศิษย์ใหม่ชาเรี่ยน..เอ๊าะๆเฟรชๆ
จำนวนข้อความ : 55 : 46 Registration date : 13/12/2008
| เรื่อง: Re: MY LOVE BODY GUARD เฉพาะกิจ Sun May 10, 2009 12:00 am | |
| 3 ปีผ่านไป...เส้าหลงเฟยกับคุณนายเส้าพาลูกชายคนโต ‘เส้าหลงเซี่ย’ กับลูกสาวคนเล็ก ‘เส้าซย่าเม่ย’ มาเยี่ยมผู้ใหญ่บ้านแซ่ถงถึงที่หมู่บ้าน ซึ่งตอนนี้หมู่บ้านแซ่ถงเจริญขึ้นมากแล้วหลังจากที่ได้พัฒนากลายเป็นแหล่งท่องเที่ยว
“ตาหลงเซี่ย ดูน้องดีๆ ด้วยนะลูกนะ” คุณนายเส้าตะโกนไล่หลังลูกชายหญิงทั้ง 2 ที่วิ่งเล่นเลียบชายหาด ตอนที่ตนเดินเกาะแขนเส้าหลงเฟยตามหลังลูกชายหญิงแสนซนทั้ง 2 คน
ซย่าเม่ยที่เพิ่งจะตั้งไข่ได้ไม่นาน วิ่งเร็วมากจนหลงเซี่ยตามไม่ทัน ก่อนที่ซย่าเม่ยจะเสียหลักล้มลงไปก็มีเด็กชายคนหนึ่งราวๆ 5 ขวบเห็นจะได้วิ่งสวนเข้ามาคว้าตัวซย่าเม่ยได้ทันเสียก่อน เด็กน้อยซย่าเม่ยจึงไม่ได้หกล้มบาดเจ็บ ตอนนั้นหลงเซี่ยก็วิ่งมาถึงตัวซย่าเม่ยพร้อมพ่อกับแม่พอดิบพอดี
“ขอบใจหนูมากที่ช่วยลูกของอาไว้” เส้าหลงเฟยกล่าวขอบใจเด็กชายวัย 5 ขวบ ขณะที่คุณนายเส้าอุ้มซย่าเม่ยที่ร้องไห้ยกใหญ่ขึ้นมากอดปลอบ
“ไปเฟ่ยเจียงลูกพ่อ...เราไปกันได้แล้ว” ชายหนุ่มที่เพิ่งเดินกระเพลกออกมาจากพงหญ้า ในมือถือปล้องไม้ไผ่หลายอัน ตะโกนบอกลูกชายโดยไม่ได้หันไปมอง ครั้นเงยหน้าขึ้นมาอีกทีสายตาก็ปะทะกับคนรู้จักเข้าอย่างจังจนชายหนุ่มนิ่งอึ้งไปพักหนึ่ง แต่ก็ปรับสีหน้าให้เป็นปกติเหมือนดังเดิม “เอ่อ !!...พวกคุณคือ?”
“พ่อ” เด็กชายเฟ่ยเจียงหันหลังกลับมาเห็นพ่อก็เอ่ยทักเรียกก่อนจะวิ่งเข้าไปหาผู้เป็นพ่อ
ส่วนครอบครัวสกุลเส้าก็ได้แต่ยืนเบิ่งตาค้างด้วยความตกตะลึง ยังไม่ทันที่ทั้งคู่จะเอ่ยปากพูดอะไรออกมา ก็ได้ยินเสียงแหลมอันคุ้นเคยดังผ่านมาจากทางด้านหลัง
“พี่หลาง !...หายไปไหนมา...ชั้นกับลูกตามหาตั้งนาน” ถงเอ๋อที่เดินมาพร้อมกับผู้ใหญ่บ้านแซ่ถงกับเด็กหญิงวัย 3 ขวบ...รูปท้องของถงเอ๋อยังนูนป่องให้เห็นว่ามีเด็กในท้องอีก 1 คน ตะโกนเรียก ‘หลี่เฟ่ยหลาง’ ตอนที่เห็นชายหนุ่มยืนเผชิญหน้ากับชายหญิงแปลกหน้า
แต่พอเส้าหลงเฟยกับเถียนซย่าผิงหันไปตามเสียงทักนั่น ถงเอ๋อก็หน้าซีดขึ้นมาทันที รีบเดินเข้าไปหาหลี่เฟ่ยหลาง ฉุดมือของชายหนุ่มกับลูกชายไว้ แล้วขอตัวกับครอบครัวสกุลเส้าทันที
“พี่พูดอะไรกับพวกเขาไปหรือเปล่า?” ถงเอ๋อกระซิบถามหลี่เฟ่ยหลางเบาๆ ตอนที่เดินเลยผ่านหน้าคนทั้งหมดออกมาแล้ว ส่วนหลี่เฟ่ยหลางได้แต่ส่ายหน้าเบาๆ ก่อนจะยกมือขึ้นโอบถงเอ๋อเดินไกลออกไปจากที่ตรงนั้นขึ้นเรื่อยๆ
ดังนั้นบริเวณเลียบริมชายหาดจึงเหลือเพียงครอบครัวสกุลเส้า กับผู้ใหญ่บ้านแซ่ถงที่พอจะให้คำตอบกับพวกเขาได้
ในเวลาต่อมาคุณนายเส้ากับเส้าหลงเฟยก็มานั่งลงบนแคร่ริมชายหาด กับผู้ใหญ่บ้านแซ่ถง ขณะที่เด็กชายหญิงพี่น้องนั่งเล่นด้วยกันอยู่ตรงชายหาดในระยะสายตาของพ่อและแม่
“เมื่อ 7 ปีก่อน ตาหลางลอยตัวมาติดอยู่ตรงชายหาด ยัยถงเอ๋อไปเห็นเข้าก็เลยช่วยเขาเอาไว้ ตอนนั้นสภาพของเขาสาหัสมาก ลมหายใจเหลือน้อยเต็มที แต่ยัยถงเอ๋อไม่ยอมแพ้ช่วยดูแลเขาจนอาการดีขึ้นเรื่อยๆ แต่กว่าจะหายดีเหลือแค่ขาข้างหนึ่งที่เป๋ไปก็ใช้เวลาเกือบ 2 ปี ตลอด 2 ปีที่รักษาตัวก็ไม่เห็นทีท่าว่าตาหลางจะรู้สึกตัวขึ้นมาสักที”
“แล้ววันหนึ่งความพยายามของถงเอ๋อก็สำเร็จ ตาหลางตื่นขึ้นมาแต่จำอะไรไม่ได้เลย...ช่วยไม่ได้นี่นะ ใครให้เขาหลงเข้ามาติดอยู่ที่เกาะแห่งความรักของฉันเข้าหละ...พวกเราก็เลยใช้ความรักช่วยดูแลตาหลางจนเขาดูเป็นผู้เป็นคนขึ้น โดยเฉพาะถงเอ๋อใกล้ชิดกับตาหลางทุกวันก็เลยเกิดรักเขาเข้าจริงๆ”
“จะว่าไป...หมอนี่โทษก็ไม่ควรถึงตาย...ถึงเขาจะเลวแค่ไหน แต่ก็ไม่เคยฆ่าใครตายหนิจริงมั๊ย...อีกอย่างก็คือหมอนี่มีพรสวรรค์ หลายปีมานี้ที่นี่เจริญขึ้นมาได้ก็เพราะตาหลาง...ตาหลางมีหัวการค้าช่วยชาวบ้านคิดช่องทางทำมาหากิน...ฉันว่าตาหลางที่มีชีวิตก็ช่วยทำประโยชน์อะไรได้ตั้งหลายอย่าง ก็เลยไม่คิดจะรื้อฟื้นเรื่องในอดีตให้เขาฟัง”
“แต่แล้ววันที่ถงเอ๋อคลอดยัยเฟ่ยอี๋ ตาหลางก็ประสบอุบัติเหตุอีกครั้งตอนที่ช่วยลูกเรือหาปลา...ตอนนั้นตาหลางถึงจำทุกอย่างได้ทั้งหมด แล้วก็เป็นเวลาที่น่ากลัวที่สุดสำหรับถงเอ๋อ...ยัยถงเอ๋อกลัวว่าจะถูกตาหลางทิ้ง แต่เรื่องราวก็ไม่ได้เป็นอย่างที่พวกเราคิด”
“สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว...ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ...ตาหลางเป็นตัวอย่างที่ดีของภาษิตนี้...เวลานี้ตาหลางไม่มีพิษมีภัยกับใครอีกแล้ว โดยเนื้อแท้แล้วตาหลางไม่ใช่คนเลวอะไร เพียงแต่อยู่ในสภาพแวดล้อมที่ผิดก็เลยประพฤติตัวผิดไป...ตาหลางสารภาพกับฉันเองว่าถึงเขาจะจำเรื่องทุกอย่างได้หมดก็ไม่คิดจะจากไปจากที่นี่...คนที่นี่ให้ความรักกับเขา...เขาจึงอยากตอบแทนคนที่นี่ด้วยการทิ้งพรสวรรค์ของเขาทั้งหมดไว้ที่นี่ โดยเฉพาะถงเอ๋อ ตาหลางต้องการสร้างครอบครัวที่ถูกต้องกับถงเอ๋อ เขาจะไม่สอนเฟ่ยเจียงกับเฟ่ยอี๋ให้เป็นเหมือนอย่างเขาในอดีตที่ผ่านมา แต่จะสอนให้ลูกๆ รู้จักความความงามที่ใจของแม่เป็นตัวอย่าง”
“เมื่อกี้นี้ ตาหลางคงจะแกล้งทำเป็นจำพวกเธอไม่ได้สินะ เขาคงกลัวที่จะต้องจากที่นี่ไปเพราะว่าใจของเขาถูกฝังไว้อยู่ที่หมู่บ้านถงซะแล้วหละ คดีความของตาหลางยังไม่หมดอายุไปสินะ....เมื่อรู้อย่างนี้แล้วพวกเธอคิดจะทำยังไงต่อไป” ตอนที่ผู้ใหญ่บ้านแซ่ถงเล่าความจบก็หันไปตั้งคำถามกับผัวเมียแซ่เส้า ขณะที่ทั้ง 2 คนได้แต่เงียบไป
เวลาต่อมาซย่าเม่ยกับหลงเซี่ยก็อยู่ในความดูแลของผู้เป็นทวดตรงแคร่ตัวเดิม แต่คุณนายเส้ากับเส้าหลงเฟยยืนอยู่ตรงหน้าชายหาดมองพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกดิน
“ชั้นคิดถูกแล้วใช่มั๊ยพี่หลง...พี่หลางควรจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่อยู่ที่นี่” คุณนายเส้าที่ยืนกอดอกมองพระอาทิตย์กำลังจะตกดินถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่งก่อนจะบ่นเปรยขึ้นมากับสามี
เส้าหลงเฟยขยับกายเข้าไปโอบกอดภรรยา ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “ผมรู้ว่าจิตใจของคุณหนูประเสริฐแค่ไหน อภัยได้ก็ควรอภัย บุญนั้นก็จะตกอยู่กับลูกๆ ของเรา คุณหนูว่าผมพูดถูกมั๊ยครับ”
คุณนายเส้าเพียงแค่พยักหน้าน้อยๆ ตอนที่อยู่ในอ้อมกอดของสามีโดยไม่ได้พูดอะไร...จะว่าไปหากไม่มีหลี่เฟ่ยหลาง เธออาจจะไม่ได้พบกับเส้าหลงเฟยก็เป็นได้ และเธอก็อาจจะไม่ได้มีครอบครัวที่อบอุ่นเหมือนอย่างทุกวันนี้
........................................................
จบบริบูรณ์ | |
|
| |
chuengngee ศิษย์ใหม่ชาเรี่ยน..เอ๊าะๆเฟรชๆ
จำนวนข้อความ : 55 : 46 Registration date : 13/12/2008
| เรื่อง: Re: MY LOVE BODY GUARD เฉพาะกิจ Sun May 10, 2009 12:23 am | |
| จบแล้วจ้า....คิดเห็นยังไงบอกต่อกันบ้างเด้อ
บทหวีดมีนิดเดียวเอง ไม่หนำใจเท่าไหร่ แต่ก็อ่ะนะแค่เส้าหลงเฟยตอดนิดตอดหน่อยก็พอแล้วเนอะ ตามแบบฉบับของเขาเอง | |
|
| |
lingu ศิษย์พี่ชาเรี่ยน 4 กระบี่ไร้น้ำตา
จำนวนข้อความ : 6491 Registration date : 12/09/2008
| เรื่อง: Re: MY LOVE BODY GUARD เฉพาะกิจ Sun May 10, 2009 11:42 am | |
| แวะมาเม้นต์ค่ะ เข้า blog ไม่ได้แล้วเซ็งอารมณ์จริงๆ ขอขอบคุณ ผู้กินกับจางงี้ ที่สร้างสรรค์เรื่องราวความบันเทิงตลอดเวลา 9 เดือน เป็นช่วงเวลาแห่งความสุขให้กับพวกเราผู้อ่านทุกอาทิตย์เสมอมา ผกก.ขยันมากๆค่ะ อยากมอบโล่ห์ จะยังตามเป็นกำลังใจให้ผู้กินกับตลอดไปจนกว่าจะเบื่อกันไปข้างนึงนะคะ รอติดตามอ่านเรื่อ Twin's love story ค่ะ นับนิ้วรอด้วยใจจดจ่อ | |
|
| |
tabtim ศิษย์พี่ชาเรี่ยน 2 กระบี่มังกรหยก
จำนวนข้อความ : 868 Registration date : 12/09/2008
| เรื่อง: Re: MY LOVE BODY GUARD เฉพาะกิจ Sun May 10, 2009 12:45 pm | |
| ทับทิมทันได้อ่านและเม้นท์ที่บล็อกแบบฉิวเฉียดเลยค่ะ ดีที่ว่าตื่นมาแต่เช้าเพื่อมาอ่านโดยเฉพาะเลยทันพอดี ขอบคุณพี่งี้นะค่ะที่สร้างความสุข รอยยิ้ม และความประทับใจมาตลอด 9 เดือน มันอาจจะดูเหมือนนานแต่สำหรับคนอ่านมันสั้นจิ๊ดเดียวเองค่ะ แล้วก็เป็นตอนจบที่ปิดฉากลงได้อย่างประทับใจที่สุดค่ะ ขอบคุณพี่งี้อีกครั้งและจะคอยติดตามผลงานเรื่องต่อไปนะค่ะ พี่เจียสง สุดเร้าร้อนและหึงโหด "สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ" และนับจากนี้ไป พี่หลางจะไม่ทำร้ายใครอีกแล้ว | |
|
| |
ทะเล ศิษย์พี่ชาเรี่ยน 3 กระบี่ไร้เงา
จำนวนข้อความ : 1285 : 39 Registration date : 13/09/2008
| เรื่อง: Re: MY LOVE BODY GUARD เฉพาะกิจ Sun May 10, 2009 2:04 pm | |
| | |
|
| |
O-yohyo ศิษย์พี่ชาเรี่ยน 4 กระบี่ไร้น้ำตา
จำนวนข้อความ : 6683 Registration date : 12/09/2008
| เรื่อง: Re: MY LOVE BODY GUARD เฉพาะกิจ Sun May 10, 2009 2:23 pm | |
| ตอนจบ จบได้น่ารักและเซอร์ไพส์ อย่างที่จางงี้บอกไว้จริงๆ ค่ะ
ขอบคุณ ผกก ที่ช่วยสร้างความบันเทิงให้นะคะ
ตามเอารูปมาแปะในกระทู้เฉพาะกิจอีกรอบนึงตอนนี้ทุกคนพร้อมใจกันทำรูปรวมความทรงจำกันแบบพร้อมเพรียงเลยนะเนี่ย มีข้อสงสัยนิดนึงค่ะ ผกก คือตอนที่พี่หลงเฟยบอกให้ผิงผิงเรียกชื่อให้ถูก ไม่งั้นจะโดนทำโทษ จริงๆ ผิงผิง ก็เรียกชื่อพี่หลงเฟยถูกแล้วไม่ใช่เหรอ ก็เรียกพี่หลงเฟยกันมาตลอด เพราะว่าพี่หลงเฟยชื่อ "เส้าหลงเฟย" ไงล่ะ ไหงถึงได้กลายเป็นพี่หลงเอาตอนท้ายล่ะเนี่ย คือพอเรียกพี่หลงเฉยๆ จะทำให้นึกถึงพี่จางจื่อหลงใน SOD มากกว่าค่ะ ปกติเวลาเรียกชื่อเล่น เค้ามักจะเรียกชื่อที่ตัวท้าย ไม่ก็สองตัวท้าย ไม่ค่อยมีใครเรียกชื่อกลางเท่าไหร่ เลยเกิดความสงสัยค่ะ แต่ไม่เป็นไร เพราะตอนนี้ก็จิ้นว่าพี่หลงเฟยแกล้งทักเพื่อหลอกจุ๊บผิงผิง | |
|
| |
midori ศิษย์ใหม่ชาเรี่ยน..เอ๊าะๆเฟรชๆ
จำนวนข้อความ : 51 : 46 Registration date : 12/09/2008
| เรื่อง: Re: MY LOVE BODY GUARD เฉพาะกิจ Sun May 10, 2009 3:28 pm | |
| ว้าวมาอ่านตอนจบด้วยค่ะ อ่านที่บล็อกไม่ทัน
จบน่ารักจังค่ะ สวีตแค่นั้นก็ทำให้ใจเต้นแล้ว
วู้ๆ พี่หลางได้รับการอภัยแล้ว กลับใจได้นี่ล่ะประเสริฐ
จบสวยงามได้บรรยากาศเชียวค่ะ
อ้าจะรออ่านคู่แฝดต่อล่ะ คิดถึงหลายคู่ชู้ชื่น | |
|
| |
tabtim ศิษย์พี่ชาเรี่ยน 2 กระบี่มังกรหยก
จำนวนข้อความ : 868 Registration date : 12/09/2008
| เรื่อง: Re: MY LOVE BODY GUARD เฉพาะกิจ Sun May 10, 2009 3:41 pm | |
| | |
|
| |
chuengngee ศิษย์ใหม่ชาเรี่ยน..เอ๊าะๆเฟรชๆ
จำนวนข้อความ : 55 : 46 Registration date : 13/12/2008
| เรื่อง: Re: MY LOVE BODY GUARD เฉพาะกิจ Sun May 10, 2009 6:16 pm | |
| ผู้เขียนก็ต้องขอบคุณผู้อ่านทุกท่านเช่นกันค่ะ เพราะถ้าไม่มีผู้อ่านให้กำลังใจ ผู้เขียนก็คงไม่มีกำลังใจจะเขียนเหมือนกัน
ตอบคำถาม O-yo สังเกตหรือเปล่าว่าตั้งแต่ต้นเถียนซย่าผิงเป็นคนเดียวที่เรียกเส้าหลงเฟยว่าพี่หลงเฟย แต่คนอื่นๆ กลับเรียกพี่หลง ในความรู้สึกของเส้าหลงเฟยคือ เรียกชื่อเขา 2 พยางค์รู้สึกเหมือนว่าเขาถูกเถียนซย่าผิงนับถือและให้เกียรติ์เขาอย่างพี่ชายคนหนึ่ง แต่พอได้มาใช้ชีวิตร่วมกันแล้ว เขาอยากมีความรู้สึกเป็นหนึ่งเดียวกันกับเถียนซย่าผิง ไม่ต้องการให้เถียนซย่าผิงเคารพเขาอย่าง 'พี่' อีกต่อไป การเรียกชื่อของเขาตรงๆ ทำให้เขารู้สึกว่าเขาและเถียนซย่าผิงเท่าเทียมกัน เขาไม่ต้องการสูงส่งกว่าภรรยาที่เขารัก แต่เขาต้องการความรักและเท่าเทียมกันระหว่างตัวเขากับเถียนซย่าผิงจ๊ะ
ไม่รู้ตอบตรงประเด็นหรือเปล่า แต่ความรู้สึกของผู้เขียนคือ 'หลงเฟย' ดูห่างเหิน แต่ 'พี่หลง' ดูใกล้ชิดคุ้นเคยเจ้าค่ะ | |
|
| |
chuengngee ศิษย์ใหม่ชาเรี่ยน..เอ๊าะๆเฟรชๆ
จำนวนข้อความ : 55 : 46 Registration date : 13/12/2008
| เรื่อง: Re: MY LOVE BODY GUARD เฉพาะกิจ Sun May 10, 2009 6:17 pm | |
| ทับทิม...ในที่สุดถงเอ๋อก็กลายเป็นม้ามืดแซงทางโค้งมาเชียว คิดกันไม่ถึงเลยสิว่าสุดท้ายพี่หลางเสร็จถงเอ๋อจนได้ | |
|
| |
tabtim ศิษย์พี่ชาเรี่ยน 2 กระบี่มังกรหยก
จำนวนข้อความ : 868 Registration date : 12/09/2008
| เรื่อง: Re: MY LOVE BODY GUARD เฉพาะกิจ Sun May 10, 2009 6:32 pm | |
| ใช่ค่ะ..ถงเอ๋อม้ามืดมาแรง ก็ตอนแรกยังเห็นคลั่งไคล้พี่รูปหล่อหลงเฟยอยู่เลยนี่นา ไหงมาฉกพี่หลางไปได้เนี่ย แต่ไม่เป็นไรค่ะ พี่หลางยกให้ถงเอ๋อก็ได้ แต่พี่เจียสงคงไม่ยอมยกให้เจียซินง่ายๆน่ะค่ะ | |
|
| |
chuengngee ศิษย์ใหม่ชาเรี่ยน..เอ๊าะๆเฟรชๆ
จำนวนข้อความ : 55 : 46 Registration date : 13/12/2008
| เรื่อง: Re: MY LOVE BODY GUARD เฉพาะกิจ Sun May 10, 2009 6:35 pm | |
| - tabtim พิมพ์ว่า:
- ใช่ค่ะ..ถงเอ๋อม้ามืดมาแรง ก็ตอนแรกยังเห็นคลั่งไคล้พี่รูปหล่อหลงเฟยอยู่เลยนี่นา ไหงมาฉกพี่หลางไปได้เนี่ย แต่ไม่เป็นไรค่ะ พี่หลางยกให้ถงเอ๋อก็ได้ แต่พี่เจียสงคงไม่ยอมยกให้เจียซินง่ายๆน่ะค่ะ
เห็นทีจะไม่ทันแล้วจ๊ะ...ไปดูตอนยั่วน้ำลายที่บอร์ด 3 สิคะ หยิวเชียว | |
|
| |
O-yohyo ศิษย์พี่ชาเรี่ยน 4 กระบี่ไร้น้ำตา
จำนวนข้อความ : 6683 Registration date : 12/09/2008
| เรื่อง: Re: MY LOVE BODY GUARD เฉพาะกิจ Sun May 10, 2009 6:42 pm | |
| เข้าใจแล้วค่ะจางงี้ . . พี่หลงเฟยช่างเป็นสุภาพบุรุษยอดสามียิ่งนัก
ให้เกียรติภรรยาจริงๆ แถมตามคุ้มครองผิงผิงตลอด
สมแล้วที่เป็นบอดี้การ์ดอันดับหนึ่งในใจของผิงผิง
จางงี้เป็นเจ้าแม่นิยายหวานซึ้งได้เลยนะเนี่ย
ปล. ถงเอ๋อมาแรงแซงโค้งจริงๆ ค่ะ สมแล้วที่เป็นคนของหมู่บ้านถง
กล้ารัก กล้าทุ่มเท แบบนี้ซี่ลูกหลานบ้านถง | |
|
| |
| MY LOVE BODY GUARD เฉพาะกิจ | |
|